To nie jest miejsce dla nas || Newt

Krzykiem dziewczyny.

   Dziewczyna puściła się biegem do Zachodnich Wrót, przez które kilka godzin temu wbiegli chłopcy. Rozejrzała się. Zauważyła, że inni Zwiadowcy wybiegają z Wrót po różnych stronach Strefy niemal w tym samym czasie. Wytężyła wzrok próbując dotrzec sylwetki Mitho i Albiego. Na nic.
-No szybciej- wymruczała do siebie.
Dostrzegła obok siebie jakiś ruch. Wśród pnącza przemieszczało się małe stworzonko.
   Było podobne do jaszczurki całej z metalu. Nim znikło na dobre w bluszczu, Mar dostrzegła napis na odwłoku: DRESZCZ. Hmm dziwne. Po swojej prawej stronie dostrzegła kolejny ruch, tym razem większy. To Thomas, Newt i Chuck.
   Wszyscy troje wpatrywali się w ścieżkę w Labiryncie mając nadzieję wypatrzeć przyjaciół. Na próżno. Newt przygryzał nerwowo wargę jednak jego wzrok co chwila zawieszał się na dziewczynie, która nie była tego świadoma.
   W pewnym momencie rozległ się ogłuszający zgrzyt przesuwania metalu o metal. Przerażona dziewczyna odwróciła głowę by spojrzeć na Thomasa. W jego oczach czaiła się rozpacz. Nagle Chuck krzyknął: Idą! Dziewczyna odwróciła głowę, dostrzegając umięśnionego azjetę ciągnącego bezwładnego Albiego.
"Oh Alby"... -pomyślała Maria.
   Do ostatecznego zamknięcia Wrót zostało jakieś 20 sekund, a chłopcy mieli do pokonania jeszcze długi dystans. Mar spojrzała na Thomasa. Odwzajemnił spojrzenie. Dostrzegła w jego oczach błysk i już wiedziała, że pomyślał o tym samym.
-Nawet o tym nie myślcie- głos Newta dobiegał jakby z oddali.
Tylko kto by go słuchał?
   W jednej chwili Mar z Thomasem rzucili się w zwężającą się szczelinę. Była pewna, że przejdą. Zdążą. Pomogą im. Jednak w jednej chwili ręką Marii coś tak gwałtownie szarpnęło, że omal się nie przewróciła. Newt. Zdążyła dotrzeć jeszcze tylko Thomasa, który w ostatniej dosłownie chwili przedostał się na drugą stronę. Następne sekundy tylko były jednym ropaczliwym krzykiem dziewczyny.

×××××

Witajcie Rebelianci!💥
Jak myślicie? Co będzie dalej?