I'm In love With Mr. Kidnapper

Chapter 2----The captive

Yuan's POV

I wake up very early. It's 3:30 in the morning. My things were already prepared last night. Our flight is 8:00 in the morning. So we need to get in the airport before 8.Almost two hours,natapos ko rin ang paghahanda sa sarili. I wear white jeans and black shirt. I put on my jacket to keep me warm under the morning cold.
I head to the airport. Hindi naman siguro ako halatang excited.
I arrived 6 in the morning. There are people but not so many. Hila- hila ko ang maleta na dalang maleta.Nandon lahat ang gamit ko. Hinintay ko ang mga kaibigan Kong maagang dumating.Tsk. asan na kaya sila ngayon? Mag alas 7 y medya na di pa rin sila dumating.
Alas otso pa naman ang flight namin. I am sitting on the bench while clicking on to my keypad phone. I'm trying to contact them.Tumayo ako,umupo ulit just to eradicate the boring minute of waiting them.
"Don't move or else I'll put this one to your side."
I feel the sharp pointed something to my side. My body froze. All my senses were block out. I never moved. I felt scared knowing that I will be killed in a minute if I move.
" walk. Wag kang lilingon."sabi ng isa. Naku kahit 2030 na,USO pa rin ang kidnapping. Lumakad lang ako at nanginginig ang buo kung katawan. Bakit ba dinukot nila ako,di namn ako mayaman? I have money but it's just enough for a meal and a snack.
" Faster."wika ng isa na may malaking tiyan. Maybe because he is eating too much.
" Saan niyo ba ako dadalhin?"wika ko sa kanila ng sumakay kami sa itim na van. Parang NASA pelikula lang,dinudukot tapos tatawagan ang pamilya para sa kapalit na ransom.Diyos ko po! Among maibibigay ng mama ko eh kabibili lang namin ng lupa. Tiyak ubos na yong pera namin.
Lord,naman,wag niyo naman po akong hahayaan mamatay sa kamay ng mga ito. Iligtas Ninyo po ako sa kapahamakan. Ayoko pa pong mamatay sa edad Kong ito. Please po..help me...
Marahil naiingayan sila sa akin.They put something to my mouth. Tinakpan nila yung bibig ko and also a blindfold. I saw nothing. Wala na yata akong pag-asa. Sana papatayin nila ako agad hindi yung pag-asa man ganahan muna bago patayin. Talagang mumultuhin ko sila hanggang sa mamatay silang lahat. I don't want to think about dying. It made me sick. I want to go home. Naiyak na lang ako sa sinapit ko ng araw na iyon. Malayo na siguro kami dahil almost one hour na rin naming bumibiyahe.

Gani's POV

I texted Yuan to remind her about the trip. Papaalis na ako papuntang airport.
Samantalang dumating na raw sina Jam at Lee sa airport.
"Si yuan?"tanong ni Lee ng makaupo.Tumingin sa relo.
" Almost 8 na,mabuti na lang NA delayed yung flight natin." wika ni Jam.
Dumating na ako sa airport. I met Mignonette and Kim in front of the airport.
" Si yuan?"
"Maybe she's late." wika ni Kim.
"Did she contact you for saying any reason?" tanong ko.
" Hindi" wika ng mga into.Hinintay pa namin ng ilang minuto at oras hanggang tinawag na ang pangalan nila.
"Goodbye Yuan " sabi ko.
Wala na talagang makapagpapabago ni Yuan. Umalis na sila at tinungo na ang departure area.
Aalis sila ng bansa without Yuan again. She's late.
" Kinakabahan ako."wika ni Lee.Napatigil kaming lahat sa paglalakad. Nagkatinginan kami bago nagpatuloy. Bou na ang pasya namin.

Yuan's POV

"Umibis ka na" utos ng lalaki.Kumilos namn ako.Tulog nahulog ako sa sasakyan. Nasugat yata ako sa pagkahulog dahil nakaramdam ako ng hapdi sa tuhod ko. Tinulak nila ako. Wala akong makita dahil natatakpan yung mga mata ko at di ko naman matanggal yung takip dahil they tied yung dalawa kong kamay..Sa oras na makawala ako sa mga kamay nila,I'm to put them in jail. They there for good.
"Bilisan mo."
"Are you crazy? I can't see ,how can I move fast?"
Lumakad ako. Marahil sementado yung daan dahil di naman ako nahihirapan sa paglalakad.
Maya-maya lang ay tinanggal nila ang takip sa mga mata ko.
A two storey house ang unang nakita ko.Maganda iyon. Parang palasyo. Ang ganda ng mga bulaklak sa tabi ng daan. May malaking fountain sa gitna ng garden. Tiles ang daanan. Napatingin ako sa mga taong nagdukot sa akin. They look professional. Mukhang hindi naman mamatay tao. But one has big tummy. Pero ayos lang dahil bagay naman nito. By the way,mabalik tayo sa bahay.
Ang yaman ng abductor ko. Ang ganda ng paligid..Parang NASA ibang mundo ako. Siguro ganito yung bahay ko ,I might stay at home always.Makukulay ang paligid. Green leaves are proudly dancing with the wind. Well-trimmed ang mga damp sa paligid. Halatang inaalagaan.
" Bakit niyo ako dinukot?"
"Kailangan ka ng boss namin."" At ano namn yun.Sino ba sya? At saka tanggalin niyo nga itong tali sa kamay ko. I can't runaway. This is too far from my vicinity so I can't escape. Even if I'll try , you can still follow me."
" Alam mo kanina ka pa eh salita ng salita.Kung di tatakpan yang bibig hindi ka tatahimik."
" hoy mister,kahit naman sino magtatanong. Naku..kung ikaw kaya ang tutukan bigla ng patalim sino ang hindi matatakot."
"Tara pasok tayo sa loob."

Pumasok kami sa kabahayan. Ang ganda ng living room. Wala masyadong decoration.
"May I ask for a glass of water?"
May lumapit sa amin na medyo kaedaran na babae.
"Nandiyan na ba si Liam?"
"Wala pa nandon pa sa farm."
Tumingin sa akin ang babae.
"Ate,pahingi po ng tubig..nauuhaw ako."
May tinawag ito at mayamaya lang ay dumating na ang babaeng katulad rin ng uniform nito at may dalang isang basing tubig.Marahil kaedad lang niya ito.Payat at medyo kulot yung buhok.
"Sino sya manang?"
" wag ka nang magtanong. Nalinis mo na ba ang silid nito??"
"Tapos na po."
Tiningnan niya ako at tumalikod na. Aba at maldita ito.
"Bakit ba dinala niyo ako dito? Hindi ko kilala ang amo niyo. Saka wala akong kilalang tao na may iniisip na masama laban sa akin"
" meron"
" iuwi niyo na po ako please talagang wala kayong makukuha sa akin." I begged.