*BitterSweet*
တဆစ္ဆစ္..ေခါင္းထိုးကိုက္မူနဲ႔တူ ဘတ္ခ္ဟြန္းဟာ အိပ္ယာေပၚကေန မထခ်င္ပဲထလိုက္ရသည္။လက္ကေဆးပိုက္ကိုျမင္ေတာ့မွ...ေန႔လည္က ေနပူႀကီးထဲ အျပင္းအထန္ေလ့က်င့္ေနခဲ့တာကို မွတ္မိေတာ့သည္။သူအခုေရာက္ေနတဲ့အခန္းက ေက်ာင္းေဆးခန္းျဖစ္ေလာက္၏။ ေရဆာလြန္းတာေၾကာင့္..အခန္းထဲမွာ ေရဘူးမ်ားရိွမလားဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ေခါင္းကို တစ္ပတ္လည္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။သူရဲ႕ကုတင္ေဘးမွာ အားကစားဝတ္စံုနဲ႔ ေမွာက္အိပ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို သူအခုမွေတြ႕သည္။...မ်က္ႏွာကြယ္ၿပီး အိပ္ေနတာေၾကာင့္.သူ႕ရဲ႕ ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ေလးေတြသာ ျမင္ေနရ၏။.. သူ႕စိတ္အထင္ေျပာရရင္ ဒီလူက ေက်ာင္းေဆးခန္းကို ေခၚလာေပးတဲ့သူျဖစ္ေလာက္သည္။...
ၿပီးေတာ့..အိပ္ေနတဲ့ သူဟာ ေပါ့ရွန္ရဲ႕ေစာင္ကို ဖိထားတာေၾကာင့္..ထလို႔မရျဖစ္ေနသည္။...ဒီလူႏို္းတဲ့ အထိေစာင့္လိုက္သည္က...အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
• 。•
ပတ္ခ္ခ်န္းေယာ္လ္ဟာ.. ေက်ာင္းေဘာလံုးကြင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး လွမ္းတဲ့ ေက်ာင္းေဆးခန္းကို ဘတ္ခ္ဟြန္းကို ခ်ီပိုးၿပီး သယ္လာခဲ့သည္။ ခႏၶာကိုယ္ေသးလြန္းတယ္လို႔ ယူဆမိပင္မယ့္...အေလးခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလးစီးတဲ့ ေကာင္ေလးကို သယ္လာရတာ ေဆးခန္းလည္းေရာက္ေရာ အသက္ထြက္မတက္ပဲလို႔ ခ်န္းေယာ္လ္ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေတြးမိသည္။
ခပ္ျမန္ျမန္ေျပးသြားတဲ့ ခ်န္းေယာ္လ္ရဲ႕ေနာက္ကို အားကစားဆရာနဲ႔အျခားက်န္တဲ့သူေတြ မိနစ္ပိုင္းၾကာမွ လိုက္မွီေတာ့သည္။
ခ်န္းေယာ္လ္ရဲ႕ အေျပးျမန္ႏႈန္းကို ၾကည့္ၿပီး...သူ႕သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ေတာင္ လက္ေျမႇာက္အ႐ံႈးေပးလိုက္ရသည္။...မသိရင္..သူ႕ရည္းစားျဖစ္လို႔ ေျပးေနတဲ့ ပံုနဲ႔ေတာင္ တူေနသည္ဟု...သူငယ္ခ်င္းတစ္အုပ္စု ေတြးေနၾကေလသည္။
ဆရာဝန္ကေတာ့ ဘတ္ခ္ဟြန္းရဲ႕ ခနၶာကိုယ္ဟာအရမ္းကိုႏုနယ္လို႔ ေနပူထဲမွာTrainingဆင္းတာမ်ိဴ းက က်န္းမာေရးကိုသာမက ခႏၶာကိုယ္ပါထိခိုက္ေစတယ္ေျပာသည္။ခ်န္းေယာ္လ္ဟာ အဲ့တာေၾကာင့္ေသမလိုCampထဲဝင္လာရတာလား ေသာက္႐ူးေလးရဲ႕ လို႔မဆဲမိရံုတမယ္ ေျပာခ်င္ေနခဲ့သည္။
ကုတင္ေပၚမွာ ျဖဴေဖ်ာ့ၿပီး လွဲေလွာင္းေနတဲ့ ဘတ္ခ္ဟြန္းကို ျမင္ေတာ့မွ...စိတ္အနည္းငယ္ ေျပေလ်ာ့သြားသည္။
