လက္႐ွိယြန္းဂီမီးဖိုခန္းကထိုင္ခံုမွာထိုင္ေနရင္း..
အရင္ကဒီမွာသားအဖသံုးေယာက္စကားေျပာရယ္ေမာခဲ့တာကိုေယာင္ေနမိတယ္
အရာအားလံုးကိုသူ မဖ်တ္စီးလိုက္ခင္ကအခ်ိန္ေတြေပါ့
အိမ္ေ႐ွ႕ကတံခါးဖြင့္သံၾကားတယ္
ဒါေပမယ့္သူအသိစိတ္မဲ့ေနတဲ့လူလိုပဲလက္ေလးတစ္ေခ်ာင္းေတာင္လႈပ္႐ွားခ်င္စိတ္မ႐ွိဘူး
'မင္း...ေတာ္ေတာ္...ေစာက္သံုးမက်တဲ့ေကာင္ ဘဲ'
~ဒုန္း~
ယြန္းဂီဘယ္လိုထိုင္ခံုေပၚကျပဳတ္က်သြားလဲမသိဘူး..
အာ....ပါးေစာင္ကေတာ့နဲနဲနာတယ္
အက်ီၤေကာ္လံဆြဲကိုင္ခံလိုက္ရပီး
'ထီြ.....ရႊံစရာေကာင္းတဲ့ေကာင္'
ေနာက္တစ္ခ်က္ထပ္ထိုုးခံရေသာ္လဲယြန္းဂီဘာမွျပန္မလုပ္ခဲ့ဘူး
..အ့..
သူကအဲ့ထက္ဆိုးရြားတာေတြနဲ့ထိုက္တန္တ့ဲေကာင္ပဲ
အခုအခ်ိန္ဘယ္အရာကမွဒီ့ထက္ပိုတဲ့နာက်င္မႈကိုမခံစားေစဘူး
ေဆာ့ဂ်ငး္ကိုၾကည့္ရတာစိတ္ၿငိမ္ေအာင္ႀကိဳးစားေနပံုဘဲ
ယြန္းဂီ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကေသြးေတြသုတ္လိုက္ပီး
စားပြဲေပၚကဘီယာတစ္ဘူးကိုယူေသာက္လိုက္တယ္
ဘီယာကသူ႔အတြက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ ဟစ္
အင္းေဘဘီကေတာ့သိပ္မေသာက္တတ္ဘူး
'နမ္ဂြၽန္း ဆီ္ကသိတာလား'
'ယြန္းဂီ...ငါ့ကိုေျပာစမ္းပါကြာ..
မင္းကိုေထာင္ထဲမပို႔သင့္တဲ့
အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခ်က္ေလာက္႐ွိရင္ငါ့ကိုေျပာ
...ေျပာေလ...ေဟ့ေကာင္'