Dark~The marauders [Dutch/Nederlands]

9

POV Elisa dagboek

Hoi dagboek, ik weet nog geen naam voor je maar dat komt nog wel. Laat ik me maar even voorstellen, dit is mijn verhaal.
Ik ben Elisa Lupin. De dochter van Allysia Riddle en Remus Lupin. Mijn vader en moeder zijn net zoals ik weerwolven tenminste mijn vader is en mijn moeder is gewoon iets heel raars wat ze me eigenlijk nooit echt verteld heeft. Ik weet niet veel van mijn vader, die heeft toen ik klein was mij en mijn moeder achtergelaten....dat is eigenlijk alles wel wat ik weet van die dag.
Ik zit nu in mijn slaapkamer in Hogwarts. Vandaag was mijn eerste dag en ik ben gesorteerd in Slytherin. Mijn nachtmerrie is uitgekomen.. Ik had veel liever in Gryffindor gewild of in een ander huis maar Slytherin...
De reden daarvan is vanwege mijn verleden of eigenlijk mijn ouders hun verleden. Ach jah daar wil ik het nu niet over hebben.

Toen we allemaal naar de corridors werden begeleid kwam een raar joch met heel erg wit/blond haar genaamd Malfoy naar me toen en duwde me keihard waardoor ik tegen andere leerlingen aan kwam en op de grond flikkerde. Yes iedereen begon me uit te lachen want dit is echt weer iets wat mij overkomt. Malfoy keek me aan met zo'n vieze grijns en lachte mee. Ik had veel verhalen gehoord over zijn vader die mijn moeder vertelde. Ik lachte er wel om maar ik zou echt niet willen dat dat mij overkomt. Hopen van niet...
Oh shit.. m'n kamergenoot komt binnen, ik zou nu maar ff stoppen voordat ze vragen gaat stellen..

POV Elisa

Ik legde snel mijn dagboek op een geheime plek zodat niemand er vanaf weet en pakte een boek om erin te gaan lezen.
Een meisje met kort zwart haar en een rare gezichtsuitdrukking komt binnen. Fijn... weer zo'n Malfoy achtig iets. Ik twijfel of ik hoi zal zeggen of niet...Nee doe maar niet, ik heb geen zin in gezeik.
'Je mag wel hoi zeggen ofzo hoor.' snauwde het meisje.
Ik zuchte..'Hoi' op een gefakete opgewekte manier.
Ik voelde me een beetje rot.
'Ik ben Allysia Lupin.' zei ik dus maar.
'Pansy' zei het meisje geïrriteerd.
'Kun je nu stoppen met praten ik heb er geen zin in.' zei ze er snel achter.
Ik knikte en hield mijn mond.
Het meisje ging een half uur later naar de common room dus ik had rust. Ik had de hele avond mijn boek gelezen want ik had geen zin in sociale interacties. Dat heb ik dan wel weer van mijn moeder geërfd.

HALLOO MENSENN, sorry sorry sorry voor het hele lange wachten maar ik ben terug voor zover ik weet. Dit is een kort hoofdstukje maar ik had dus tussenuur en werd gedwongen om te schrijven door mn vriendin. HIER IS JE HOOFDSTUK...
Love jullie xx