karadeniz gibi olmaya çalışan bi kadın
ve
tam bir karadeniz adamı.
aşkları ne kadar büyük olabilir ki?
yeni hikaye yeni macera. bu hikayeyi umarım beğenirsiniz.
Sabah uyandığımda kendimi iyi hissetmiyodum. Halsiz, yorgun, ve kırılgan gibiydim. Sanırım hasta olmuştum. En son hasta olduğumda kaç yaşında olduğumu hatırlamıyorum. Yani evet uzun zaman olmuştu hasta olmayalı.
Üzerimi bile değiştiremeden zar zor indim merdivenlerden. Tahir salonda oturuyordu. Beni acı çekiyomuş gibi görünce hemen yanıma geldi.
" nefes iyi misin?" Diye sordu ve beni tutup kendine doğru çekti ki rahat rahat denge de durabiliyim diye.
" sanırım hasta oluyorum tahir. Ne biliyim ya belki de oldum." Dedim. Ama sanki bir hastalıktan fazlası var gibiydi üzerimde.
" hemen doktora gidiyoruz nefes sen iyi değilsin." Dedi. Aslında gitsem iyi olucaktı. Gerçekten farklı bir şey hissediyodum. Üzerimde bir ağırlık var gibiydi.
" tamam ama önce üzerimi değiştiriyim. Gecelikle gidemem ya." Dedim. Hafif gülümsemesiyle beni onayladı ve kucağına alıp odama çıkardıktan sonra kendisi de kapının dışında bekliyceğini söyleyip çıktı.
Yorgunluktan şık giyinmeye bile özen gösterememiştim. Elime ilk ne geldiyse onu alıp giyindim ve odadan çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tahir yine beni kucağına almıştı. Başımda kötü bir ağrı vardı sanki beynim felç geçiricekmiş gibi o kadar çok ağrıyodu ki anlatamam.
**************************
Doktora varmıştık içeriye girdiğimiz de beni bir kontrol ettikten sonra masasına oturdu.
" nefes hanım benim elimden bir şey gelmez siz en iyisi bir beyin cerrahına görünün." Dedi. Ne demekti ki şimdi bu. Alt tarafı bir ağrıydı ya ne cerrahı.
" kötü bir şey mi var?" Diye sordum. Birden tedirgin olmuştum.
" ben anlatamam siz dediğimi yapın zaten sonra öğrenirsiniz." Dedi.
" tamam." Dedi tahir ve biz doktorun odasından çıktık.
" hadi hemen beyin cerrahına gidiyoruz." Dedi tahir. Ne bu acele ya.
" tamam tahir bi sakin ol ya." Dedim. Ama şuan bende tedirgin olmuştum.
***********************
Beyin cerrahına gelmiştik ama ben içeriye girmekten korkuyordum.
" ya tahir ben korkuyorum sonra mı gelsek. En azından ben kendimi bir hazırlıyım ondan sonra gelelim olmaz mı?" Diye sordum. Şirinlikte yaptım belki işe yarardı.
" nefes ya ciddi bir şey varsa." Dedi. Olamazdı ki yani olsa ben hissederdim heralde.
" ya tahir öyle bir şey olsaydı ben hissederdim. Bak hem ağrı falan da kalmadı durdu yani." Dedim. Kafamı hafif sola doğru eğdim ki şirin görünüyim de bana kıyamasın.
" tamam ama bak şimdilik gidiyoruz. En ufak ağrıda şirinlik etme çünkü işe yaramaz anlaştık mı?" Diye sordu. O da endişelenmişti ama şuan ben olacaklara hazır değilim ki.
" tamam anlaştık hadi gidelim." Dedim. Hastaneden çıktık.
************************
Eve gelmiştik aslında başımda ki ağrı hâla geçmemişti ama tahiri inandırmaya çalışmak için geçmiş gibi yapıyodum.
" nefes ya keşke bir baktırsaydık be kızım." Dedi endişeli ses tonuyla.
" ya tamam işte yine bir şey olursa gideriz ama ben şimdi hazır değilim." Dedim. Kaşları çatık bir şekilde bana baktı.
" neye hazır değilsin nefes?" Diye sordu. Aslında ben de tam olarak bilmiyodum.
" ya kötü bir şey söylerse diye korkuyorum. Yani duymak istemiyorum işte anlıyo musun? Hazır değilim tahir. Kötü bir şey varmış gibi hissediyorum ve ben bunu duymaya hazır değilim. Lütfen anla beni." Dedim. Beynimde ki ağrı beni zorlamaya başlamıştı.
Şuan içimden bağırmak geliyordu ağrı yüzünden. Ama tahir var diye yapamıyodum.
Ne oluyodu bana ne olabilirdi ki diye düşünüyodum sürekli.
Üzerimi değiştirmek istemiştim. Bunun için ayağa kaltım odama gidicektim ama gidemedim. Birden başım dönmeye başladı. Ben daha ne olduğunu anlamadan gözlerim kararmaya başladı ve aniden yere düştüm.
( tahir'in ağzından )
Nefesin bayıldığını gördüğümde kan beynime sıçramıştı. Zaman durmuşu ve sanki ben ölmüştüm.
Çok paniklemiştim. Yanına gidip ayıltmaya çalıştım ama olmadı.
" nefed hadi aç gözlerini güzelim." Dedim titreyen sesimle.
Ama açmadı...
" geri dönmiycektik işte. Giricektik o odaya ve seni kontorl edicekti doktor. Salak... salak sen niye kabul ediyosun ki geri dönmeyi aptal." Diye söylendikten sonra nefesi kucağıma aldım ve arabaya bindirdim.
Hâla baygındı son sürat hastaneye yetişmeye çalışıyodum.
Kıpırdamıyodu ve sanki ölü gibi yatıyodu arka koltukta. Hayatımda ilk defa bu kadar çok korkmuştum. Deli tahir kormuştu. Sevdiği kadın için...
************************
Neyse ki kısa sürede hastanye yetişmişik. Beyin cerrahı nefesi kontrol ettiğinde nefes hâla baygındı.
" neden hâla ayılmadı?" Diye sordum panikle.
" merak etmeyin birazdan uyanır." Dedi. Peki nefesimin neyi vardı.
Doktora göz ucuyla baktıktan sonra nefese döndüm. Ayılmaya başlıyodu...
( nefes'in ağzından )
Ayıldığımda evde değildim. Karşımda tahir ve beyin cerrahı olan doktor duruyordu.
" ne oldu ya?" Diye sordum o an ki şaşkınlıkla.
" konuşmamız gerek hemde acil." Dedi doktor. Acil olan ne vardı ki.
" dinliyoruz." Dedi tahir. Çok korkmuş gibiydi... yüzü bembeyaz ve endişeliydi.
" nefes hanım keşke daha önce gelseydiniz." Diye söze başladı doktor.
" ne için?" Diye sordum.
" nefes hanım beyninizde yavaş yavaş büyümeye başlayan bir tümör var."..............
Evet acaba linç yermiyim diye korkuyorum ya. Kızmadınız inşallah.
