“Kamusta ka na diyan?”
Tanong sakin ni Giann.
Magka-usap kami ngayon sa Skype.
“Okay naman. Pero ang lamig talaga dito. Grabe.”
Sabi ko tsaka uminom ng hot chocolate.
“Sana pala nandyan ako para may kayakap ka no?”
Ngumiti ng pilyo si Giann na parang may ibang iniisip.
“Tumigil ka nga. Ibuhos ko sayo tong hot choco gusto mo?”
Sabi ko naman.
“Joke lang. Ikaw naman. Miss na kasi talaga kita. Isang taon na ang lumipas. Hindi ka pa ba uuwi?”
Lumungkot ang mukha ni Giann.
Oo. Isang taon na simula nung dumating kami dito sa Germany.
Nasusurvive naman namin ni Giann ang LDR pero hanggang kailan naman kaya?
Considering na artista si Giann. Busy siya. Paano kung mawalan na siya ng oras sakin? Kaya ko kaya?
“Kaya mo pa bang maghintay?”
Seryoso kong tanong.
“Oo naman. Kahit habangbuhay kitang hihintayin. Basta maghihintay ako.”
Gusto kong maiyak.
Parang ang unfair kasi ng nangyayari eh.
Bakit ganito? Oo. Masaya ako kasi kasama ko si Daddy. Nakilala ko siya ng lubusan. At nakakacope up na kami sa mga panahon na hindi kami nagkasama.
Pero paano naman si Giann?
Parang I’m torn sa dalawang lalakeng mahal ko sa buhay.
Pero hindi ako makakapili sa dalawa. Pareho silang importante sakin.
“Princess!”
Tawag ni Daddy sakin mula sa kitchen.
“Uyy Giann. Usap nalang tayo mamaya. Iloveyou.”
Sabi ko at may flying kiss pa. Hihihi.
“Iloveyou too.”
Sabi naman niya tsaka cinatch kunwari kung kiss ko. Korni lang. Hahaha.
“Sige na ha? Tinatawag na ako ni Daddy.”
Sabi ko at dali-dali akong pumunta sa kusina.
“Hey princess, look, I baked your favorite.”
Pinakita niya sakin yung black forest cake na binake niya.
“Let me taste it.”
Kumuha ako ng kutsara tsaka tinikman yung gawa ni Daddy.
“Wow. You never fail to amaze me dad. You’re such a good baker.”
Sabi ko kasi ang sarap talaga ng mga gawa niya. Lalo na ito.
Tumawa naman si Dad.
Inslice ni Dad yung cake at naglagay sa dalawang pinggan.
Habang kumakain kami, hindi ko napigilan ang sarili kong tanungin si Dad.
“So dad, it has been one year already. Aren’t we returning to the Philippines yet?”
Tanong ko.
“Princess, we are not going back to the Philippines anymore.”
Napatigil ako sa pagsubo ng cake.
HA? Tama ba yung narinig ko? Hindi na kami babalik sa Pilipinas? Paano na kami ni Giann?
“But dad, Giann and I—“
“Princess, forget about him. Move on. We are not going back to the Philippines. Love a German instead. I know someone whom you would like.”
Putol ni dad sa sasabihin ko sana.
Paano ko kakalimutan si Giann?
Siya lang ang tinitibok ng puso ko. Hinding-hindi ako magmamahal ng iba.
Hindi ako sumagot kagad.
Nilapag ko ang cake sa table.
“I’m going to my room dad.”
Pagpapaalam ko.
Iopen ko yung laptop.
Unfortunately, offline na si Giann. May taping na siguro.
Paano ko sasabihin sakanya? Na hindi na kami babalik pa sa Pilipinas.
[A/N: Few more chapters left at matatapos na po ito. I hope magcomment kayo. Hihihi.]
