Love Me Like An Angel | Taejin •

Bonheur

***
Jin karnındaki ağrıdan kurtulmuş bir şekilde gözünü açtı.Açtığında bir hastane odasındaydı ve oda boştu.Kimsenin yanında kalmamasını sinirini bozmuştu.Evet,biraz fazla şımartılmış bir genç olabilir ama bir o kadar da asil.

Jin kolundaki serumu yavaşça çıkartıp ayağa kalkarken içeri doktor diye umduğu kişi içeri girdi.

"Merhaba SeokJin,yanında kalan arkadaşın gitti sanırım?" Doktor içeri girmiş raporlarına bakıyordu.

"Yanımda birisi mi kaldı efendim?"Jin eşyalarını toplarken bir yandanda doktora sualler soruyordu.

"Yanında neydi ismi...Ha Taehyung,Kim Taehyung kaldı sonra çıkmış siz uyanmadan."

Jin şaşırmıştı.Aslında evet,en son gördüğü kişiler Hyun shik ve Taehyung'du.Onu yanlız bırakmayıp kalmasını çok nazikçe buldu ve sevimlice içinden tebessüm etti Seokjin.Sonuçta Taehyung ile bir aydır konuşmasada tüm bölümün dilindeydi;tipiyle,davranışları ve tavırlarıyla.Kızların gözdesi olmuştu.Ona bir teşekkür borcu vardı kafasının bir kenarı yazıp danışmadan ilaçlarını almaya gitti.

*****
Taehyungun karnını pansuman yapmak içim binbir türlü pozisyona giren Dami en sonunda pansumanı sağ Salim bitirmişti ve ikiside rahat bir oh çekmişti.Taehyung'un acısı biraz dinince Ayağa kalktı ve çantasını sırtına aldı,o sırada kız geldi ve sırtından çantayı çekip koluna taktı.

"Bu halde bir de çanta taşıyamazsın.Evin nerede ben sana eşlik edim hem belki hastaneyede uğrarız istersen ben ön müdahaleyi yaptım çünkü."Taehyung kızın suratına boş boş bakarken bir cevap beklediğini düşündü ve konuşmaya başladı.

"Tamam o zaman fazla konuşma bu Arada evim baya uzakta"

"Sıkıntı yok bende dolaşıyordum bu arada ben Dami sende Taehyung değil mi?Aynı okuldayız sanırım ne okuyordun?"
Taehyung'un sabrını zorlmaya başlamıştı çünkü çok konuşuyordu.

"Birincisi çok konuşma demiştim ikincisi evet aynı okuldayız ben grafik tasarımı okuyorum artık sus hadi."Taehyung'un bunu söyledikten sonra adımlarını zorlada olsa hızlandırmaya başladı.Karnı çok acıyor yanıyordu ama o alışmıştı bu tarz durumlara pek umurumda değildi ondan daha önemli ve değerli insanlar için acı çekmenin kötü olmadığını düşünüyordu.

Taehyung adımlarını hızlandırınca afallayan Dami ona yetişmek için küçük boyuyla ona yetişmeye çalıştı.

"Ah Taehyung yavaş ol yakışıklı olduğun kadarda hızlısın!"

"Teşekkürler biliyorum ama lütfen sus artık"

"Tamam susarım Ama bir şartım var...Okulda görüşücez."Bu talep karşısında yine hiçbir tepki vermeyen Taehyung eğer "olur" dersem susar diye düşündü ve görüşmekten bir zarar gelmeyeceğini düşündü bir kaç teneffüs Jin'e bakmasada olurdu.

