BENİ NEDEN SEVMEDİNİZ

NEDEN ? Bu aralar en çok bu soruyu soruyordum kendime

Aylardan sonbahardı,yapraklar en güzel renklerini almış kaldırımları süslüyordu.15 yaşındaydım .En deli çağlarım dı,ergenliğin vermiş olduğu bunalım ve aile baskısı mükemmel bir ikili olmuştu hayatımda .Her gün kavga edilen bir evde açıyordum gözlerimi ,günaydın demeyi sınıftaki arkadaşlarım yer etmişti ağzıma .Huzurlu olabildiğim tek yer orasıydı .Sıra arkadaşımı çok severdim ,sakin yumuşak başlı bir kızdı.Adı melekti .Karakterine çok oturmuştu bu isim .Sınıfta kimin bir derdi olsa soluğu onun yanında alırlardı,oda herkesi dinler yardımcı olmaya çalışırdı.Sakin bir ailede yetiştiği her hareketinden belli oluyordu .Bazen matematik dersinde dersten sıkılır hayal kurmaya başlardım .Kendimi meleğin yerinde hayal eder ,annesinin annem olduğunu ,babasının başımı okşadığını düşünürdüm.

Kıskanmazdım onu ,aksine hoşuma giderdi öyle bir ailede mutlu yaşaması.Dünyadaki bütün iyilikleri ve güzellikleri hak ettiğini düşünürdüm.Anne babamla tartıştığımda yada canım sıkkın olduğunda satlerce dinlerdi beni.O zaman telefon kullanmıyorduk ,yaşımız küçük olduğu için ailelerimiz almamıştı.Birbirimizin ev telefonları almıştık,buluşacağımız zaman ordan haberleşirdik .Haftasonunu iple çekerdim ,meleğin yanından hiç ayrılmak istemezdim.

2 kardeştik ,benden 5 yas küçük bir kız kardeşim vardı .Sakin ,içine kapanıktı o.Benim gibi hırçın değildi.Bazen imrenirdim ona ,nasıl bu kadar sakin olabiliyor diye .Bazen evlatlık olduğumu düşünür geceleri sessiz sessiz ağlardım .Annem bana karşı biraz gaddardı ,genç kız olup serpilmeye başlayınca,elime toz bezini ,elektirikli süpürgeyi tutuşturmuştu.Yaptığımıda beğenmezdi ve istediği olana kadar tekrar yaptırırdı.

Arkadaşlarım bahçede oyun oynarken beni de çağırırlardı ,gitmek için can atardım .Eğer annem sinirli değilse bütün işlerimi bitirdikten sonra gitmek için izin isterdim .Bazen izin verirdi 2 saatliğine ,bana bu 2 saat gökkuşağının renklerinde ki renk sayısı kadar çok gelirdi ,merdivenleri koşarak inerdim.O evin kapısından çıkıp bina'nın bahçesine inmek ,cezaevinden çıkmış mahkum gibi hissettirirdi kendimi bana .

- Ooo toprak izin alabilmişsin gardiyandan

Anneme sinirli ve sürekli bağırdığı için gardiyan ismini takmışlardı.

- Öyle deme ,benim annem gardiyan değil ,sadece sizin annelerinizden daha zor bir hayat yaşamış .

Bazen zoruma giderdi anneme öyle söylemeleri ,bazen de tam arkadaşlarımla buluşacakken aldığım tozu beğenmediği için beni yarı yoldan çevirip ağlatması gelirdi aklıma ve hak ettiğini düşünürdüm .

Aile kurmaca oyunu oynardık çoğu zaman .Ben hep baba olurdum.

Yaşıtlarıma göre hem uzun hemde daha kiloluydum .Babama çekmiştim .Çocukken babamı çok severdim ,ilk çocuk olduğum için benle iligilenir ,oyunlar oynardı .Büyümeye başlayıp ,genç kızlığa adım attıktan sonra babamla aramıza mesafe girdi .Nedenini çözememiştim .

Babam çiftçi bir babanın 2. çocuğuydu .Yaşadığı köyde çalışmış ,çabalamış ve mühendisliği tutturmuştu .Ailesinin okuyan tek üyesi oydu .O yüzden ona hep daha saygılıydılar.

Hava kararmaya başlamıştı ,annem birazdan balkondan seslenirdi .Onun seslenmesine fırsat vermeden erken çıktım eve .Kapıyı kardeşim açtı ,annem mutfakta yemek yapıyordu.Benim geldiğimi görünce

-Doğru banyoya ,ayaklarını yıka leş gibi kokuyor -diye bağırdı

-Tamam anne (söylenerek banyoya gittim)

Neden başka çocukların annesi gibi'' hoşgeldin kızım ,baban gelmek üzere hadi ellerini ayaklarını yıkada masayı beraber hazırlayalım ''tarzında şeyler söyleyemiyordu ki .Madem beni sevmiyordu neden doğurmuştu ? Neredeyse her gece bunları düşünerek uyurdum .Hayaller kurardım ,çok güzel bi kızım olmuş ,o bana anne dedikçe bende ona söyle annemmm diyomuşum ,çok anlayışlı beni seven bir eşim varmış ,bana her gece uyumadan seni seviyorum demeden uyumazmış.