GELDİ EYLÜL

Eylül;
Başlangıç  ve ya bitiş.
Yada bir şeyden ,
Başka bir şeye dönüş.

Yazın bitmesinden mi ?
Yoksa sonbahar'ın gelmesinden mi ?
Sararıp solan yaprakların ,
Tek tek  yere düşmesinden mi ?
Yağmurun, yağmasıyla gelen karabulutlarla mı ,
Ya da usul usul yağarken çıkardığı sesle mi ,
Böyle olur insanın  içi ?

Dalar gider eskiye,
Takılıp kalır gözü, kitaptaki bir cümleye,
Gider aklı ya eskide ki bir sevgiliye,
Veyahut  yaşanılan güzel  günlere.

İlkbahar  nasıl,
Güneşli günler, umut, aşk ise
Sonbahar da ,
Hüzün ,ümitsizlik, ayrılıktır .

Sararan yapraklar ,
Sararan yaprakları döken ağaçlar.
Yağan yağmur,
Yağmur ile birlikte çöken  bulutlar.
Bunlar biraz da vesiledir,
İnsanın durup düşünmesi için.
Sonbahar  için dedik ya,
Başlangıç, bitiş ya da dönüşüm.

Ne başlangıç,
Ne dönüşüm,
Ne de bir bitiştir...
                         
Sonbahar  geri gelmesi mümkün olmayan her şeydir.
Sonbahar ayrılık aynı zamanda aşktır.
Sonbahar turuncu,
Ve kırmızıdır...