Right Now

Alone

Sen büyüyorsun.

O büyüyor.

Siz büyüyorsunuz.

Onlar büyüyorlar.

Eksik olan bir şeyler varmış gibi hissediyorum. Hayatım böyle tam da istediğim gibi ilerliyor ama, yine de eksik bir şeyler varmış gibi hissediyorum.

Ben böyleyim diye kandırabilir miyim kendimi?

Herkes belli bir yol alırken, o yolun başında yeni gelenlerle beraber sürekli aynı yoldan gittim.

Gittiğim yol hep aynı, ama yoldaşlarım her zaman yol aldı.

Ben alamadım..

Çok mu küçüğüm ben?

Ben büyüyemem ki ama, sizinle beraber olgun bir insanmış gibi davranamam. Öyle mutlu olamam ki ben?

O zaman, siz niye büyüyüp duruyorsunuz? Sürekli değişen şeyler neden var sizde? Olduğunuz gibi kalmak bu kadar zor mu? Benimle yine eskisi gibi olamaz mısınız?

Ben hep, tanıştığım her insanla korkuyla mı tanışmak zorunda kalacağım? Ya giderse diye. Ya değişirse ve ben yine olduğum gibi kalırsam diye.

Sanki 300 yıldır yaşıyormuşum da, değişmiyormuşum gibi. Etrafımda herkes yaşayıp ölüyormuş da ben sonsuza kadar varmışım gibi.

İstemiyorum.

Sonluların olduğu bu dünyada sonsuza kadar kalan olmak istemiyorum.

Dünyayla beraber dönen, yığınla insanın olduğu bu dünyada, dünyanın dönüşünü seyretmek istemiyorum.

Benimle kalın artık.

Arkanızdan bakmaktan çok yoruldum..

Giderken beni de götürün o zaman

Her gideni beklemekten çok yoruldum..

Ben ve kalbim çok yorulduk.

Beraber kalalım artık..