GEÇMİŞTEN GELEN KARANLIK

YAZAR'IN BAKIŞ AÇISINDAN(4 yıl önce izmir)

Kız artık ailesinin ona böyle davranmalarina dayanamıyordu bu yerden kaçıp gitmek istiyordu bu isteğini gerçekleştirmesi için sadece bir günü kalmıştı.Bir gün sonra bu isteğini gerçekleştirecekti.

1 GÜN SONRA (SAAT GECE 01:00)

IRMAĞIN ANLATIMINDAN

Eşyalarımı siyah sırt çantama koyduktan sonra odamdan dikkatli bir şekilde dışarı çıktım.Bu saatte evde kimse olmuyordu. Annem ve babam akşam yemeği için bir lokantaya gittiler (Parayı nerden buluyorlarsa artık ).Abim bara ve ablam da sevgilisiyle buluşmaya gitti.Genelde pazar gününü kendilerine tatil seçerken benim evden çıkmama bile izin vermezler.

Ben size kendimi tanitayim.Ben Irmak Yazgı ızmirliyim.14 yaşındayım.ortaokulu ailem gondermemesine ragmen aksatarak bitirmistim.boyum 1.70 siyah belime kadar inen saçlara ve ela gözlerim var.Genelde güzel olduğum söylenir ama ben kendimi beğenmiyorum.yüzüme bu yaşıma kadar hiç makyaj sürmedim zaten makyajdan,elbiselerden ve eteklerden nefret ediyorum.

Şimdi diyeceksiniz ki neden evden kaçıyorsun?onu da anlatayım.
Bu yaşıma kadar ailemin bana bir kez bile iyi davrandığını hatırlamıyorum. Annemden hep hakaret yerim,babam ve abimin beni dövmedikleri bir gün hatırlamıyorum ha diyeceksiniz pazar günleri ne diye var aslında o günde yok bugün de beni dönmeden eğlenmeye gitmediler ne kadar şanslıyım değil mi?
Onun için kaçıyorum çünkü artık böyle yapmalarına dayanamıyorum aslında başka bir sebebi daha var yoksa bu kadar şeyle kaçacak bir yapım yok zaten dayak lara alıştığım için artık agrimiyor size diğer şeyi söyleyeyim babam beni bir adama sattığı için kaçıyorum.işte benim hayatım da böyle bakalım bundan sonra ne olacak?ha pardon bir şey unuttum böyle davranmalarının sebebini değilmi sebebi benim bir erkek olarak değilde bir kız olarak doğmam sanki benim isteğim doğrultusunda gerçekleşen bir şey yapmasaydiniz o zaman arkadaşım ben mi dedim yapın diye halla halla ya.

Odamdan çıktıktan sonra salona indim etrafima dikkatlice bi göz attım her ihtimale karşı tetikte olmak lazım değil mi? salonda kimse olmadığını görünce koşar adımlarla dışarı çıktım.sol taraftaki caddeyi gözüme kestirip o tarafa doğru gittim.Hadi bismillah hiç bilmediğim bir yola gidiyorum.Aslında bunu pek sorun etmiyorum babam ve abimin attıkları dayak lar sayesinde hem soğuk kanlı hem de korkmayan biri olmuştum.demekki neymiş bazen dayak larda ise yariyormus özelliklede dayanıklılık konusunda.

Neredeyse yarım saattir kosuyordum yoruldugumu anladığım da yürümeye başladım. sonra durup etrafima baktım şu anda hiç tanıdık gelen yer yok.Etrafta sadece gece lambaları yanıyordu.Bu durumda iki secenegim var ya herkes uyuyor ya da tehlikeli bir caddeye girdim.