Missing Reflection (on hold/editing)

The Villamores

********************

Naiwan nakatulala si Kerstin habang tanaw ang papalayong kotse. Sobra siyang napahiya kanina lalo na at tinawag pa siya nong batang mojo jojo at tinawanan pa siya nong mag-asawa.

"Naknang gorilya ka. Sa pagkakatanda ko di naman ako ginahasa eh. Nemen ang ganda ko kayang maging mojo jojo noh! KYut ka sanang bata ka at gwapo ka naman sanang lalaki ka pero bwiset! Bwiset talaga!!! Mabait na sana!!! Nakalimutang mag-iwan ng suklay...T-Teka...kahit Sabon nalang kaya? Or shampoo? Sayang naman iyong libre ligo." Mukhang tangang sabi ng dalaga sa malayo ng kotse.

Nakatingala siya sa langit habang isa isang nagpatakan ang ulan. Sinimulan niyang tumakbo at naghanap ng pwedeng masilungan iyong hindi siya itataboy dahil sa madumi siya tignan. May naawang mamang gwardiya at pinasilong muna siya nito. Gawa ng ulan ay maayos ayos nading tignan ang itsura niya dahil mukha lang siyang bagong ligo. Masarap sa pakiramdam ang init ng baso sa kamay niya at ang amoy ng kape na bigay ng matanda. Samahan pa ng tuwalyang nakabalot sa balikat niya.

"Neng matanong ko lang. Ikaw ba'y naglayas?" Tanong sa kanya ni Nestor na mang Tor nalang daw kung tawagin, ang mamang gwardiya na nagpasilong sakanya.

Napangiti nalang siya pero agad ding nawala.

"Hindi po." Sabi nalang niya pero parang ganun nadin iyon dahil patay na ang tatay niya iniwan siya nito. Napa iling nalang ang matanda.

"Mang Tor hindi po ba kayo pagagalitan pag may nakakita sakin dito?" Tanong niya dahil kanina pa niya napapansin na pinagtitinginan siya ng mga tao at napansin niya rin na hindi ordinaryong Lugar ang napagsilungan niya. Umiling naman ang matanda saka ngumiti.

"Hindi naman Neng sa katunayan nyan mababait naman ang mga villamore. Pero teka lang ikaw bay may matutuluyan?" Saglit naman siyang napaisip at nanlumo.

"M-meron po." Pagsisinungaling niya. Meron naman kasi talaga kasi kahit papano sa isang buwan na iyon ay may umampon sa kanyang isang babaeng may-ari ng karenderya kaya lang di na siya pwedeng bumalik dun baka kung ano pa ang mangyari kay Fatima ,eh ito na nga ang nag magandang loob na tulongan siya kapalit ng pagtratrabaho niya ang pag-kain at pagtira niya rito. Naisip nadin niya na saka nalang siya gagawa ng paraan para makapag paalam ng maayos.

"Sigurado ka ba dyan Neng? Mahirap ng magpalagoy lagoy lang dine at kababae mo pang tao. Naku naalala ko tuloy ang anak ko kung San nanaman kaya iyon naglalakwatsa ngayon." Anito at napakamot saglit. Naalala niya tuloy ang tatay niya ganun din kasi ito kung mag-alala kapag ginagabi siya.

"Opo sigura..........shit......." Napamura siya at bigla nalang nawala ang kanyang pagkakangiti.

Ramdam niya ang tinding kaba di niya alam kung may lahi ba siyang bampira sa bilis ng takbo niya na Halos di pa niya naramdaman. Narinig niya ang sigaw ng mangilan ilang tao sa paligid.

'Bahala na dyan din lang ang punta ko.' Bulong niya sa sarili.

Pagdilat niya nakita niyang kunting kunti nalang ang layo ng sasakyan sakanya at dun sa batang yakap niya na ngayo'y dahan-dahang nag-angat ng mukha at tumingin sakanya. Bigla nalang itong ngumiti at niyakap siya ulit. Napa ngiti nalang din siya.

'Tengene.' napapadalas na siya ng mura.

'Muntik na, mukhang may schedule talaga ako sa mga gagong iyon ah tadhana na ang may takda. Mabubuhay pa ako ng ilang araw.'

