ʙᴀʙʏ ʙᴏʏ ☽ ʏᴏᴏɴᴍɪɴ

İkosi Dio (22)

Taehyung

"Hey! Nereye gidiyorsunuz?" Jungkook ile arkadan bize bağıran tanıdık sesi duyduğumuzda olduğumuz yerde kalakalmıştık.

Hoseok ortamızdaki yerini alırken cevap alamadığı için aynı soruyu tekrar sordu. "Nereye gidiyordunuz"

Okulun bahçesinde dış kapıya doğru ilerlerken sakin bir şekilde cevap verdim. "Jimin bir kaç gündür okula gelmiyor mesaj felanda atmadı bizde merak ettik ona bakmaya gidiyorduk." Söylediklerime hımlamış ve bir süre sessiz kalıp tekrar konuşmuştu.

"O zaman bende sizinleye geleyim." Jungkook ve ben dediklerine itiraz etmeyip bizimle gelmesine izin vermiştik. Sonuçta eğer jungkook'unda dediği gibi evdeyse ve iyiyse sonrasında hepberaber güzel bir gece geçirebilirdik.

Okula fazlada uzak olmayan jimin'in evine doğru giderken üçümüzde konuşmamıştık. Evin önüne geldiğimizde ise jungkook bizden önce davranıp zile basmış ve kapının açılmasını beklemişti. Tam olarak 5 dakika boyunca kapının önünde beklemiş açılmayınca tekrar ve tekrar zile basmıştık. İçimdeki endişe duygusuna engel olamıyordum. Çoğunlukla birbirimize her şeyi anlatırdık ve kaç gündür ondan hiçbir şekilde haber alamıyordum. Hatta dün telefonunu aradığımda telefon açılmamış bıraktığım mesajların hiçbirine cevap vermemişti. Burada kesinlikle yanlış olan bir şeyler vardı.

Zile peş peşe basışlarımızın ardından çatık kaşlarla diğerlerine baktım. Jungkook'ta benim gibi şaşkındı Hosoek ise hiç buralı değildi.
"Belki dışarı çıkmışlardır istersen biraz burda oturalım sonuçta akşam olunca eve geri dönecektir." Kafamla Jungkook'u onaylamış ve merdivenlere oturmuştum. Bir yanıma Hoseok Bir yanınada jungkook yerleştiğinde ben kafamı Hoseok'un omzuna Jungkook ise kafasını benim omzuma koymuştu.

Telefondan bir şeylere bakmış arada da başka şeyler hakkında konuşmuştuk. Ama hiçbiri endişelenmemi engelleyemiyordu. Jungkook'unda benim gibi hissettiğine ama sırf bende üzülmeyeyim diye iyi düşündüğüne emindim. Çünkü saatlerce o merdivenlerde öyle oturmuş ve birilerinin gelmesini beklemiştik.  Ne yazıkki ne giden nede gelen birileri vardı.

Hava iyice karardığında ne kadar kalkmak istemesemde zorla Hoseok ve Jungkook tarafından kaldırılmıştım.

Bana bir sorun olmadığı ile ilgili bir şeyler söylerlerken ikiside yanı başıma yerleşmişlerdi. İkiside beni yalnız bırakmamak için benimle birlikte eve geliyorlardı. Bu gece onlarla sarılarak uyumak belkide kafamı dağıtmamı sağlayabilirdi. Ailem kiminle çıktığımı ya da kimlerle arkadaş olduğuma karışmazlardı. Bu yüzden bu konularda oldukça rahattım.

———

TaeTae: Jimin

TaeTae: umarım bu mesajımı görürsün

TaeTae: neredeyse 1 ay oldu ve senden haber alamıyoruz

TaeTae: senin için gerçekten çok endişeleniyoruz

TaeTae: mesajımı gördüğün an lütfen bana cevap ver

———