15 yaşında bir okul kızıyım. Çok sıkıcı bir hayatım var. Büyüyünce cerrah olmak istiyorum. Bana en heyecanlı meslek oymuş gibi geliyor.
Hayatıma biraz heyecan katmak istiyorum. Bütün oyunlardan ve filmlerden sıkıldım. Yeni oyunlar alıyorum ama en fazla bir ay içinde sıkılıyorum. Artık yeni film bile almıyorum çünkü sonunun nasıl biteceğini tahmin edebiliyorum. Eğlenmek için sadece kitap okuyabiliyorum çünkü kitaplar beni içine çekiyor. Ama okuyacak kitabım da kalmadı. Yaz tatiline sadece bir hafta kaldı. Umarım tatile gideriz çünkü evde kalmak istemiyorum.
Okulda herkes tatil havasına girmiş durumda, zaten derste de ders işlemiyoruz. Okul o kadar sıkıcı bir hale geldi ki.
Okulda arkadaşım Maya ile bahçede geziniyorduk. Birden ağaçta bir karınca gördü ve onu eline aldı.
"O şeyi nasıl eline alabiliyorsun?" dedim.
O da "Neden ki?" diye sordu.
Bilmenizi isterim ki böceklerden iğrenirim ama korkmam bana çok iğrenç geliyorlar.
"Umarım elini yıkarsın." dedim ve oradan uzaklaştım.
Ne olduğunu anlayamadığı gibi arkamdan da baka kaldı.
Evde yeni almak istediğim kitapların listesini yapıyordum ki annem çağırdı, ben de yanına gittim. Babam ve kardeşim de oradaydı. Birlikte salona gittik ve oturduk. Babam:
"Selin..." dedi ama sözünü kestim.
"Baba ben Selen'im kardeşim Selin!" dedim.
Kendime hakim olamamıştım çünkü hep ismimizi karıştırıyordu.
"Kızım isminiz çok benziyor ara sıra annele karıştırabiliriz." dedi
"Ama şu an sizinle başka bir konu konuşmalıyız." dedi annem.
Kardeşimle pür dikkat dinliyorduk.
"Bu yıl tatile nereye gideceğiz tahmin edin." dedi babam sevinçli bir ses ile. İşte o an bu tatilden hoşlanmayacağımı anlamıştım çünkü ebeveynlerimle zevklerimiz çok farklı. Onlar köy sever ben şehir, onlar sıcak sever ben soğuk yani neredeyse onlar ne severse ben de tersini severim.
Sonunda annem gerekli açıklamayı yaptı. Ormanda kamp yapmaya gidecektik ve bu benim hayatımdaki en sevmediğim şeylerin bir araya toplanması demekti. Oraya gitmeyecektim tabiki. İnat yapmıştım işte GİTMİYORUM.
Duygularımı aynen size anlattığım gibi anne ve babama anlattım. Tabi ki hiç hoş karşılamadılar.
"Ne demek gitmiyorum, biz onca parayı boşa mı harcadık!" dedi annem.
"Ama bu bir gecelik bir kamp değil ki bütün yaz." dedim.
"Abartma kızım sadece iki buçuk ay. Hem tam da kamp sayılmaz ki, bir dağ evi kiralayıp ara sıra kampa gideceğiz."
"Bu daha kötü orası böcek ve vahşi hayvan doludur."
"Nasıl daha kötüymüş!"
Tartışma ben odama gidip kapıyı çarpana kadar sürdü.
Kamp yapmak çoğu kişi için bir lüks olabilir ama benim için değil. Eğlenmek için ilkel yaşama geri dönmek çok saçma değil mi. Bu tıpkı eskiden sadece zenginlerin arabası varken herkesin atı olması, şimdi ise sadece zenginlerin atı varken herkesin arabası olması gibi birşey.