"Pekala gelirsin fakültenin oraya yemek yeriz"

"Harika >3"

   **     **       **

Seokjin evine varmıştı .Eve ulaştığında adeta bir sorguda gibiydi;"Neredeydi?,Kimde kaldın?hastanedeysen kim yanında kaldı?zehirlendiğin için bir gece kalman nasıl oldu?" Gibi sualler sormuşlardı.Dikkat ederseniz zehirlenme demişti çünkü ailesinin ona zorbalık yapan birinin olduğunu öğrenmelerini istemiyordu.Bir diğer söylediği küçük yalan ise yanında Yoongi'nin kaldığı gibi.
Doktor Taehyung,Kim Taehyung deyince Jin'de devreler bir anda yanmıştı.Demekki Taehyung onu hastaneye yetiştirmiş ve yardım etmişti.Neden ise bunu düşününce içi değişik oluyordu sanki birisi karnının üzerini gıdıklıyor ama bir yandanda okşuyordu,sırıtıyordu.Değişikti onun için.Okula gittiğinde Taehyung'un yüzüne yüzüne "tanıdığım kadar badboy değilmişsin bak duygularınla hareket edince melek gibisin" demeyi planlıyordu.

Sırf bir geceliğine onun yanında kaldığı için şu an zıplıyordu ama dikişleri acıyordu.Yapmamalıydı.Neden oluyordu bu?Kim Taehyung ile aralarında hiç yakın bir iletişim olmamıştı yada o öyle düşünüyordu.Onu görmek istiyordu.Derslernden kafasını kaldırmayan Kim Seokjin için yeni insanlar pek iyi olmazdı ama o Taehyung'u tanımak istiyordu,her detayını.

*************
Taehyung hastaneye gitmiş ve Dami 'nin numarasını almıştı.O kızın yüzünü görmek istemiyordu bu nedenle hastaneye kadar ona eşlik etmesine izim vermiş hastaneye varınca ona bir taksi tutmuş ve ikilemişti umursamazca.

Taehyung'un kalıcak bir yeri kalmamıştı.O yurtta daha fazla kalırsa yine aklına Jin'in dövülmesi gelirdi -ki bu sinir nöbetlerinin iki katına çıkmasına neden olurdu-.

Klasik çözüm olarak babasını aradı.İlk başta açmamıştı Bay Kim,ikinci arayışında normal bir ses tonu ile açmıştı telefonu.

"Selam Taehyung neden aradın yine ne oldu?"
Taehyung gözlerini devirmiş ve babasının sorusuna hafif bir tatlılık gösterisi yaparak cevap vermişti yoksa yine o lanet yere giderdi.

"Baba ben o yurtta kalmicam.Hiç güzel insanlar yok bak eskisi gibi olmamı istiyorsan kalabilirim ama-"

"Ev mi istiyorsun Taehyung?" Babası Tae'nin sözünü kesmiş Taehyung'u bu durum sinir etsede umursamadı.

"Evet kiralık bir evin varsa Seul'de onu almam gerek izninle."

"Aslında yeni aldığım bir ev senin okuluna ziyarete geldiğimizde kalalım diye almıştım sana kısmetmiş,hem eşyalı hem yeni çıktı kadıncağız da tamam ayarlarız ama bunun hesabını sorucam biliyorsun değil mi?"

"Okey hadi kapadım yeter"

Taehyung sırıtarak telefonu kapattı.Onun ne hissetiğini anlamak bazen gerçekten zorlaşabiliyordu.Mesela;şu an sırıtsada içinden ağlıyordu her an kriz geçirebilirdi.Bunun için ilaç içiyor,psikiyatriye gidiyordu fakat okulu başlayınca hepsini bir kenara attı.Zaten zorla gönderiliyordu hepsinden nefret ediyordu.

Selaam

Öncelikle hikayemin ismini değiştirmeye karar verdim.
Çünküü...bilmiyorum bence böyle daha güzel oldu ama yinede bilmiyorum daha güzel önerilere açığım.

Küçük oynamalarda yapıcam.

Değinmek istediğim başka bir konu daha var o da diğer kitabımın 500 okuyucuya ulaşması sadece 7 kişi kaldı okursanız gerçek anlamda...

Neyse şimdiden teşekkürler

Taejin ile kalın...