divane / texting

11.Bölüm

"Sence ne zaman tam anlamıyla iyileşeceğim anne?"

"Fizik tedavin iyi gidiyor, yakında inşallah."

"İyi ki varsın anne."

"Sen de güzel kızım."

Bir an önce iyileşip, dimdik çıkmak istiyordum karşına. Kuzey karşımızdaki evde oturuyordu. Onu ilk gördüğümde takım elbiseni giymiş arabasına biniyordu. Büyük ihtimalle işe gidiyordu. Evine gelen giden neredeyse hiç olmuyor. Yalnızlığı seviyor galiba. Aslında kaza olmasaydı onun karşına çıkmayı çok istiyordum. Sonra mesaj yazmaya karar verdim belki saçma bir fikirdi ama bana iyi geldiği gerçeğini değiştirmez.

Divane:"Bugün nasılsın?"

Kuzey:"Yorgunum."

Divane:"Ben hiç yorulmazsın sanıyordum hep çalışıyorsun ya."

Kuzey:"Ben robot değilim."

Divane:"Sen takım elbiseli bir robotsun, sürekli çalışan."

Kuzey:"Çalışmak bana iyi geliyor."

Divane:"Bana da sen iyi geliyorsun."

Kuzey:"Buna sevinmeli miyim?"

Divane:"Sana kalmış."

Kuzey:"Sevineyim o zaman."

Divane:"Yorgunsan dinlen. Hayata bir kere gelme şansımız var."

Kuzey:"Zaten evdeyim şu an dinleniyorum. Grip olacağım galiba."

Divane:"Sıcak bir çorba yapmamı ister misin?"

Kuzey:"Fena olmaz."

Koltuk değneklerim yardımıyla kalkıp mutfağa gittim.

"Ayşe abla bana grip olunca yaptığın çorbadan yapar mısın?"

"Tabii yaparım kuzum. Hasta mısın yoksa?"

"Hayır bir arkadaşım için."

Ayşe abla çorbayı hazırlamıştı. Ondan rica ettim Kuzey'in kapısının önüne bıraktı çorbayı. Neden böyle yaptığını baya bir sorguladı ben de anlattım.

Divane:"Çorban kapıda."

Kuzey:"Ne?"

Kuzey:"Sen ne ara?"

Divane:"Afiyet olsun. Bir an önce iyileş :)"

Kuzey:"Teşekkür ederim iyilik meleği."

Divane:"Divaneyi tercih ederim."

....
Umarım beğenirsiniz :)