MÜKEMMEL HIRSIZLAR

2.BÖLÜM

Gözlerimi büyük bir güçlükle açtım başım zonkluyordu resmen ellerimle gözlerimi ovuşturdum.
Ayaklarımı yataktan aşağıya doğru sarkıttım ve yataktan kalktım saat 9:17'ydi ve annem hâlâ beni uyandırmıştı kesin dün yaşadıklarım için beni uyandırmıştı hasta muamelesi görüyordum yani .

Elimi ve yüzümü yıkayıp , üstümede rahat birşeyler giyip odadan çıktım .
Mutfaktan güzel kokular geliyordu .
Hemen mutfağa doğru ilerledim ve karşımda annem , kardeşim ve üç arkadaşım sofraya oturmuş beni bekliyorlardı yani sanırım.

"Mia sonunda kalkabildin kızım ben ve arkadaşların seni bekliyorduk hadi gel ve kahvaltını yap "

Olur dedim ve boş olan sandalyeyi çekip oturdum .

eee bugün be yapıyoruz . (Bella)

Bilmem be yapalım bi fikrin var mı Mia? (Paul)

Hmm benim bir fikrim yok ama Blake'nin bir fikri var gibi görünüyor .

Evet bugün ne yapacağımızı biliyorum bugün sinemaya gideceğiz tabi ki (Blake)

Hep bir ağızdan olur dedik
Gözüm anneme kaydı başını önüne eğmişti ve elleriyle birşeyler hesaplıyor gibiydi o an anladım ki para yoktu bu yüzden arkadaşlarıma şöyle dedim ;

Arkadaşlar benim başım ağrıyor eğer sinemaya gidersek başım daha çok ağrır dedim .

Annem anlamıştı ama hiçbir şey söylemdi.

Yapma ama Mia hep beraber gideceğiz işte (Paul)

Hayır Paul eğer Mia'nın başı ağrıyor ise gitmememiz daha iyi (Bella)

Tamam o zaman sahilde yürüyelim olur mu ? (Blake)

Olur dedim . Ve kahvaltıyı toplamaya başladık . Evet şimdi dışarı çıkabilirdik .
Hemen odama gidip bordo bir pantolon ve siyah salaş bir tişört giydim ve saçlarımı düzleştirip odadan çıktım.
Arkadaşlarım kapının önünde beni bekliyorlardı yanlarına gitmeden önce annemin yanağına bir buse kondurup şöyle dedim ;
"Annecim ne durumda olduğumuzun farkındayım ama bu olanları arkadaşlarıma yansıtmak istemiyorum şimdilik bu yüzden sende fazla kendini üzme sen hep mutlu ol tamam mı? "

" tamam kızım kendine iyi bak görüşürüz " dedi ve beni öpüp bana kapıya kadar eşlik etti .

Arkadaşlarımla birlikte evden uzaklaşmaya başlamıştık artık mutlu olmam gerekiyordu yoksa arkadaşlarım anlarlardı olanları .
Derken birden Bella ciddi bir şekilde konuşmaya başladı ;

"Arkadaşlar size söylemem gereken bir şey var bunu çok uzun zamandır söylemeyi düşünüyordum o gün bu günmüş demek ki her neyse artık söyleyeyim "

Boğazını temizledi ve konuşmasına devam etti;

"Arkadaşlar ailemin maddi durumum çok kötüleşti ve neredeyse eve ekmek alamaz olduk yani bundan sonra para konusunda daha dikkatli olmam gerekiyor lütfen bu zor günümde bana destek olmanızı istiyorum ."

Bu duyduklarım beni resmen şoke etmişti ne yani Bella'nın maddi durumu iyi değil miydi?

Blake hemen söze girdi;
"Eğer gerçeği söylemek gerekir ise bizimde maddi durumumuz hiç iyi değil hem de hiç bunu sizden bayağıdır saklıyorum Bella kendi durumunu anlatınca banada cesaret geldi açıkçası "

Neee Blake'nin durumuda iyi değildi yani...

"Sorun değil arkadaşlar böyle şeyler çok normal kendinizi üzmeyin sonuçta Avusturalya'nın bugün ki durumu hiç iç açıcı değil yani bu gibi durumlar artık ülke için çok normal "(Paul)

Ne olacak peki söylemelimiydim acaba ben de kendi durumumu yoksa sessiz mi kalmalıydım?
Bu soru kafamın içinde zonkluyordu tam ağzımı açıp gerçekleri söyleyecekken Paul tekrar konuştu ;

"Değil mi Mia sanırım sende benimle aynı fikirdesin " (Paul)

"Iııhh Evet aynen Paul haklı kendinizi hiç üzmeyin bu günlerde gelip geçer sonunda umarım yakında toparlarsınız "

Ne yalan mı söyledim ben nasıl böyle bir şey yaparım bu güne kadar hiç arkadaşlarıma yalan söylememiştim yani bu ilk yalanımdı şimdi gerçeği onlardan nasıl saklayacağım öğrenirlerse büyük bir hayal kırıklığına uğrarlardı gerçekten en iyisi biraz bekleyip gerçeği uygun bir zamanda anlatmak umarım doğru yapıyordum .