Ο Μεγαλύτερος Μπελάς Μου

1. "Επισκέψεις "

Νεφέλης pov
Ήμασταν στο σχολείο χτυπησε κουδούνιγια διάλειμμα και πήγα να βρω τη Δανάη μιας που είμαστε σε διαφορετικά τμήματα

"Δανάη το άλλο Σάββατο είναι ο χορός του σχολείου μας πρέπει να βρούμε τι να βάλουμε"

"Όντως ρε συ με αγχώσες τωρα ρε "είπε η Δανάη ενω χλαπάκιαζε ενα κουλούρι.

"Το βλέπω ρε καταγχωθηκες, ούτε να φας δεν μπορείς "της ειπα με ειρωνικό ύφος και αρχίσαμε να γελάμε και οι δύο σαν τις φωκιες χτυπώντας παλαμακια σαν τα υστερικά.

Χτύπησε κουδούνι και μπήκαμε και οι δύο στις τάξεις μας . Πωω είχαμε ιστορία και δεν είχα διαβάσει κλασικά εγω η τεμπελα. Μπαίνουμε μέσα και η αχώνευτη μας λέει οτι θα γράψουμε τεστ και εχουμε 10 λεπτα περιθώριο ασε μας μωρη μοσχαρο που 10 να ειναι οι ώρες σου .Σκέφτομουν απο μεσα μου πάλι καλά που το θυμόμουν λιγο το μάθημα από τη προηγούμενη φορά.
Πέρασε γρήγορα η ώρα παλι καλα ηταν και η τελευταία χτύπησε κουδούνι και φύγαμε όλοι από το σχολείο χαιρέτησα τη Δαναη που η καημένη ειχε εφταωρο και εγω εξαωρο πηγα να βγω απο την εισοδο του σχολείου.
Δυστυχώς οταν εβγαινα απο την κάγκελο πορτα της εξοδου του σχολείου ειδα τον αδερφό μου και τους φίλους του τους χαιρέτησα και με χαιρετησαν ολοι εχθος απο τον Τηλέμαχο κλασικά οχι που θα με χαιρετουσε η σνομπαμια .Εγω φταιω που του δινω σημασία ,ελα μου ντε γτ του δινω σημασια , γτ τον σκεφτομαι και τωρα τι με νοιαζει αν με χαιρετησε ή οχι δικο του προβλημα να το λυσει αν εχει κομπλεξ με εμένα ,εγω σκοτιστικα
Ξαφνικά ακούω τις φωνες τους απο πισω μου νιωθω ενα χερι στον ομω μου και γυρναω αποτομα και βλεπω τον Άγγελο λογικα θα ηθελε τα κλειδια γτ θα τα ξεχασε δεν θα μου κανει εντυπωση.

"Ελα τι ειναι "του λέω αποτομα

"τα κλειδια μικρό "μου λεει καθως απλωνει το χερι του προς τα εμενα λες και ζητιανευει .Του τα δινω και φευγω.

"Ααα να ξες θα ερθουν σπιτι τα παιδια για κανα δυο ωριτσες "μου είπε καθως αρπαξε τα κλειδια και τα εβαλε στη τσεπη του

"πωω έλεος κάθε μέρα "του ειπα με νευρο και συνέχισα να περπατάω. Δεν με άκουσαν οι άλλοι. Κάθε μερα σπιτι μας βρισκονται οι μαντραχαλοι σπιτι δεν εχουν δηλαδή. Μεταξυ μας εννοειται πως μου αρεσει που έρχονται νιωθω μια προστασια και ασε που βλεπω και περισσοτερο τον Τηλεμαχο ,αντε παλι με αυτον μα γτ δεν μπορω να τον βγαλω απο το μυαλο μου ΑΜΑΝ!

"Νεφέλη "φωναζει ο Αγγελος τι θελει παλι

"θα πας να μας παρεις σουβλακια" εεε ελεος βαριούνται μεχρι και να παραγγείλουν