Znoace (uit mijn standpunt)

11

Voordat ik eindelijk hier weer aan ga verderschrijven: als jullie een veel betere schrijfwijze willen vinden en iemand die veel minder awkward hierin is: Lia-River want ik ben een absolute sukkel met boeken schrijven 😅

Ik heb verbaast gerust kunnen slapen! Nu ja... Buiten de stekende hartpijn en de gonzende hoofdpijn na dan. Maar voor de rest ging het geweldig. Znoë besloot eindelijk eens niet een van haar 'grapjes' uit te halen en dat vind ik best. Geen flauw idee of ze nog steeds zeer heeft aan haar arm na de klap tegen m'n beste vriend van gisteren. Maar he! Nu weet ze ten minste me even met rust te laten! Niet veel later sta ik op en zie direct dat er een aantal ogen mij aanstaren. Ze weten vast wat er gebeurd is gisteren. "He, Yiku..." Zegt plots een van hen als ik mijn ozo herkenbare hoodie aantrek. Man, ik zou niet zonder dit oude ding kunnen. "Hm?" Grom ik er gewoon op terug. Ik had geen zin in deze bemoeials. Ik zou op dit moment liever naar hun nek springen dan hun de aandacht die ze willen te geven. Rot toch gewoon op! "We hebben gehoord dat je gisteren de commandant tegen een boom hebt gego-" "Ja. Ja dat heb ik inderdaad gedaan. Kun je me nu verd**me gerust laten?? Het is al moeilijk genoeg om mijn koppijn nu onder controle te houdne!" Ze werden direct stil terwijl ik nog een laatste blik voordat ik zonder mijn uniform naar buiten stormde. Ik ging snel even naar het bos om daar mijn 'afleiding' te halen. Ik kom terug met een soort van pop. Mislukt, maar ik hoop erop dat het ding doet waar het voor is gemaakt. Ik leg het in mijn bed, doe er mijn lakens weer over en ga weer naar buiten. Ik zet mij gewoon even in een boom vlak naast het slaapkamer-gebouw totdat ik Znoë naar mijn kamer toe zag stormen terwijl ze mijn naam. "Dit wordt een absolute ramp" Zeg ik terwijl ik mijn hoofd schudt waarna ik de boom uit spring, om mijn evenwicht even te verliezen om gelukkig toch nog rechtop te blijven. "Godver!" Ik was erover aan het nadenken of ik me wel of niet zou verontschuldigen. Ondertussen is het enige wat ik kon horen het geschreeuw van een heel boos commandantje. "Yiku je zou al lang wakker moeten zijn!" Ik moest me inhouden om in lach te schieten als ik doorhad dat ze het niet wist dat ze eigenlijk tegen een pop bezig was. Een pop... Soms vraag ik me af of dit wel de persoon is die me moet leren moorden. Ik moet wel even inademen voordat ik binnen kom om het te zeggen. "Sorry..." zeg ik wat onder mijn adem uit. "Daar ben je." Zegt ze zonder naar me te kijken. "Je routine." Waarna ze gewoon buiten loopt waarna ik niks meer kon verstaan van wat ze zei. Ik had absoluut geen zin om mijn uniform nu nog aan te doen dus deed gewoon mijn 'routine' zonder dat ding.

Ik durf te wedden dat miss commandantje gewoon weer op die nutteloze muur zit te dromen. Moet ze niks anders doen dan op die verdomde muur zitten?? Nadat ik klaar was met mijn routine had ik geen zin om in die overvolle, luide refter te zitten om toch niemand te hebben die iets om me geeft of zelfs weet dat ik daar zit. Ik besloot om gewoon mijn hoofdpijn over te laten nemen en naar het bos te gaan om daar mijn eten te halen. Daar heb ik ten minste wat rust. Na een uur of zo keer ik terug en besef ik dat de kamerdeur op slot is. Ik zet me neer voor de deur en check ondertussen even of ik mijn hoodie goed heb uitgewassen nadat ik klaar was. Gelukkig was het wel goed uitgewassen, maar ik wist niet echt zeker of ik mijn gezicht wel even deftig had gewassen. Niet veel later kwam Znoë binnen. Ze ziet me voor de deur zitten en ziet er al direct veel minder blij ben. "Wat moet je?" Vraagt ze terwijl ze op me afkomt. Ik hef m'n hoofd op en antwoord, "Wat?" "Laat maar..." Zegt ze eens ze slechts een keer naar mijn gezicht had gekeken om daarna de deur open te doen met een sleutel. Ze doet de deur direct weer op slot en wat later zie ik het gezicht uit mijn beste 'moord dromen'. Sam... Ooit ga ik die klootzak echt zijn gezicht van zijn verdomde schedel rukken.