When The Rain Won't Stop

Chapter One

WTRWNS Chapter 1 —The Number 1 Dream

Written by: Kei Lavender

——————————————————————————

"Ang laki naman ng kumpanyang 'to, Magda. Sure kaba na maga-apply ka dito?" Panimula sa'kin ng boardmate kong si Jheene habang nakatindig kami sa harapan ng isang mataas na building na may malaking nakalettering na name ng kumpanya sa bandanh itaas. D. C. Inc. ang nakalagay dito. Isa lang namang sikat at kilalang agency sa bansa.

"Oo, 'no." Walang kurap kong sagot habang nakatitig parin sa malaking gusaling nasa harapan namin.

"Weh? Sure ka? Eh halata namang mga sikat na tao lang ang nakakapasok d'yan. Paano nalang kung hindi tayo papasukin nung guard?"

Napabuntong hininga ako. "Jheene, hindi ka  naniniwala sa'kin? Akala ko ba ay sinabi ko na sa'yo kagabi na iyang kumpanya na 'yan ang mismong nagpatawag sa'kin

The moment that we got inside, I've felt a strange excitement and nervous inside my body.

Nakapasok na'ko sa loob ng isa sa mga sikat na agencies sa buong bansa.

Inilibot ko ang tingin ko sa loob.

Sa isang corner sa kaliwa, may mga nakadiaplay na malalaking poster sa wall. Mostly ay mga movies at orchestra. Sa isang sulok ay ang mga exhibit ng mga historical na plaka at mga old model ng digital tool sa paggawa ng music records and films.
You could noticed some of the peoples passing by at masasabi mong mga hindi rin sila basta bastang tao. Unlike sa isang office atmosphere na karamihan ay mga nagmamadali at patong patong na mga paper works ang kanilang dala dala; dito, halata mo sa pormahan ng mga dumadaan na may something unique sa trabaho nila. Like some of them are ambassadors, endorse managers, mga aspiring na singers, bands, mga baguhang actors, mga direktor ng mga indi films and such, mga professional photographers, producers, film makers at script writers.

I felt a shiver all the down through my spine.

Grabe, ito na yun. Dito ko matutupad ang pangarap ko!

I crossed my fingers.

Destiny, just please bare with me this time! Maraming beses na 'kong nabigo kung saan hindi lang iilan ang nagdoubt sa kakayahan ko, a bunch of companies kung saan binasura lang ang works ko. Pero ngayon, please please please sana makapasok nako ngayon!

Mariin kong ipinikit ang mga mata ko.

Kung nandito ka lang sana ngayon, Clarhens. Kung nakikita mo lang sana kung nasan ako ngayon, alam ko, masaya ka para sakin. Because you were the first person who believes in me at kasama narin dun ang pangarap ko.

At nakapagtataka, kahit kelan ay hindi ako nagtanim ng galit sayo despites for all what had happened before. Kahit nasaktan ako, kahit umalis kana, sa huli ay nanatili parin akong nakakapit sa'yo.

Hindi parin ako bumibitaw.

Hindi parin ako nakakamove-on.

DUG!!

Halos humiwalay ang ulo ko sa katawan nang may biglang bumungo sa batok ko. Napamulat ako at nakita ko nalang ang sarili ko na kamuntikan ng mapasubsob sa sahig.

Napahawak ako sa batok ko at agad na nilingon yung nambunggo sakin mula sa likuran. Aware ako na nanlalaki ang mga mata ko sa mga pangyayari.

There I saw a stout guy wearing a varsity jacket with his travel bag on his shoulder. I could say na ayun lang naman ang mabigat at matigas na bagay na tumama sakin!