Don't mess with MY badboy

°Part 15°

Που... Που βρισκόμουν; Όλα ήταν τόσο περίεργα... Το λευκό κυριαρχούσε..
Δύο μορφές έκαναν την εμφάνιση τους από μακριά μα δεν διακρίνονταν καθαρά... Όλα ήταν θολα... Δεν αισθανόμουν τίποτα.. Σα να είχα χάσει την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Βήματα ακούγονταν... Ο ήχος δυνάμωνε... Όλο και πιο κοντά... Και δυνάμωνε ακόμη περισσότερο... Και τότε όλα φάνηκαν καθαρά... Ήταν πιασμένοι χέρι χερι με τον έναν να σφίγγει δυνατά τη γροθιά του άλλου κάνοντας της φλέβες να φαίνονται εντονότερα.. Ήταν ίδιοι με ένα μεγάλο λαμπερό χαμόγελο να στολίζει τα πρόσωπα και των δυο
-Μα-μαμαα, μπαμπά;
Δεν είπαν τίποτα δεν έκαναν τίποτα
-Δε - δε με ακούτε; Ξανά τίποτα....
-Μιλήστε μου, πείτε κάτι, είπα ουρλιαζοντας με δάκρυα στα μάτια χωρίς να μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου.. Δεν άντεχα άλλο... Τα πόδια μου ήταν αδύναμα... Λυγιζαν... Έπεφτα ξανά...
Άνοιξα απότομα τα μάτια μου... Η καρδιά μου χτυπούσε σαν βόμβα έτοιμη να εκραγεί... Πφφ ήταν όνειρο... Εφιάλτης για την ακρίβεια... Φαινόταν.. Τόσο.. Τόσο... Αληθινό. Δεν έδωσα περισσότερη σημασία. Χρειαζόμουν αέρα.
Βγήκα έξω. Το κρύο διαπερνούσε τα γυμνά μου πέλματα κάνοντας τα πόδια μου να ανατριχιαζουν...

Γιατί με σένα  βρίσκει το φως
 Ο σκοτεινος μου και άδειος ουρανός
 Κι όταν εσύ με κοιτάς.
Τους χτύπους της καρδιάς σταματάς
 Όλος ο κόσμος μου εισαι εσύ
 Η μία και μοναδική. 
Κι αν η καρδιά μ είχε φωνή
 Θα ξερες πως ο κόσμος μου εισαι
 Εσύ 
 Και πως μόνο για εσένανε ζω
 Αναπνεω και περπατώ
 Συγχώρεσε με γιατί
 Χωρίς εσένα ή ζωή μου μιση
 Μια ευκαιρία ζητώ για ν αποδείξω
 Πως σ αγαπω

Και τι είπαμε πως έγινε μόλις τώρα; Το replay παρακαλώ
-Θες και replay εσύ
-Σουτ .... Εε.. Φωνούλα τέλος πάντων
-Αα δεν  ξέρεις πως με λένε έτσι;
-Όχι... Και δεν έχεις όνομα.. Δεν είσαι άνθρωπος.. Είσαι ουσιαστικά εγ-
-Ναι καλά που δεν εχω... Μη με πληγώνεις.. Μαρουλιό με λένε
-Μαρου-τι; 😂😂😂
-Αντε συνέχισε ντε.. Περιμένουν τα παιδια
-Δίκιο έχεις... Περιμενε περίμενε... Ποια παιδ-
-Απλά συνέχισε να μιλάς
Αντίκρισα κάτι που ποτέ δεν περίμενα... Ήταν πανέμορφος... Η φράντζα του ανεμιζε καθώς το αεράκι χάιδευε απαλά τα μαλλιά του. Τα μάτια του ήταν κλειστά ενώ τα ακροδάχτυλά του "χτυπούσαν" με συναίσθημα τις χορδές της αρκετά παλιάς κιθάρας... Ήταν η πρώτη φορά που άρχισα να πιστεύω πως δεν ήταν ένα ανέκφραστο χαζοειδες γουρούνι, αλλά άνθρωπος με αισθήματα.. Φαινόταν τόσο ευάλωτος... Σα να εννοούσε τον κάθε στοίχο την κάθε λέξη...
-Αψουυυ... Ναι τώρα μπορείτε να μου δώσετε ένα μεγάλοοοο συγχαρητήρια
Εκείνος γύρισε απότομα το κεφάλι του "κρύβοντας" την κιθάρα με μια βιαστική κίνηση πίσω από έναν μισογκρεμισμένο τοίχο, ενώ φαινόταν κάπως ανήσυχος.
-Εμμ ξ-ξύπνησα και σ-σε έψαχνα, αποκρίθηκα όσο πιο πειστικά μπορούσα.
-Πήγαινε μέσα και σε λίγο έρχομαι είπε, καρφώνοντας τα μισόγυμνά πόδια μου με τις λιγοστές πληγές που πλέον υπήρχαν.
Υπακουσα χωρίς να φέρω καμίαααα απολύτως αντιριση. Άκουσα το τηλέφωνο μου να χτυπάει...
-Ναι;
-Αλέξια;
-Αλέξανδρε;; ρώτησα με απορία
-Που χάθηκες εσύ καλέ; Σε παίρνω εδώ και πολλές μέρες αλλά δεν απαντάς
-Συγγνώμη βρε Αλεξ μου απλά έχουν γίνει πολλά...
-Θες να βγούμε σήμερα να τα πούμε;
Είδα τον Μάριο που κρυφοκοιτουσε... Α πουλάκι μου.. Τώρα θα δεις.
-Φυσικά βρε Αλεξουκο μου... Αα στο μπαράκι εδώ κοντά δε λες; Ναι ναι.... Θα είμαι έτοιμη στις 9. Φιλάκια φιλακια.
Μετά από κυριολεκτικά ένα δευτερόλεπτο μπήκε μέσα ο Μάριος φουριοζος και πιο κόκκινος από ποτέ.. Τι έγινε Μαριουκο... Ζηλεψαμε, ζηλεψαμε;
-Φεύγουμε, είπε απότομα και αγριεμένα χτυπώντας την πόρτα σα σίφουνας.
Εε δε φταίω εγώ που χαμογελουσα σατανικά ... Απλα ήταν διασκεδαστικο εντάξει; Χιχιχιχιχι τελικά πέτυχε περισσότερο απ όσο νόμιζα 😏
Φόρεσα το φόρεμα μου και τις τελείως αβολες γόβες μου... Και τώρα μου λέτε γιατί δε παίρνω το φούτερ του για να το μυρίζω και να τον σκέφτομαι... Πφ δεν είμαι καμία τέτοια ιφ γιου θινκ σοου. Άλλωστε τι να το κάνω;
Μαρουλιό- Γκουχου γκουχου
Α-Σκασμός εσυυ παλιουπουλη νυφιτσα.
Ήμουν πιο χάλια από ποτέ. Τα μάτια μου ήταν πασαλειμενα με μάσκαρα και τα μαλλιά μου ανακατωμενα, μπερδεμένα και φουντωμενα αλλά χου κέαρς;