"Benim hayalimdeki final"
Bir deniz kıyısı hayal et sevgili,dalgalar geliyor ayaklarımıza birden esip geçiyor.Tıpkı rüzgar gibi sen bana bakıyorsun benim üstümde beyaz bir elbise,ojelerim kırmızı,saçlarım her zamanki gibi,yüzümde makyaj yok.Ve ortamızda bizim "Masalımız".Masalımız da yanımızda,bizim kendi masalımızın oluştuğu bir kitapta. Birlikte okuyoruz.
ÖN SÖZ
"Bu kitapta nefretle doğan bir aşktan bahsediliyor.Nefret aşka döner miydi hiç.Belli ki dönüyormuş.Kerem Sayer ve Zeynep Sayer'in elinden bir ZEYKER hikayesi."
Sayfa 1
O gün yine sıradandı kırmızı üstü açık arabamla okula giriş yapıyordum.O kız da kimdi ? Önümde bir kız duruyordu.Yeni olmalıydı düdük öttürüp kenara çekilmesini sağladım.Ve sonra doğru benim arabamı çizen kişiyi bulmak üzere okula giriş yaptım.
Her neyse sorna buldum tabi ve spor salonunun oradaki bir depo gibi yere sokup kafasını suya sokuyordum ki birden kapı açıldı.Yeni kız benden hesap sorar gibi "Ne yapıyorsunuz siz burda ya ?" demişti. İlk karşılaşıp yüzleşmemiz öyle olmuştu.Bana karşı koyan yoktu okulda.Tabii kim koyabilir ki okulun sahibi bendim.Saçlar kıvır kıvır,gözler herkesi etkiler nitelikte,fizik desen herşeyden önde.İşte böyleydi ilk karşılaşma.O an hiçbirşey hissetmedim.Hani derler ya ilk bakışta aşk.İnanmam.Nefretle doğan aşklar herşeyin önündedir.İlk kızla uğraşacaksın ki ikiniz de birbirinizi sevesiniz.
Sayfanın sonlarına gelecek olursak.
Aydilge-aşk paylaşılmaz bu şarkı ile bu bölümü okuyabilirsiniz.
O gün okulda yangın çıkmıştı.Kerem'i aramak üzere okulun içine girmiştim.Kerem'i görmüştüm aramızda bir ateş kadar mesafe vardı.Elimi kenardan ona uzattım "Ke-Kerem,sen iyi misin?" heryer toz duman gibi yanıyordu ve sırada toz duman olacak biz. Aşk yanmaktır,cayır cayır yanmak.Tabi bir yardım eli gelince yanmaktan kurtulmak.
Ellerimiz birleştiğinde bir huzur hissettim.Öleceksem bile sevdiğimin eli ellerimde.
"Zeyneeeep ! Sen iyi misin,burdan hemen çıkmalıyız.Beni takip et" alevler yükseliyordu git gide dayanamayıp kucağına aldı beni Kerem.Merdivenlerin orada az alevler vardı.Kerem beni kucağında taşıyordu ve merdivenlere yöneldi.Dengesini kaybedip yere yuvarlanmışız.Gözlerimi açtığımda hastanedeydik.Gözlerim bulanıktı,ve serum vardı.Hiçbirşey hatırlayamıyordum.Sonra yavaş yavaş aklıma geldi ve birden bağırdım."Keereeeem,Kerem nerde? Bişey oldu mu? Bana Kerem'i getirin,birşey diyin ne olur."
Yan tarafıma baktım Kerem yan tarafta yatıyordu.İçimden bir oh çektim.Ama ama gözleri açık değildi.Ne olmuştu ona ? Ayağa kalkmaya halim yokken annem beliriverdi ve arkasından arkadaşlarımız. "Zeyneeep annneem iyi misin,ne oldu size böyle? Allah'ım ne yaparım" Annem endişeliydi ve Yağmur ardından "Zeynep,ca-canım iyi misin sen ? " Herkes başımdaydı ama konuşmaya halim yoktu.Kerem ardından öksürmeye başladı ve soluduğu aleti çıkardı,bana baktı.Ayaklanmaya başladı "Zeynep,zeynep sen iyi misin? Ne oldu bize" diye etrafa telaşla bakıyordu.Barış gelip herşeyi anlattı.
2 Yıl sonra
Üniversite 2.sınıftaydık. Her zamanki gibi Kerem,ben, Yağmur ve Can ile buluşacaktık.Biz Yağmur ile,Kerem ise Can ile kalıyordu bir evde.Evlerimiz karşılıklıydı.Hava mis gibiydi ve finallerimizi yapmıştık,rahattık.Kahvaltıyı hazırlarken bir mesaj geldi.Telefona yöneldim hemen "Günaydın Gölyazı elması,evet bu lafım hiç eskimeyecek.Bir pencereden dışarı bakar mısın?" Pencereyi açtım aşağıdan birsürü balon yükseliyordu.Balonların tutma yerinde ise küçük küçük notlar vardı.
