Ta, która będzie na zawsze || HAREM KNB

Rozdział 2

Dedykowane Wiktorynoks66. Zdrowiej szybko! ^^

- Akashi-kun! - mój krzyk rozniósł się po sali gimnastycznej - Nijimura-senpai jest chory, więc trener kazał tobie przekazać papiery - gdy już podbiegłam do czerwonowłosego ściszyłam swój głos. Wyciągnęłam w jego stronę kartki, które po chwili przejął i zaczął czytać.

- Dziękuje, Kuroko - jeszcze zanim odszedł podziękował mi i położył mi rękę na głowie. Zaskoczona patrzyłam jak odchodzi.

- Nie ma...za co - ściszyłam maksymalnie głos wiedząc, że już mnie nie usłyszy.

- Hiromi - chan! - odwróciłam sięw stronę nawoływań. Satsuki niosła jakieś ciężkie pudło, więc szybko podbiegłam, aby jej pomóc. Skrzywiłam się wiedząc teraz jakie to ciężkie.

- Co to jest? - mruknęłam niby do siebie.

- To stroje dla nowych członków drużyny - odpowiedziała.

- Nie sądziłam, że to jest takie ciężkie - na moim czole spływały pojedyncze kropelki potu - Jak ty to sama niosłaś?

- Już sama nie wiem - westchnęła zrezygnowana - jeszcze jest drugie pudło - tym razem ja westchnęłam.

- Lepiej żebyśmy miały już to z głowy - już zaczęłam iść w stronę wyjścia, ale na kogoś wpadłam - Sumimasen.

- O Hi-chin. Jesteś taka mała, że Cię nie zauważyłem. Mogłem Cię zmiażdżyć.

- Wybacz Murasakibara-kun.

- Już idziecie? Przecież to nie koniec treningu - patrzył na nas jedząc babeczkę z niebieskim lukrem.

- Nie Murasakibara-kun. Idziemy po pewien karton.

- Aha...miłego niesienia - i tak po prostu odszedł. Momoi patrzyła na to zdezorientowana. Szybko jednak się opamiętała i pobiegła za nim krzycząc na niego z pretensjami.

~Ehh, chyba muszę sama to zanieść~ pomyślałam i ruszyłam w stronę pokoju nauczycielskiego.

Gdy tylko tam doszłam zauważyłam trochę większy karton.

~Jak ja mam to podnieść!? Przecież to prawie większe od mnie!~ zaczęłam zbliżać się do kartonu i próbowałam podnieść, ale nic nie dawało zamierzonego skutku.
~Chyba będę to po prostu pchać~ pomyślałam zrezygnowana i zaczęłam robić zamierzoną czynność. Z lekkim oporem-który jednak coś dał- karton się ruszył, ale o kilka centymetrów.
~To będzie długi dzień~

~Time skip~

Stałam sobie i patrzyłam na schody prowadzące w dół. Nagle ktoś stanął obok mnie.

- Masz w czymś problem, nanodayo? - wzdrygnęłam się delikatnie słysząc czyiś głos. Odwrócziłam się w stronę zielonowłosego.

- Eto...można tak powiedzieć, Midorima-kun - spojrzałam znacząco na karton drapiąc się palcem po policzku. Ten tylko wystchnął i zaczął podnosić kartonowe pudło - C-co ty...!?

- Mogłaś poprosić kogoś o pomoc, nanodayo - jak gdyby nic się nie stało zaczął schodzić po schodach. Ja zbiegłam od razu po nim.

- N-nie musisz tego robić, Midorima-kun! - zatrzymaliśmy się przed halą gimnastyczną. Okularnik nic nie odpowiedział. Po prostu położył karton obok drugiego przedmiotu i sobie poszedł - D-dziękuję!!! - krzyknęłam za nim, jednak ten się nie odwrócił.

- Aww~ jesteś mega urocza! - Satsuki doskoczyła do mnie i pociągnęła w kirunku granatowowłosego.

- Dai-chan! Czy Hiromi-chan nie jest urocza!? - wystawiła mnie przed sobą. Gdy tylko spojrzenie moje i Aomine się spotkały ja odwróciłam zarumieniona głowę.

- Faktycznie - wzruszył ramionami i wrócił do ćwiczeń. Przez jego odpowiedź wyglądałam jak cegła (chcę być orginalna xd).

Momoi podlatywała jeszcze do przypadkowych osób spytać czy wyglądam uroczo.

Wszystkie odpowiedzi były twierdzące.