Kamila budzi się ze śpiączki. Jest wkurwiona, szczęśliwa i nieziemsko napalona.
Podczas śpiączki słyszała wszystko chodź udaje, że nie. Wie, że ktoś zagraża jej, tym samym zagrażając jej rodzinie.
Musi ich chronić za wszelką cenę. Nie chcę uci...
Siedząc na plaży patrzyłam w gwiazdy. Pod palcami czułam ciepły piasek, który przez cały dzień nagrzał się od słońca. - To dziś mają spadać?- odwróciłam głowę w stronę chłopaka i przytaknełam mu ruchem głowy. - Podobno spadające gwiazdy mogą spełnić życzenia. - uśmiechnełam się na jego słowa. - podobno - odparłam i wróciłam do patrzenia w niebo. - Jesteś jakaś cicha. Stało się coś? - Kompletnie nic. Tylko że nadchodzi czas pożegnania, a ja niechce się żegnać. - Zostawisz mnie? - Muszę. Dla dobra nas wszystkich. - A co z resztą? - poradzą sobie - A ja? - Ty masz dla kogo żyć. - A ty nie? - Ja już przestałam wierzyć w to że kiedyś go znajdę. - Może w końcu się uda. Będzie dobrze. - Nawet nie wiesz jak bardzo chcę w to wierzyć. - podniosłam się i otrzepałam spodnie z piasku. Ruszyłam w kierunku domku. - Sofia?- zatrzymał mnie chłopak, odwróciłam się i spojrzałam na niego. - Jakie jest twoje największe życzenie? - nie zastanawiałam się nad tym długo. - Cofnąć czas. - Czas? Dlaczego? - Bo wtedy mogłabym nie dopuścić do spotkania mojego i Kim Taehyunga - Uśmiechnełam się przez łzy i szłam dalej a fale obmywały moje bose stopy. Tak bardzo teskniłam i tak bardzo cierpiałam razem z nim odeszła duża część mnie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