"SH*T!!...Ano pat binabayaran ko kayo! He's just a kid pero Nagawa niya kayong takasan. Useless!. YOU'RE ALL FIRED!!!..." Galit na sigaw ng Lalaki sa mga body guard at mangilan ilang yaya. Nakatayo ang mga ito sa may bukana ng building.

May humawak sa balikat nong lalaking nagwawala sa galit. Parang pinatabdang bersyon lang nong lalaking galit ang lalaking nagpapakalma rito. May kasama rin ang mga itong babae na sa tingin niya ay nasa late 40's pataas ang edad.

"Son relax. People are watching, go get your son." Sabi nito sa lalaking galit. tinignan nito ng masama ang kaninay pinagalitan na halos gusto nitong pagsusuntukin.

"Harsten." Tawag ng matandang lalaki dun sa isang lalaking kanina pa niya napapansing nakatingin sa kanya. Nakailang tawag na sa binata iyong lalaki pero mukhang di nito naririnig.

"Harsten, son!?" Bahagyang tumaas ang bigkas ng mga ito sa pangalan ning lalaking hangang ngayon ay matiim na nakating sa kanya.

"Y-yes Dad?" Sagot nito na tila natauhan habang hindi maalis alis ang tingin sa kanya. Kaya naman kunot noong sinundan ng mag-asawa ang tinitignan ni Harsten.

"Are you both okay?" puno ng pag-aalalang tanong ng galit na binata sakanila ng anak nito. Tumango naman siya.

"Tris?....hey tristan? Tris?...Damn't!" Napa mura nanaman ito at agad tumayo akmang susugurin nito ang driver ng kotse pero napigilan ito ni Harsten.

'nahimatay ata iyong bata? Bat ayaw magising?'Inisip naman niya. Pero naramdaman naman niyang gumalaw iyong kamay nito. Ngayon alam na niya. Nagpapanggap lang ang bata.

"Kuya not now. As much as I want to punch the guy hindi pwede. Everything's being taken care of. Now get Tristan and let's go to the hospital first." sabi ni Harsten. Tila natauhan din naman binata.

"TCh. Remind me that you're older than me Bro." Nakangising sabi ni Harsren sabay lapit sa kaniya at maingat na kinuha ang bata.

"You're coming too. Halika na." Sabay hila sa kamay niya.

Una niyang napansin kanina ang mala dark blond na buhok nito at ngayong malapit na ito ay laking gulat niya ng makita ang mata nito.

'cool.'

Naisip niya na nakakamis din pala ang dating itsura niya. Kung di lang siya nagtatago eh mas maganda siya sa lalaking may hawak ng kamay niya. Naakaka insecure ang itsura nita.

Magkatulad din ng kukay ang mata ng magkapatid. Nanatili siyng tahimik habang hawak ng binata ang kamay niya. May kakaiba sa pakiramdam niya. Katunayan gwapo ito pero hindi iyon ang dahilan ng kunting pagkailang niya.

Napansin niyang lahat ata nakatingin sa kanila lalong lalo na iyong mga magulang at kuya nito. Nahiya siya sa tingin ng mga ito kaya agad niyang binawi ang kanyang kamay.

"Hindi, ayos lang naman ako pati nadin iyong bata. nagtatampo lang siguro ayaw daw niya kayo kausapin. Salamat nalang." Nakangiting sabi niya. Tumalikod nalang siya at nagsimula na siyang maglakad papunta kay mang tor para magpasalamat muna bago siya umalis tutal tumila nadin ang ulan. Diretso lang siya habang nakayoko di niya talaga alam pero iba ang pakiramdam niya.

"Miss sure kabang ayos ka lang?" paniniguro naman ng binata sa kanya. Nilingon niya ito saka Ngumiti nalang at tumango pagkatapos eh agad na ulit siyang naglakad ng nakayuko na wariy nag-iisip tungkol sa nakakaasiwang tingin ng mga tao sa kanya, binilisan nadin niya kunti ang kanyang lakad.

"Miss!!..." Dinig niyang tawag ulit nito sakanya kaya nilingon niya ito at narinig nalang niya ang pagsinghap ng mga taong nando'n.

*******************
Vote, Comment and Share...