Coma... (ft. Why don't we & Shawn Mendes)

16. Zenuwachtig

We reden zo snel mogelijk naar het hotel. Oh nee! De brug was open! We waren er zooo bijna! "Zijn we nog optijd?" Vroeg Nancy. Je hoorde aan haar stem dat ze een beetje aan het stressen was. "Ik weet niet hoe lang het nog gaat duren voordat de brug weer dicht is." Zei Shawn toen. "Oh nee, kijk hoeveel boten er zijn!" Zei Charlie toen. Ik hoopte zo erg dat we nog op tijd waren.

De brug ging weer dicht en we reden zo snel mogelijk naar het hotel. Toen we aankwamen parkeerde Shawn de auto en renden we naar het hotel. Toen we er waren gingen we naar de balie, waar we hadden afgesproken met Andrew, de manager van Shawn. Waar was hij? Hij stond er niet! Was hij al weggegaan omdat hij dacht dat we niet zouden komen? "Uhm, Weet je zeker dat we hier hebben afgesproken met Andrew?" Vroeg ik aan Shawn. "Ik weet het zeker." Zei Shawn, een beetje twijfelend." We waren toch echt optijd, toch? Ja, we waren op tijd. Het was precies half 4. Waar bleef hij?

We stonden nog 5 minuten te wachten, tot we een auto aan zagen komen. Het was de auto van Andrew! "He he, dat duurde lang..." zuchtte Nancy. "Ja inderdaad." Zei Charlie. Toen Andrew zijn auto had geparkeerd rende hij naar ons toe. "Ik dacht dat managers altijd op tijd waren." Zei Shawn lachend. "Jaja, ik weet het, maar ik stond in de file." Zei Andrew, een beetje geïrriteerd. Hij liep maar de balie en regelde de sleutels van de kamers te halen. Hij kwam terug met 2 sleutels in zijn handen. "Ik heb de sleutels." Zei Andrew. "Ik zal de kamerindeling voorlezen."
Shawn en Charlie
Meagan en Nancy
"Oh, en ik ga bij Charlie en Shawn." Zei Andrew toen. Ik keek maar Nancy. Ze keek terug met een yes-we-zitten-samen blik. Ik schoot in de lach. "Wat is hier zo grappig aan?" Zei Andrew, een beetje geïrriteerd. "Niks hoor." Zei ik, een beetje verlegen, aangezien ik Andrew nog maar net kende. We liepen naar onze kamers. Nancy en ik hadden kamer nummer 206 en Shawn en Charlie hadden kamer nummer 207. We zaten dus op de 2e verdieping. We gingen er met de lift heen, aangezien ik last had van mijn knie.  Toen we bij onze kamers waren gingen we uitpakken. "Uhm Nancy, wie houdt de sleutel eigenlijk bij?" Vroeg ik.  "Geen idee, de persoon die hem het eerste kwijt raakt krijgt hem niet." Zei Nancy. "Dan denk ik dat jij hem krijgt." Zei ik. "Is goed." Zei Nancy. Toen we onze koffers hadden uitgepakt en hadden gekletst etc, was het al 5 uur. "We moeten gaan eten." Zei ik. "Ohja! Laten we snel de jongens halen, we willen niet weer net optijd zijn zegmaar." Zei Nancy. We gingen Shawn en Charlie halen en we gingen eten. We aten pasta. Toen we klaar waren gingen we naar de concertzaal. "Ik ben nog nooit backstage geweest bij een concert, en zeker niet ergens waarbij ik meedeed met het concert." Zei ik. "Ik ook niet." Zei Nancy. We waren allebei een beetje zenuwachtig. Ik liep op het podium om te kijken of er al mensen waren. Ik keek om het hoekje van een muur. Wat waren er al veel fans! Ik ging terug naar de rest, die de soundcheck al had gedaan.  "Er zijn al zoveel mensen!" Zei ik, een beetje heel erg zenuwachtig. "Ik weet het, en dot is nog lang niet alles." Zei Shawn, alsof hij me nog zenuwachtiger wilde maken. De show zou beginnen om 7 uur, en het was nog geen eens half 7. Ik ging op een stoel zitten toen Shawn naar me toe kwam. "Uhm Meagan, zou je samen met mij willen oefenen, alvast voor de show. Gewoon een beetje de nummers zingen zegmaar..." "tuurlijk!" Zei ik. We liepen naar een kleedkamer en gingen daar oefenen. Het was zoooo leuk om met Shawn te zingen, en straks zou het op een echt podium gebeuren, voor duizenden mensen. Bij die gedachte werd ik heel zenuwachtig. Shawn zag het aan me en vroeg: "gaat het wel? Je ziet er ineens zo wit uit." Hij klonk zo lief toen hij dat zei. "Ja hoor, het gaat wel, alleen zenuwachtig." Zei ik. Mijn stem trilde. "Ik weet er wel iets op, je moet wennen aan het publiek!" Zei hij, terwijl hij me meebracht naar het podium. Voordat we op het podium gingen pakte hij een microfoon mee. Hij zei nog wat tegen de mensen backstage en nam mij toen mee op het podium. Al die mensen gingen tekeer toen ze Shawn zagen. Ze gilden zo hard! Gelukkig had ik oordoppen in. Toen zei Shawn: "Hey iedereen!" Iedereen gilde zo hard! Omg! "Dit is Meagan, zij gaat deze tour met mij mee, samen met Charlie puth en haar beste vriendin Nancy!" "Ze is alleen zo zenuwachtig om op het podium te gaan dus ik laat haar even wennen nu." Iedereen gilde, het was best leuk om te zien. Ik keek een beetje rond op het podium totdat iemand me riep, vanaf de eerste rij. Ik liep naar het randje van het podium en bukte naar die persoon. "Ben jij Shawn zijn vriendin?!" "Uhm, nee." Zei ik. "Ik had zo verwacht dat je dat wel zou zijn, wel leuk dat je meegaat op tour, ik kan niet wachten totdat ik jou hoor zingen!" "Uhm, bedankt. Ik moet nu weer even backstage, bedankt dat je zo lief bent." Zei ik. Ik liep terug backstage. Het publiek is zo aardig. Ik liep naar Shawn: "hoe laat is het Shawn?" Vroeg ik.  "Uhm, het is 2 voor 7, dus pak je microfoon en ga klaarstaan, de tour begint zometeen!" Zei hij. Ik voelde zoveel zenuwen opkomen, maar tegelijkertijd negeerde ik die gewoon, omdat ik zoveel zin had om het podium op te gaan. Toen het 7 uur was zei een stem: het is 7 uur, de tour gaat beginnen, daarom verwelkom ik hierbij: Shawn en Meagan! Ik liep samen met Shawn het podium op. Ik fluisterde: "ik ben zenuwachtig Shawn..." "het komt goed." Zei hij, terwijl hij mijn hand pakte. Toen we op het podium stonden werdt er gejuicht. Toen pakte Shawn zijn microfoon en zei: "hallo iedereen! Zin in het concert?" Vroeg Shawn. Iedereen gilde keihard. "Oké, hier gaan we dan!" Hij pakte zijn gitaar en begin nervous te spelen. Toen zei hij tegen mij: "je kunt dit! Begin maar met zingen." Ik begon met zingen. Terwijl ik aan het zingen was was het super stil. Wat dat een goed teken? Of vonden ze dit super stom? Toen ik mijn stukje had gedaan begon iedereen te juichen. Ik was zoooo enorm blij. Toen deed Shawn de rest van het nummer. Aan het einde werd het stil. Toen pakte Shawn zijn microfoon in zijn hand en keek naar mij. Hij zei: "Meagan.....

Een extra lang hoofdstuk! Hopelijk is het leuk. Wat gaat er gebeuren?....