It's Complicated. Larry Stylinson❤

#71 Groepje van 3

Harry Pov.

'Kom op, Hazz! We moeten nu weg.' Dringt Louis me aan.

'Ja ja.. Nog even mijn spullen pakken.'
Antwoord ik.

'Wat voor spullen? Je hebt niks nodig om een handtekening te schrijven, meneer.'

'Jawel, een pen.' Zeg ik met een grijns.

'Die hebben ze daar ook wel! Kom!' Schreeuwt Louis als hij bij de voordeur staat te wachten.

'Okay, okay..' zucht ik. Louis en ik lopen het huis uit en stappen in mijn auto.

'Start de auto.' Dringt Louis mij aan.

'Rustig, Lou..'

'Nee, Kaylin staat waarschijnlijk al te wachten.' Zegt Louis gestressed.
Ik sla een diepe zucht en start de auto. Onderweg begint Louis allemaal verhalen te vertellen over Kaylin.

'-ze pakte zo het beertje van-'

'Babe, we zijn er.' Onderbreek ik hem.
Louis kijkt naar buiten en voordat ik mijn ogen knipperde is hij uit de auto gestapt. Ik volg hem uit de auto en samen lopen we richting het weeshuis.

'Heb je spanning?' Vraagt Louis. Ik haal mijn schouders op.

'Ik hoop gewoon dat Kaylin het fijn bij ons heeft. Dat alles goed blijft gaan.'

'Ja, dat hoop ik ook. Waarschijnlijk komt alles wel goed.. Ik weet het bijna zeker. Kaylin doet geen vlieg kwaat.'

'Nu nog niet, nee, maar ze is nog maar 4. Als ze ouder wordt en in de pubereteit komt dan-'

'Laten we daar nog maar niet overna denken, schat.' Onderbreekt Louis mij lachend. 'We gaan het sowieso leuk hebben met z'n drietjes.'

'Daar twijfel ik ook niet aan.' Antwoord ik met een grote grijns.
______________________________________
Harry Pov.

'Dan mogen jullie nu de handtekening zetten.' Zegt de man achter het bureau, wijzend naar het witte papiertje. Louis en ik zetten allebei onze handtekeningen en kijken elkaar aan met een grote glimlach.

'Goed, ik zal nu Kaylin ophalen en dan kunnen jullie haar meteen meenemen. In de twee maanden waarin jullie moesten wachten is ze al een paar keer langs geweest, hoorde ik?' Vraagt de man. Louis en ik knikken.

'Daarvoor ook al.. We hadden meteen al een band met elkaar.' Antwoord Louis trots. De man grinnikt.

'Dat hebben we gemerkt. Ze had het de heletijd over jullie.' Dat maakt ons aan het lachen. 'Okay, jullie hebben de papieren ondertekent en jullie zijn goedgekeurt. Volgens mij is niks meer nodig.' Zegt de man.

'Alles is geregeld.' Antwoord ik.

'Mooizo, dan kunnen jullie nu meelopen om haar op te halen.' Zegt de man als we met z'n drieën het kantoortje uitlopen. We lopen richting de zaal met alle kamertjes van de peuters. We stoppen bij een roze deur met veel glittertjes erop. Er staan 3 sierlijke namen opgeschreven.

Tamara

Willemijn

Kaylin

'Jullie hebben even de tijd met z'n drietjes en daarna kunnen jullie haar melden dat ze weg mag gaan. Check voor de zekerheid dat ze niks vergeten is.' Zegt de man als hij weer terug naar zijn kantoortje loopt.

Louis pakt gespannen mijn hand en drukt een kus op mijn lippen.

'Open de deur maar, Lou.' Glimlach ik. Louis haalt diep adem en opent de deur. In het kamertje zie ik Kaylin zitten met 2 kleine koffertjes in haar hand. Om haar heen zitten twee kleine meisjes. Ik vermoed dat dat Tamara en Willemijn zijn.