แค้นนี้ต้องชำระ

EP:1 จุดเริ่มต้น

กริ่ง~~~~~กริ่ง เสียงออดดังทำให้ฉันมีความสุขมากๆที่จะได้กลับบ้านไปกอดพ่อให้หายเหนื่อยสักที
อ่อ สวัสดีฉันชื่อกานดาหรือนางสาวอรภิมา อิ่มสุข ฉันเรียนอยู่มหาลัยQRฉันอยู่คณะอักษรศาสตร์สาขาภาษาตะวันออกเรียนอยู่ปี4แล้ววันนี้เป็นวันที่ฉันรอคอยเพราะพ่อจะกลับมาบ้านในวันนี้
"กานดา"เสียงที่เรียกฉันคือมิวเพื่อนสนิทของฉันเพียงคนเดียว"นี่ กานดามึงจะไปร้านเหล้ากับกูป่ะ"มิวยิ้มพร้อมกับจับมือของฉัน"กูไม่ไปว่ะกูจะรีบกลับไปหาพ่ออีกอย่างถ้ากูไปกูก็ไม่แดกเหล้าอยู่ดี"ยัยมิวทำหน้าเศร้าๆ"อืม.....ก็ได้""โอ๋....อย่าน้อยใจสิกูไม่ไปกับมึงแค่วันเดียวผับคงไม่กร่อยป่ะ"ยัยมิวยิ่งทำหน้าเศร้าใส่ฉันใหญ่ตั้งแต่ฉันเกิดมายังไม่เคยเห็นใครเอาแต่ใจเท่ามันเลย"เอาน่า....ไว้วันหลังกูจะไปกับมึงใหม่ก็ได้"ยัยมิวยิ้มกว้างพร้อมตอบรับ"มึงพูดแล้วนะ"ฉันทำหน้าหยูหยี่เพราะกำลังเก็บของและตอบรับมัน"เออ.....กูไม่ผิดสัญญาหรอกน่ากานดาซะอย่าง"มันหอมแก้มฉันฟอดใหญ่แล้ววิ่งออกไป"ไอ้มิวไอ้เหี้ยมึงแม่ง"เฮ้อจริงๆเลยไอ้เพื่อนคนนี้เอาแต่ใจตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยเปลี่ยนฉันยิ้มพร้อมกับหัวเราะเบาๆอยู่คนเดียว
17:45 น.
หลังจากที่ฉันออกมาจากมหาลัยก็มานั่งรอรถเมย์เพราะช่วงนี้ต้องประหยัดเข้าไว้เพราะพ่อไม่ค่อยส่งเงินมาให้ฉันบ่อยสักเท่าไรเดี๋ยวนี้และฉันก็ไม่รู้ว่าพ่อมีเหตุผลอะไร
18:00 น.
ในที่สุดฉันก็มาถึงบ้านสักทีฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่"เฮ้อ~~~~~!!!!!ถึงสักที..."แต่เมื่อฉันเดินเข้ามาในบ้านสิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าคือสภาพข้าวของในบ้านตกระเนระนาดกันไปหมดแต่สิ่งที่น่าตกใจที่สุดคือสภาพพ่อของฉันมันเหมือนคนถูกซ้อมมาอย่างงั้นแหละฉันเลยรีบวิ่งเข้าไปดูพ่อพร้อมนํ้าตา"พ่อ!!!!พ่อเป็นอะไรอ่ะใครทำพ่อ"พ่อเงยหน้ามามองฉันพร้อมกับพูดคำว่า"หนีไปดาลูกหนีไปมันจะทำร้ายลูกหนีไป"พร้อมกับเสียงปริศนาที่ดังขึ้น"ปกป้องกันเหลือเกินน่า.....พ่อลูกคู่เนี่ยอะพอที่เงินเจ้านายฉันอะไม่มีเงินจ่ายถุ้ย!"ฉันปาดนํ้าตาแล้วพูดว่า"มึง!