Escaping With Him

Chapter 8

Savvine POV

Pagkatapos kung makausap si Red ay nanatili muna ako sa terrace at dumungaw sa labas nang building.

All of a sudden,lahat nang excitement kong makita at makasama si Zain ay biglang naglaho.I don't even know how to face Zain after last night.

“Where's Zain?”

Napalingon ako sa nagsasalita at nakita siya hindi kalayuan.

“Sa kwarto.”maikli kong sagot.“Puntahan mo na lang kung may kailangan ka.”

Napatingin ulit ako sa malayo at hindi na siya muling liningon ngunit ramdam ko parin ang tingin niya sa'kin.

“It's not like I care,I'm just curious. Bakit every morning na lang ang pangit nang mukha mo?”

Agad akong napalingon sa kanya at sinamaan siya nang tingin.“Alam kong pangit na ako simula pa lang at wala akong pakialam dahil maganda ako sa paningin nang mama ko pero wag mo namang ibalandra,masakit eh.”

Napangiti naman siya,“Truth hurt,isn't it?But don't worry it's nothing compared to what comes next.”

Napakunot ang noo ko at tuluyan siyang hinarap,“You're being mysterious but that doesn't make you charming,so anong ibig mong sabihin?”

“Wag na,hindi mo rin naman ako paniniwalaan.Anyway,kakain lang ako just tell Zain na hinahanap ko siya.”

“Ayoko nga.Ikaw ang may kailangan sa kanya,hindi ako.”saka ko siya tinalikurang muli.

“Iniiwasan mo ba siya?”

“Bakit ko naman siya iiwasan aber?”I cross my arms in my chest saka siya tinaasan nang kilay.

“Ahhh...”napatango-tango siya na parang may na-realize,“he made a move.”saka siya tumawa.Yung tawang parang nang-aasar lang.

“Hey,stop that.You're annoying. ”galit kong sabi dito.

“Huhulaan ko.....hindi siya marunong magdala.....or...maliit yong sa kanya.”he said between his laugh.

“Paano ko malaman yon eh hindi nga natuloy.”

Hindi parin siya nahinto sa pagtawa hanggang sa lumuluha na yong mga mata niya at halos uupo na siya sa sahig.Bastos din to eh non,hindi naman nakakatawa pinagtatawanan niya.

Hindi na ako nakatiis,nilapitan ko na siya at akmang susuntukin sa mukha pero nahawakan niya ang kamay ko bago pa man ito tumama sa makinis niyang mukha.

“Slow...and weak.”He grinned.

Inis na hinablot ko ang kamay kong hawak niya.

“So you want it to happen.”

“Kung gusto kong mangyari yon e di sana tapos na.”

“Eh bakit parang nanghihinayang ka pa?”

“Because I'm not wearing the dress he bought.” I gave him a lip-sided smile.

Napanganga naman siya,“what a devil.”he muttered. “So,you wanted it to be thrilling kaya isuot mo muna ang damit na yon.God,I thought you're different. ”

“Hey,that was a joke!Bakit kapag ako ang nagbibiro siniseryoso niyo?Tapos kapag seryoso naman ako,pinagtatawan ako?God,people are so unpredictable! ”

“Shut up,you're annoying. ”

“Ayaw mo ba no'n dalawa na tayo.”

He chuckled, “hindi ka talaga mauubusan nang isasagot noh.”