VAMPİR & İNSAN ||YOONKOOK||

8. Bölüm

3 YIL SONRA

-Yazar-

Aradan tam 3 yıl geçmişti. İkiside tamamen mühür olayını aklından çıkarmıştı.İkiside kimseye ne aşık olmuştu, ne de cinsel yaklaşımda bulunmuştu. Jungkook başlarda Yoongi yi aklından çıkaramadığı için işine çok odaklanamıyordu ama zaman geçtikçe alışmaya başlamıştı. Busanda bir hayat kurmuştu. Yeni bir iş, yeni arkadaşlar, yeni ev, yeni düzen. İnsanların arasında bir vampir olarak yaşıyordu.

Yoongi ise olanları zar zorda olsa unutmaya çabalamış ve kısmen başarmıştı. Okuluna yönelmeye çalışıyordu ki başarmıştı. Okul ile kafasını dağıtarak iyi bir yere gelmişti. İnek değildi hala aynıydı, serseriydi. Bu yerlere gelmesinin nedeni zekasıydı. 3 yıl boyunca birbirlerinden haber alamamış ve bir kere bile konuşmamışlardı.

-Jungkook-

Yeni kurduğum ve hayat üzerine düzenimi bozacak olan tahin işleri araya girmişti. Seul'e tatinim çıkmıştı. Eşyalarımı, herşeyimi toparladım ve arabama eşyalarımı yerleştirip uygun bir zamanda Seul e doğru yola koyulmuştum. Seul e varınca eski evime gitmiştim. Orayı satılığa vermeden gitmiştim. Şimdilik orada kalacaktım. Kısa bir süreliğine.

Artık bir üniversite de çalışacaktım. Okulları inceliyordum. Branşım olan dersin öğretmen eksikliği olduğu bir okul vardı. Cidden iyi bir okuldu. Gülümsedim ve yarın sabah iş görüşmesine gideceğim okulun adresini alıp yorgun bedenimi yatağa atıp gözlerimi kapayıp uykuya daldım.

Sabahın ilk ışıkları ilke hazırlanmış be adresini aldığım okula doğru gittim. İş görüşmesiyle birlikte işe alınmıştım. İlk dersime girdim. Sınıfı pek incelemeden içeri girdim.

"Günaydın"

Öğrencilere hiç bakmamıştım. Kafamı kaldırdım ve sınıfı incelemeye başladım. Bir saniye. Yanlış mı görüyorum yoksa bu gerçek mi. Yoongi?

-Yoongi-

Geçirdiğim üç yılın ardından okuluma devam ediyordum. Her zaman ki gibi okula gittiğimde klasik olan arka sıraya oturdum. Sınıfa gelen yeni öğretmenle dona kalmıştım. Jungkook?

Tam 3 yıl geçmişti. Ondan tek haber alamamıştım ve şimdi o, o burda. Tam karşımda. İlk günkü gibi. Neredeyse hiç değişmemişti. Ben, ben ne yaşadığımı bilmiyorum.

-Jungkook-

Birbirimize bakıyorduk. Yutkundum. Yıllar sonra aynı şeyler... gözlerimin hafif dolmasıyla sınıftan özür dileyerek çıktım. Gözlerim iyice dolmuştu. Acaba beni şu anda hatırlıyor muydu?? Umarım hatırlıyorsundur Yoongi..

Kendime gelince sınıfa geri geldim boğazımı temizledim.

"Baştan başlayarak herkes kendini tanıtsın"

Herkes tek tek adını söylerken dalıyordum. Ben kaybettiğim sandığım duyguları, kaybetmemişim. Hala ona karşı birşeyler hissediyordum. Beni kendine çok bağlamıştı.

Sıra Yoongi ye gelince kafamı kaldırıp gözlerine baktım. Gittikçe daha etkileyici oluyordu. Sanki yıllar geçtikçe  daha muazzam oluyordu. Kendini tanıtırken tekrar kulağıma dolan sesiyle kalbim hızla çarpmıştı. Özlemiştim, bunu şimdi anlıyorum. Herkesinki bitmişi. Ders bitince herkes çıkmıştı. Sınıfta o ve ben vardık. İkimizde tek kelime etmiyorduk. En son dayanamayıp konuştum.

"Yoongi, sen..hatırlıyor musun?"

-Yoongi-

Sanki herşey başa sarılıyordu. Aynı şeyler olup duruyordu. Sınıfta tek kaldığımız anda bir süre sessizliğin ardından kulağıma gelen sesiyle, Yoongi diyişiyle çok farklı hissetmiştim. Sanki bunca yıl sonra hala ona ihtiyacım var gibi hissediyordum. Ben ne yapmalıydım. Ne demeliyim? Umarım bana karşı birşeyler hissetmiyordur.

"Hatırlamıyorum"

Soğuk ve katı bir sesle devam ettim ama cidden içimden bunu demle geçmiyordu. Ondan uzak kaldığım süre zarfında sanki istemsizce ona bağlanmıştım ama olmaz, üzgünüm Jungkook her zaman dediğim gibi senin için hiçte iyi biri değilim.

"Şey, peki.."

Sesindeki çaresizlik ve hayal kırıklığı anlaşılıyordu. Ah hayır bunları düşünmemem lazımdı. En iyisi bahçeye inmek. Tek kelime etmeden bahçeye indim.

-Jungkook-

O gün ile ilgili ayrıntılı düşünmeye başlamıştım. Bir süre düşündükten sonra aklıma gelen şey ile duraksadım. Bir saniye hafızasını kaybettikten sonra adımı hiç duymamıştı ve bana Jungkook diye seslenmişti. O, hatırlıyordu. Neden söylemedi? Onu bulmam lazımdı. Sınıftan çıkıp etrafa baktım. En son bahçeye ulaştığımda bahçede onu görmemle yanına doğru gittim. Etrafta öğrenci yoktu. Zaten sessiz yerleri severdi.Hızla yanına ulaştığımda onu duvarla arama almıştım.

"Hatırlıyorsun"