My Heartless Husband (On Going)

Kabanata 22

Kreisha's POV

"Pa, yung mga bilin ni Doc sa inyo wag nyo'ng kakalimutan.. Iinom ng gamot sa oras at wag magpapalipas ng gutom, okay?" Paalala ko kay Papa habang papasok kami ng bahay. "Wag nyo ri'ng bibiglain ang katawan nyo.. Kelangan nyo pa ng pahinga.." Dagdag ko at nakangiti'ng tumingin sa kanya.

"Anak okay na ko.." Aniya at dahan-daha'ng umupo sa sofa. "Sige na.. Kaya ko na ang sarili ko.." Dugtong nya saka bumaling kay Khalid na nakaalalay sa kanya. "Salamat.." Ani Papa kay Khalid.

"My pleasure Papa." Sagot ni Khalid na nilingon pa ako. Agad naman ako'ng nagiwas ng tingin.

'Papa? Tss! Ang sweet..'

(— —,)

"PAPAAAA!"

Agad ko'ng nilingon ang dalawa ko'ng kapatid na naguunahan sa pagbaba ng hagdan. Mabilis sila'ng nagtungo kay Papa at yumakap dito. Pagkatapos ay pinaulanan nila ito ng tanong. Umatras ako ng konti para panoodin ang kakulitan nila'ng tatlo...

Lingid kase sa kaalaman ng dalawa ko'ng kapatid ang nangyari'ng operasyon.. Ang alam lang nila ay may inasikaso'ng trabaho si Papa kaya naman ganon na lang katagal ito'ng nawala. Mga bata pa sila.. Ayoko sila'ng mag-alala at malungkot kaya naman napagpasyahan ko na wag na lang sabihin sa kanila ang totoo.. Sa ganoo'ng edad kase dapat nagsasaya lang sila at wala masyado'ng iniisip.

"I like your family.." Ani Khalid sa gilid ko. "I wish I have one.." Aniya dahilan para lingunin ko sya. Blanko ang mga mata nya'ng nakatingin kay Papa at sa dalawa ko'ng kapatid na masaya'ng nagkwekwentuhan.

"Don't you like your family?" Agad ko'ng tanong sa kanya. Nilingon nya ako at bakas sa mukha nya ang pagkabigla sa tanong ko.

"I-It's not like that" Iling nya.

"Then.. What is it?"

"I mean.. Your family is really something. They seems like that they are no time for sadness.." Sagot nya at muling ibinalik ang tingin doon sa tatlo na nagtatawanan na ngayon.

I smiled. "Yeah.. That's why they are my happy pill.." Parang wala sa sarili'ng sabi ko. Tumikhim ako at lumingon sa kanya. "Sabi kase ni Papa.. When life gives you thousands reason to cry.. Show to the world that you have million reasons to smile." Makahuluga'ng dagdag ko at kita ko naman ang bahagya'ng pagngiti nya.

"Hi Ate!" Bati ni Abby saken. Bumaling ako sa kanya at ngumiti.

"Ate? Nandyan ka pala?" Natatawa'ng sabi naman ni Jane.

"OO. Kanina pa!" Angil ko sa kanila'ng dalawa. Humagalpak sila sa tawa at lumapit saken.

"Hahahaha! Sobra kase nami'ng namiss si Papa eh! Diba Abby?" Tumango naman ang nakababata ko'ng kapatid.

"At ako? Hindi nyo na-miss!?" Nanlalaki ang mata'ng tanong ko habang nakaturo pa sa sarili.

"Syempre miss ka namin Ate!" Ani Jane at umamba ng yakap saken.

Umupo ako para maglevel kami'ng tatlo at saka ko tinanggap ang yakap nila'ng dalawa. "Me too. I miss the two of you.."

(^_____^)

Nasa ganoo'ng posisyon kami ng mgsalita si Papa. "Kreisha, Anak.." Ani Papa saken. "Gumagabi na.. Umuwi na kayo ng asawa mo para makapagpahinga.." Napangiwi ako sa sinabi nya.