Her gün aynı şeyleri yaptığım sıkıcı hayatıma renk getirecek hiç bir şey yok. Bir de bunun üstüne bugün yeni bir okula başlıyorum. Bu yaz çok kötü şeyler yaşadım. Annemi kaybetmenin acısı ile babam daha fazla eski evimizde duramadı. Bende duramıyordum zaten. Her yerde annemin hatıraları vardı. Annem polisti. Bir hayvan saldırısı sonucu hayatını kaybetti. Ahh size kendimi tanıtmayı unuttum. Ben Maria. Bu yıl Lise 2. sınıfa geçtim. Bugünden itibaren hayatımda olup bitenleri beraber göreceğiz, yaşayacağız. Çünkü hayatım bugün değişiyor.
Evdeki bütün eşyaları kargo şirketi yeni evimize götürmek için yola çıkmıştı bile. Babam ile yapmamız gereken tek şey tanıdığımız insanlarla vedalaşmak ve arabamıza binip burayı terk etmekti. Bugün okul açıldığı için şanslıydım. Bütün arkadaşlarıma veda edebilecektim. Babamdan izin alıp okula gittim. Normal bir günmüş gibi en yakın arkadaşlarımla okula yürüdüm. Okul bahçesine geldiğimizde herkes yanıma gelmişti. Bugün gidiyordum herkes vedalaşmak istiyordu. Hepsiyle teker teker görüştüm, konuştum ve onlara sarıldım. Bütün okul bahçeye dökülmüştü. Bunlara öğretmenler de dahildi. Okulda her zaman sevilirdim ama bu kadar olacağını ben bile tahmin etmemiştim. Bütün arkadaşlarımla ve öğrencilerle vedalaştıktan sonra sıra öğretmenlerime gelmişti. Hepsi güler yüzle bana sarıldılar ve iyi yolculuklar dilediler. Bütün herkese veda ettiğime göre artık bana yol gözüküyordu. Bir kaç yakın arkadaşım eşliğinde okul bahçesinin çıkışına kadar yürüdüm. Onlarla bir kerede orada sarılıp bir kere daha veda ettik birbirimize. Sonra dönüp bana bakan herkese el salladım ve yolda yürümeye başladım. Bu, bu kadar zor olmamalıydı. En azından ben böyle tahmin etmemiştim.
Bir kaç dakika sonra eve varmıştım. Babam evimizin bahçesinde etrafa bakıyordu. Yanına gittim ve ona sarıldım:
-Sanırım artık gitme zamanı Maria.
-Evet baba.
-Burayı bırakmayı istemezdim annen ile çok anımız var.
-Biliyorum baba. Ama artık annem yok. Burada kalamayız.
-Haklısın güzel kızım. Yolculuğa çıkmaya hazır mısın?
-Bir an önce gidelim yoksa ağlamaya başlayabilirim.
Babam yüzümü ellerinin arasına aldı ve alnımdan öptü:
-Artık ağlamak yok. Bugün hayatımıza yeniden başlıyoruz.
-Evet yeni okul, yeni arkadaşlar ve yeni bir ev..
-Sana söz veriyorum herşey güzel olacak.
-Umarım öyle olur baba.
Babam bana sarıldı ve beraber arabaya doğru yürüdük. Babam arabanın kilidini açtı ve arabaya bindi. Bende arabanın kapısı açtım ve son kez evimize yani eski evimize bakarak arabaya bindim.
Babamın yükseklik korkusu yüzünden uçak yerine araba ile gidecektik. Bu da bir kaç gün yollarda olacağımız anlamına geliyor. Kargo şirketinde evimizin anahtarı olduğundan onlar eşyaları evimize koyacak. O yönden bir sıkıntımız yok ama otellerde kalmayı hiç bir zaman sevmemişimdir. Babam arabayı normal bir hızda kullanırken bende arkada uzanmış şarkı dinliyordum. Kaç dakikadır yolda olduğumu bilmiyorum ama şimdiden sıkıldım.
2-3 SAAT SONRA
Hava kararmaya başlamıştı. Babam bir otel bulmak için yolun kenarındaki iş yerlerine bakarak kullanıyordu arabayı. Ama bu bölgede düzgün bir yer bulacağını hiç sanmıyorum.
Babam etrafa bakarken birden arkaya döndü ve eliyle dışarıyı göstererek:
-Sanırım bu gece burada kalacağız.
-Burası pek güvenli gözükmüyor.
-Mecburuz Maria. Gece araba kullanmayı sevmiyorum.
Babam karşıya sürmek için yola baktı. Yolun boş olduğunu görünce arabayı sürdü ve otelin önüne park etti. Arabadan inip beraber resepsiyona doğru yürüdük. Babam resepsiyondaki garip adama 2 oda istediğini söyledi. Adam anahtarları verirken bize garip garip bakıyordu. Bu bakışlar korkmama yetmişti. Hemen resepsiyondan çıkıp dışarıda ayrı bir blokta bulunan odalarımıza doğru yürüdük. Merdivenleri çıktıktan sonra babam kalacağım odanın anahtarlarını verdi ve alnımdan öpüp ''iyi geceler tatlı kızım.'' diyerek odasına girdi. Babam 4 ben ise 6 numaralı odada kalacaktım. Aramızda bir oda bulunması iyi olmadı. Zaten bu yerden yeterince korkuyordum.
Odama girdim ve kendimi hemen yatağa attım. Babam erken yola çıkmamız için bavullarımızı arabada bırakmamı istedi. Bende onun dediğini yaptım. Yatağa başımı koyduğum an gözlerim kapanmaya başladı. Tam gözlerimi tamamen kapatacaktım ki biri kapımın önünden hızlıca geçti. Ama bu normal bir hız değildi. Işık hızı olarak tarif edebileceğim bir hız.. Hemen yataktan fırladım ve camın yanına gittim. Perdeyi tam aralayacaktım ki tekrar hızla geçti ve bu sefer camımın önünde durdu. Onun nefes alıp vermesini duyuyordum. Camın önünden çekilip kapıya yöneldim. Kapıyı açıp açmamak arasında gidip geliyordum........
