Patricia's
Nasa kusina ako dahil una akong nagising kay Minmin. I decided to cook something for him. Hindi ako ganun kamarunong magluto that's why I just surfed the Internet.
"Good Morning, babe." I was stunned when I felt his warm breath in my ear at ang pagpulupot ng kamay niya sa bewang ko, giving me a back hug.
"Good Morning!" I said in a low voice.
He kissed my cheek.
"Anong ginagawa mo?" he asked habang pinapatong ang baba niya sa balikat ko.
"Duh. Ano ba ginagawa sa kusina? Edi nagluluto." irap ko sa kanya.
Itong lalaking 'to. Pogi sana kaso wala ring common sense.
"Ang sungit mo." he said that in his sweet voice and kissed my shoulder. Nanlalandi na naman.
Tumahimik na kami pero di pa rin siya umaalis sa pwesto niya. Natututo na akong magluto. Yeheees. Pwede na mag-asawa. :>
"Wow. You learned how to cook just by looking for it on the Internet? Daebaak." he exclaimed.
Syempre proud na proud ako sa nagawa ko. Hihihihihi.
Humagikgik lang ako and continue what I'm doing. Hinanda ko na ang mesa para makakain na kami. Mahirap nang gumalaw since lumalaki na ang tiyan ko. This is very unusual. Five months pa lang pero mas malaki na siya sa ineexpect ko. I'll be having my check-up next month so dun ko na rin malalaman ang gender ng baby namin. Minhyun said that he'll join me as well.
"Minhyun.." I called him kasi nasa sala siya.
Tumingin naman siya sa akin pero hindi tumatayo. Nginitian niya ako. Nababaliw na ba 'to?
"Why are you smiling like a retarded?" I asked him. Weird.
"Wala lang. Iba pa rin kasi talaga epekto sa akin kapag tinatawag mo ako sa pangalan ko. Hindi na 'Hwang' lang." bungisngis niyang sabi na parang nahihiya. Kita ko rin ang pamumula ng mga tenga niya
"But I think it'll be better if you'll call me 'Babe' too." this time nakapout naman siya.
"Psh. Tara naa. Lalamig yung pagkain." I said at hinila siya.
Nagsimula na kaming kumain nang biglang tumunog yung phone niyang nakapatong sa mesa.
Doyeon calling...
Nagkunwari na lang akong di ko nakita at tinuloy ang pagkain ko pero 2 minuto na ata ang nakakalipas na paulit-ulit na tumunog yun and with the same caller.
Ano na namang kailangan ng babaeng yan?
I looked at Minhyun and it seems like he's unease. Bakit? Ano bang meron sa kanila ng babaeng yan?
"Bakit di mo sagutin?" tanong ko sa kanya habang nakatuon pa rin sa pagkain ko. Nakita ko namang napatingin siya sa akin.
"H-hayaan mo lang. W-wag mo nang pansinin." he said at di talaga mapakali.
"Alam ko namang kating-kati kang sagutin yung tawag kaya go ahead. I won't eavesdrop to your conversation." sabi ko at tsaka tumayo para ligpitin ang kinainan ko. Nawalan na ako ng gana.
"It's not what you think." hindi ko namalayang sumunod na pala siya sa akin.
"Bakit? Ano bang iniisip ko? Sinabi ko lang namang sagutin mo yung tawag. O baka naman guilty ka?" sabi ko at tsaka humarap sa kanya.
"Guilty? Anong ikakaguilty ko? Wala naman akong ginagawang masama." he defended himself.
"Exactly. But why does it seems like you did something wrong? Wala ka nga bang ginagawang masama ha?" singhal ko sa kanya.
"For pete's sake naman Patricia. Tawag lang yun. It's just a freaking one phone call then you're acting like that?!" his voice is raising.
"So kasalanan ko bang magoverthink knowing na yung tumatawag sa'yo is yung taon may gusto sa'yo at di mo magawang sagutin yun sa harap ko? Bakit? May tinatago ka?" bwelta ko na naman sa kanya and my emotions are really on its way at kaunti na lang, sasabog na ako.
"Pinadududahan mo ba ako?" he asked suddenly that caught me off guard.
"May dapat ba akong ipagduda?" tanong ko sa kanya pabalik that made him looked at me.
"Wala." he said. But why do I feel like this? Bakit parang may mali?
Hindi ko na kinaya kaya tumalikod ako sa kanya at naglakad paalis.
"Hey. San ka pupunta?" higit niya sa braso ko pero sinamaan ko lang siya ng tingin.
"Pupunta ako kay Minggyu." I stared at him blankly.
Nag-igting ang mga panga niya at biglang nag-iba ang aura.
"Hindi ka aalis." mahina pero mariin niyang sabi.
"Why?" taas kilay kong tanong sa kanya.
"Just don't." sabi niya nang nakayuko. His aura's getting darker.
"Let's talk about this Patricia." he said and meet my gaze. His eyes are pleading. I can't resist that.
The tears that I've been holding back earlier just simply stream down on my face. Hindi ko na napigilan. Kasabay noon ang pagyakap sa akin ng taong kaharap ko.
"Ssshhh. Please don't cry." he said at tsaka hinimas ang likod ko. Hindi ako sumagot at hinayaan ko lang na lumabas lahat ng luha ko.
"Nakakainis ka." sabi ko at tsaka hinampas siya sa tiyan.
"Aww!" daing niya. Inilayo niya ang sarili niya at tsaka hinawakan ang magkabilang pisngi ko para maiharap sa kaya.
"Tsk. Aish! Alam mo namang ayaw kitang makitang umiiyak." he said at pinunasan ang mga luha ko gamit ang kamay niya pero iyak pa rin ako nang iyak.
"Ikaw *sobs* kasi eh." at inilayo ang tingin sa kanya.
"Wag ka nang magselos kay Doyeon please. Ayoko lang sagutin yung tawag niya kasi mangungulit lang siya. At ayokong mag-isip ka ng kahit ano. But it seems like kabaliktaran ang nangyari." he said feeling guilty.
"I'm sorry for not listening.." sabi ko at saka yumuko.
"I'm sorry too." he held my cheeks again ang gave me a peck.
"Wag kang mag-alala okay? Ikaw lang ang mahal ko at mamahalin ko." and he kissed my forehead.
"I love you too." I said and smiled cheekily.
"And please I know this is kind of selfish but can you please refrain yourself on being with Minggyu? I'm jealous." he said as he looked away.
"I'll try." nagdadalawang isip kong sabi. Bestfriend ko yun eh.
I'm sorry Minggyu.
° ° ° ° °
Woooot wooot! Tapos na finals!!! Hihihihi. Walang babagsak! 😂
Happy 4k reads Visitor! ✨✨
