Saplantı 2- Farklı Yönler

Sahil (Düzenlendi)

(Övgü'nün ağzından)

''Ne iyi ettik de geldik, hava çok güzel!'' dedi Asya.

Ona inanamıyordum. Onlarla dışarı çıkmak istememe rağmen bunu kabul etmişti. Bu da yetmezmiş  gibi, beni de peşinden sürüklemişti. Biliyordu, aramızın kötü olduğunu ve buna rağmen onlarla aynı ortamda olmam için beni zorlamıştı. Emrivakisine kızmıştım. Fakat bunun hesabını ona sonra soracaktım.

Asya ve Akın biribirlerine sinir bozucu bir şekilde gereksiz yakınlaşmışlardı. İki eski sevgiliye göre haddini aşacak bir samimiyet vardı aralarında. Ben ise egosu boyundan büyük Berkin ile onların arkasından yürüyordum. Daha sinir bozucu bir şey varsa, bu da buydu kesinlikle!

Biraz daha ilerleyip denizin tam karşısıdaki banka oturduk.

''Seni çok özlemişim Asya. Konuşmayalı o kadar uzun zaman oldu ki!'' dedi Akın.

''Evet, benim taşınmam arkadaş olmamıza engel değildi ki! Biz neden kestik haberleşmeyi sahiden?''dedi Asya.

''Sen, herkesden habersiz apar topar taşınınca, koptuk haliyle birbirimizden.'' dedi Akın sitemle.

Asya, üzülerek başını öne eğdi. Akın'a cevap vermek istiyordu. Fakat doğru cümleleri bulamıyor gibiydi. Birden konuyu dağıtmak istercesine başını kaldırdı ve gülümseyerek '''Haydi, pamuk şekeri alalım.'' dedi.

Akın ile birlikte pamuk şekerciye doğru ilerlediler. Ben de Berkin'in bakışlarından rahatsız olarak onların arkasından gittim.

Asya, Akın'ın yanında çocuk gibi cıvıldayıp duruyordu. Benim her seferinde ona dik dik baktığımı  gördüğünde, bakışlarımı görmezden geliyor, Akın'a şımarmaya devam ediyordu. Onlar pamuk şekeri alırken, gözüm Berkin'in oturduğu banka ilişti. Eli çantamın içindeydi, çantama doğru eğilmişti ve yüzüne telefon ışığı vurmuştu. Telefonumu, çantamın içinde  karıştırdığını anlayınca hiddetle banka doğru koştum ve bağırarak ''Ne yapıyorsun sen, telefonumu mu karıştırıyorsun?'' dedim.

Gayet sakin bir tavırla başını kaldırdı ve ''Telefonun çalıyor sandım. Ona baktım.'' dedi. İnanmayarak hızlı bir şekilde elinden telefonu aldım. Mesajları ve son aramaları kontrol ettim. Hiçbir şey yoktu.

Bana kaşlarını çatarak ''Ne yani Övgü, senin telefonundan başkalarını mı arayacağımı düşündün?'' dedi.

Sakinleşmeye çalışarak ''Senden beklenecek bir hareket Berkin, kusura bakma.'' dedim.

Yüzünde gülmek ile gülmemek arasında tuhaf bir ifade vardı. Asya ile Akın da yanımıza gelmişti. Onlara bir şey belli etmeden banka oturdum. Onlar da yanıma oturdular. Beraber pamuk şekerlerimizi yiyorduk. Bir zaman sonra Berkin'in bankın arkasına bakıp güldüğünü fark ettim. Kafamı çevirip arkamı döndüğümde ise Kerim ellerinde çiçeklerle ve üzgün bir şekilde arkamızdan bize bakıyordu.

Şaşkınlıkla Kerim'e bakakaldım. Kerim, arkasını dönüp gitmişti. Berkin'e baktığımda ise gözleri hiç olmadığı kadar parlak ve anlamlandıramadığım kadar mutlu bir şekilde  bana bakıyordu.