Neden hayata hep eksi birden basladik? Tek eksikliğimiz gülmemeyi bilmememizdi. Başaracağımızı sandıkça hep eksilere iniyorduk. Sanki yorulmuştuk tüm olan şeylerden, sanki hep pes etme umudu ile yaşıyorduk. Bu hayatda sadece bir şeye bağlı kalmış gibiydik ve onun için yaşıyormuş gibiydik. Sadece o bağımlı olduğumuzu düşünerek belki bizi rahatlattığını düşünüyorduk kim bilir. Tüm olan belki bir hayalden ibaretti yada bir rüya. Belki bu hattı yaşamıyoruz su anda. Belki de yaşayan bir ölüydük sadece tıpkı bitkisel hayatta kalanlar gibi sadece nefes alıp vermekti yaptığımız,duygular bile hiçe karışırken yaşıyorduk daha doğrusu yasamaya çalışıyorduk yapabildiğimiz kadar. Elimizden geleni ardına koyarak uğraşıyorduk sonuçlar ne olduğunu bile kestiremeden sadece çabalamak ve uğraşmaktı amacımız. Herşeyden yorulmuş ken bunu nasıl yapıyorduk? Hicbir fikir ayrıcalığı bile tanımadan ifadesizce gerçekleşiyordu sanki bunu biz değilde bir başkası yapıyordu.
Hayatımıza el konmuş gibi biz sadece uzaktan izliyorduk...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAT Mührü
Chick-LitHayata dair birkaç düşünceler :) iyi okumalar inşallah beğenirsiniz... ➡Karmaşık hayatlar saçma yaşantılar. 🍀Güzel HAYALLER hüzün dolu hayatlar.
