Beni Hala Sevebilecek Misin?

Ucubik Katil

      Acıktım.

Şimdi benim normal insanlar gibi yataktan kalkıp üzerimi değiştirip yemek yiyeceğimi sanıyorsanız çok fena yanılıyorsunuz. Çünkü yerimden bile kıpırdamadım. Hatta yorganı tepeme kadar çekip yatağa iyice gömüldüm.Yok yok boğularak öleceğim ve kimse benim arkamdan gözyaşı dökmeyecek. Belki benden kurtuldukları için parti  bile düzenleyebilirler kim bilir? Ama ben bunu kesinlikle hak ettim. Malım ben mal!

  

     Akademinin en sevilen kızıyken bir anda adım katile çıktı.Bütün görevlerden men edildim. Hakkımda soruşturma açıldı. En yakın arkadaşlarım istemeseler de benden uzaklaştılar. Hatta akademiden atılma ihtimalim bile var. Anlayacağınız tamamen boka batmış durumdayım. Ben kim miyim? Adım Alyssa Park .The Lost Night Akademisinin en nefret edilen öğrencisiyim. Aman pek de güzel!

     Tamam yaptığım su götürmez derecede yanlıştı ama isteyerek olmadı ki!  Ayrıca o adamın ortadan kaybolmasıyla sonra da akademinin ormanlık arazisinde ölü bulunmasıyla benim zerre kadar alakam yok. Ama bunu kimseye anlatamıyorum. Daha doğrusu benim yalan söylemediğimi biliyorlar ama işlerine öyle geliyor. Sonuçta olayı on altı yaşında, insanların hafızalarıyla oynayabilen bir kızın üzerine atmak çok daha kolay. Evet yanlış duymadınız ne yazık ki. İnsanların hafızalarıyla oynayabilir, hiç olmayan anıları kafalarının içine sokup varolan anıları da tutup çıkarabilirim. Yani teknik olarak böyle ama ne yazık ki yapması söylemesinden zor. Eh sadece bir defa yapabildim ve şu

olanlara bak!

   

      Neymiş adamın anılarıyla oynayıp delirmesine neden olmuşum sonra da işin içinden çıkamayınca bir doksanlık adamı ellerimle boğmuşum. Hadi ama lanet olasıcalar benim boyum bir atmış beş. Zıplayarak mı boğdum adamı?Tamam boğdum diyelim cesedin akademi arazisinde işi ne? O kadar da gerizelalı değilim inanın bana.

   

      Sonuç olarak bu okulda, benim gibi özel yeteneği olan çocuklara eğitim veren, göz hapsindeyim. Derslere girmem kesinlikle yasak.Okuldan çıkmam yasak. Olay hakkında birilerine bir şey anlatmam yasak. Telefon, bilgisayar, televizyon yasak.Sadece kahvaltı için yemekhaneye inebiliyorum ama indiğim zaman da bana çevrilmiş nefret dolu gözler yüzünden yemek mi yiyorum dayak mı belli değil.

   Eğer burası devletin bile varlığından haberdar olmadığı, öğrencilerinin ve öğretmenlerinin ucubik olduğu bir okul olmasaydı şuan bunların hiçbirini yaşamayacaktım. Ama işte hayatta her şey istediğiniz gibi olmuyor. Buna alışın derim.