My Dark Secrets

•1•

Тайланд-н хаа нэгтээ нэгэн тансаг зэрэглэлийн том танхимд цөөн хэдэн хүмүүс хурал хийнэ. Нэгэн дундаж насны эрэгтэй үг хэлнэ

"Захирлаа Солонгос дахь компанид ахлах хүн хэрэгтэй байна". Гэхэд том ширээний голд суух эмэгтэй тиймээ түүнийг хархад захирал гэдэг нь шууд л мэдэгдэж байна.

Юун түрүүнд энэ эмэгтэйн талаар бичих хэрэгтэй байх. Түүнийг Лиса Манобан гэдэг. Одоо 23 настай ч гоц ухаантай, бизнесийн талаар өргөн мэдлэгтэй.

10 гаруй улсад өөрийн компанийг нээсэн. Тэрээр аль бага насандаа эцэг, эхээ авто машины ослоор алдсан. Гэвч өдийг хүртэл хөдөлмөрч байдал, гоц ухаанаараа өөрийгөө авч явж байгаа билээ.

Лиса зүгээр ч нэг амжилттай яваа businesswoman биш юм. Хорвоод хосгүй үзэсгэлэнтэй. Өв тэгш галбиртай. Хэд хэдэн сэтгүүлийн нүүрийг ч чимээд амжсан.

Харсан болгоныхоо хайрыг татсан бүсгүй юм. Түүнийг өөрийн болгох гэсэн эрчүүд ч цөөнгүй олон. Ингээд гол яриандаа орцгооё.

"Захирлаа Солонгос дахь компанид ахлах хүн хэрэгтэй байна". Гэхэд ширээний голд суух бүсгүй. Хөнгөн санаа алдан "Банкоа Яандри-г явуул манай хамгийн сайн ажилчдын нэг".

Нөгөө эр толгой сэгсрэн залуухан захиралд учирлана. "Үгүй ээ! Захирлаа Солонгос дахь компани их хүнд нөхцөлд байгаа. Та өөрөө очсон нь дээр байх!".

Лиса итгэлтэй гэгч нь өнөөх эр лүү хараад "Тиймээ таны зөв нарын бичгийг минь дуудаж ачаа барааг минь бэлд гэж хэл!".

Хажууханд зогсож байсан эр бөхийн "Ойлголоо залуу авхай". Лиса туслах зөвлөлүүд рүүгээ харан "За тэгээд намайг байхгүйд хэн эндэхийг удирдах вэ? Та нар чинь тиймэрхүү юмаа аль хэдийнэ зохицуулалт хийчихсэн байдаг биз дээ!?" зэвүүн инээх...

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
••••••••••••••••••••••••••••••

Тайландын нисэх онгоцны буудал. "Солонгос, Сөүл орох зорчигчид 5минутын дараа онгоц хөөрөх гэж байна. Та бүхэн суудлын бүсээ зүүнэ үү! Баярлалаа".

Лиса POV

Бодох "Солонгос минь би очиж явна". Хэдэн цагийн онгоцны нислэгийн дараа арай ч гэж нэг юм газардав. Ачаагаа чирэн алхаж явтал. Хүлээ би энэ царайг хаанаас ч андахгүй.

Тиймээ Синры убба. "Уубббаааа!!!" шуудхан гүйж очоод түүнийг тэвэрчхэв. Ахын минь үнэр хэвээрээ байна. Тэр үсийг минь илбээд өөрөөсөө салган над руу хараад "Санасан шүүү! Ачлалгүй охин ясан удаж байж ирдэг юм?".