"Bu işi annenden önce kaptın, güzelim." Soner Beyin, telefonun diğer ucundaki Sevda Hanımın duyacağı şekilde söylediği sözler genç kızı güldürmüş, kadına ise tatlı bir sinir bahşetmişti. "Öyle söyleme baba, annem de arabayı yakında paralel park edebilecek. Değil mi anne?" Hala gülerek konuşurken, gecenin karanlığına gömülmüş yolları acımasızca aydınlatan aşırı parlak farlar kızın dikkatinin bir anda dağılmasına sebep oldu.
Bir elini gözlerine siper etmeye çalışırken panikle fren yerine gaza yüklendi. Babasının uyarıcı bağırışları ve annesinin endişeli sesi bir anda boğuklaştı. Görebildiği tek şey beyaz renkli ışık olmuşken, duyabildiği tek şey de karşıdan gelen arabanın sert korna sesiydi. Tekerlerin yolda çıkardığı sesler kulak tırmalarken, her şey bir anda oldu. İçinde olduğu lüks araba alışılmadık bir sarsıntıyla takla atmaya başladı. Motordan gelen dumanlar arabanın içine sızarken, beyaz ışık yok oldu. Her şey yeniden derin bir karanlıkta kaybolurken, bilinci de karanlıkta kaybolan şeyler arasında yerini aldı.
Sevda Hanım telefonun diğer ucundan panikle bağırdı kim bilir kaç kez. Ne olmuştu birden bire? Hat kesilmeden duyduğu son şey eşinin kızına yönlendirdiği endişeli bağırışlar olmuştu. Sonra ise hat kesilmiş ve her şey bir süreliğine derin bir sessizliğe bürünmüştü. Tekrar tekrar aradı, aynı numarayı. Duyabildiği tek şey robotik kadının kayda alınmış sesiydi. "Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bulut Kokan Hayaller
Teen FictionHerkesin bir hayali vardı, gerçekleştiremediği... Herkesin bir aşkı vardı, söyleyemediği... Herkesin bir gideni vardı, içinden bir türlü uğurlayamadığı... Ama onun ki, en başka olanıydı. Bu da en başka olanın hikayesiydi. Onun hayalleri bulut kokuyo...