เป็นใครมาพูดแบบนี้กับพ่อกูได้ไงแล้วก็เชิญออกไปจากบ้านกูด้วย"จู่ๆชายคนนั้นก็มาตบหน้าฉันดัง เพรี้ย! เพรี้ย! ตุบ! เสียงฉันล้มลงไปนอนกับพื้น"อย่าทำอะไรลูกผมเลยนะผมขอร้องฮือๆ"เกิดมาฉันเพิ่งเคยเห็นนํ้าตาของพ่อเป็นครั้งเเรก"พ่อไม่เป็นไรอย่าไปอ้อนวอนมัน""ปากดีนักนะแก!แกรู้มั้ยว่าพ่อของแกอะไม่ได้รักใคร่อะไรแกเลยแม้แต่น้อยตั้งเเต่แม่ของแกตายไปอะมันก็มาเล่นพนันกับเสี่ยที่บ่อนทุกวันเป็นหนี้ทุกวัน"ฉันทำหน้าสังสัยก่อนที่จะถามชายแปลกหน้า"กะไอ้แค่หนี้ไม่กี่บาทฉันหามาคืนได้น่า"ชายเเปลกหน้าหัวเราะ"555...เด็กน้อยชั่งไม่รู้อะไรบ้างเลยว่าพ่อของมึงอะติดหนี้เสี่ยอยู่50ล้าน"บ้าไปแล้วแน่แน่ฉันเหลือบไปมองพ่อบังเกิดเกล้าที่ฉันเคยเทิดทูนแต่ต้องกลับมารู้ความจริงจากไอ้บ้าที่ไหนก็ไมรู้ว่าที่จริงแล้วพ่อของฉันก็คือไอ้กุ๋ยติดพนันดีๆนี้เองชะตาชั่งตลกเนอะ"50ล้านฮือๆๆพ่อบ้าไปแล้วแน่ๆพ่อเอาเงินเยอะขนาดนี้ไปทำอะไรอ่า..."พ่อของฉันได้แต่นั่งนิ่งไม่ตอบโต้อะไร"พ่อตอบสิตอบ!!ตอบสิโว้ย!!!!!นั่งเงียบอยู่ทำมั้ยละ"ตอนนี้สมองของฉันเบลอไปหมด"ฉันมีข้อเสนอให้แกถ้าแกยอมฉันก็จะปล่อยแกไปอย่างอิสระแต่ถ้าไม่ยอมก็ตายกันซะที่นี้"ชายแปลกหน้ายิ้มพร้อมกับชักปืนออกมาจ่อที่หัวพ่อ"ชะ...ฉันยอมว่าแต่ข้อเสนอของแกคืออะไร"พ่อฉันถามอย่างเกเกกังกัง"ข้อเสนอของฉันคือให้ลูกของแกไปเลี้ยงเด็กน่ะ"พอสิ้นสุดคำของชายแปลกหน้าพ่อก็ปล่อยโฮออกมาซึ่งฉันไม่รู้ว่าทำไม"ได้ฉันจะทำก็แค่เลี้ยงเด็กน้อยตัวเล็กๆเพื่อชดใช้หนี้50ล้านแล้วฉันจะไปเมื่อไร"ชายแปลกหน้า"วันนี้และตอนนี้"อะไรนะตอนนี้หรอ?ฉันงงไปหมดแล้ว"ให้ไปตอนนี้เลยหรอ?""ก็ใช่นะสิถามมากน่ารำคาญรีบไปก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจฆ่าเธอกับพ่อเธอตอนนี้"ฉันตอบด้วยความแค้นใจ"ได้!!"แล้วฉันก็มองพ่อด้วยความไม่เคารพนับถืออีกต่อไปฉันพูดกับพ่อประโยคสุดท้าย"พอใจแล้วสินะ"แล้วฉันก็เดินตามผู้ชายแปลกหน้าไปโดยไม่หันหลังกลับ
#สวัสดี🙏ทุกๆคนนี่เป็นนิยายเรื่องแรกของเรายังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะถ้าหากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ณโอกาสนี้😫😭
#อ่อถ้าอยากให้มีตอน2ก็คอมเม้นได้เลยนะคะรักทุกคนที่เข้ามาอ่านจุ๊บๆๆๆๆ~~~