The ghost-girl (completed)

Part 6

Ψυχ- Καλώς ήρθατε, καλώς ήρθατε!!

Μπ- Γεια σας! Μαρτίνους πες και εσύ κάτι!

Ούτε καν προλάβαμε να μπούμε στο μεταξύ...

Τ- Κάτι.

Μπ-Λοιπόν...σας τον αφήνω!

Τ-Εγώ θα πάω στον Μάρκους.

Μπ- Μαρτίνους θα μείνεις εδώ. Έχεις ένα πρόβλημα που θέλει διόρθωση. Εδώ θα διορθωθείς.

Τ-Άμα είναι βάλε μου και μπλάνκο στα μάτια να σταματήσω να βλέπω φαντάσματα.

Μπ-Γεια σας και πάλι!!

Και με παράτησε με το ΤΕΡΑΣ! Κοίταξα τον ψυχολόγο με το ύφος που κοιτάω τα κουνούπια. Ξέρετε, το δολοφονικό. Ύπουλο τέρας...

Ψυχ-Λοιπόν Μαρτίνους...κάτσε λίγο εδώ.

Μου έδειξε μια καρέκλα. Χα δεν τα χάφτω εγώ αυτά!

Τ-Όρθιος θα κάτσω.

Ψυχ-Θα με βόλευε καλύτερα να μην είσαι όρθιος αλλά εντάξει...περίμενε εδώ, πάω να πάρω το τετράδιο μου.

Βγήκε έξω και κλείδωσε την πόρτα!!!!!
Έτρεξα αμέσως στο παράθυρο. Από τον πέμπτο να πηδήξω λίγο δύσκολο μου φαίνεται. Άρχισα να ψάχνω τα συρτάρια και βρήκα και άλλα κλειδιά. Τα δοκίμασα στην πόρτα με γρήγορες κινήσεις. Τι βλάκας, άφησε το αντικλείδι εδώ μέσα!
Βγήκα έξω, φόρεσα κουκούλα και άρχισα να τρέχω. Τις σκάλες τις κατέβηκα τσουλώντας από τα κάγκελα. Κόντεψα να πετάξω κάτω μια κοπέλα που τώρα ή έγκυος ήταν ή έκανε δίαιτα. Μάλλον το πρώτο.
Και επιτέλους βγήκα! Αλλά δυστυχώς έπεσα πάνω...στην μαμά και στην Έμμα...

Ε-Μαρτίνους;!

Τ-Δίνε του μικρή.

Μα-Μαρτίνους εσύ δεν θα έπρεπε να είσαι....

Τ-Σκασμός!

Άρχισα να τρέχω χωρίς σταματημό. Βρήκα ένα πεταμένο ποδήλατο και το δανείστηκα για να πάω πιο γρήγορα. Πού; Ούτε καν ήξερα. Άκουγα την Έμμα να με φωνάζει και όταν γύρισα να τους δω, η μαμά μιλούσε στο τηλέφωνο. Θα αλλάξω ταυτότητα. Θα πάω και σε άλλη χώρα άμα χρειαστεί. Μόνο να διορθώσω το λάθος....

ΜΠΟΥΥΜΜΜΜΜΜΜΜΜ

Αγ-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.

Τράκαρα με μια περαστική και έπεσα από το δανειστικό ποδήλατο.

Τ-Συγγνώμη δεν έβλεπα μπροστά μου!

Αγ-Δεν πειράζει, πώς σε λένε;

Τ-Μαρ....τίνους...νομίζω.

Αν-Άννα. Χαίρω πολύ!

Τ-Και εγώ.

Ήταν όμορφη. Είχε ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια. Στην ηλικία μου υποθέτω.

Τ-Εσύ που πήγαινες; Θες να σε πετάξω κάπου;

Αν-Η αλήθεια είναι...πως το έσκασα από το σπίτι μου.

Τ-Και εγώ κάτι παρόμοιο....

Της είπα την ιστορία μου και φάνηκε να με πιστεύει!!!

Αν-Θα σε βοηθήσω.

Τ-Πες μου και εσύ για σένα καθώς προχωράμε.

Αν-Ο μπαμπάς μου σκοτώθηκε σε τροχαίο δύο εβδομάδες πριν. Έμεινα με την μαμά μου και τα πέντε μου αδέρφια. Η μαμά τότε σταμάτησε να νοιάζεται για εμάς και έβγαινε ας πούμε τα βράδια και γύρναγε στις τρεις. Τον μικρό μου αδερφό ξυπνάγαμε από τις έξι για να τον πάμε στο σχολείο του που ήταν μακριά! Και χτες η μαμα μας έφερε έναν πενηντάχρονο ανακοινώνοντας μας πως αρραβωνιαστήκανε!

Τ-Ωχ...

Αν-Τι;

Τ-Πάμε μέσα από το πάρκο. Αστυνομία. Θα με ψάχνουν.

Αν-Έλα μαζί μου. Θα σε πάω κάπου που θα ήμαστε ασφαλείς.

Και τότε άκουσα μια ακόμα ανατριχιαστική και γνώριμη φωνή...

Κορ-Διπρόσωπο τέρασσσς!

Τ-Πάμε τρέχοντας!!

Και αρχίσαμε να τρέχουμε. Μπήκαμε μέσα στο δάσος και ένιωθα τα αγριόχορτα να γρατζουνάνε τα πόδια μου. Δεν σταμάτησα. Ούτε και αυτή. Κάτι όμως μου έλεγε πως το επόμενο θύμα της Έμιλυ θα είναι η Άννα...

Χάι! Δεν αντέχω, ξεκίνησα την τέταρτη ιστορία. Θα δημοσιεύσω όμως μόλις τελειώσω το the wrong flight 2. Ελπίζω να σας αρέσουν οι ιστορίες μου! Καληνύχτα!!!