Lieve lezers,
Ik ben heel lang weggeweest. Een jaar ofzo, misschien wel langer. In het begin keek ik naar jullie reacties en deed het mij pijn dat ik geen update meer plaatste en zo jullie teleurstelde. Teleurstelling is erger dan woede. Maar.. ik had een druk jaar.
Toen ik begon met schrijven, begon ik net aan mijn studentenperiode. In het begin ging het redelijk goed, maar ik werd steeds drukken. Daarnaast werd ik ook actief bij een studentenvereniging en ging verschillende commissies doen.
Afgelopen jaar heeft deze drukte een toppunt bereikt. Naast een verantwoordelijke commissie, besloot ik om ook een bestuursjaar te doen. Daarnaast moest ik nog een vak halen voor mijn propedeuse. Erg druk dus. In deze periode ben ik Wattpad helemaal vergeten. Ik had het niet op mijn telefoon staan en keek er ook niet meer naar op de computer. Emails kwamen in de spambox binnen.
Het hoogtepunt van mijn jaar is voorbij. Het feest, waarvoor ik in het bestuur zat, is voorbij. Nu loop ik een stage die in het begin heel leuk was, maar nu steeds saaier wordt. Over een week mag ik iets anders doen, dus ik hoop dat het dan beter gaat. Ik mis de drukte van mijn bestuursjaar, vooral de variatie. Ik downloadde Wattpad weer en verloor mijzelf in de verhalen van de fantastische schrijvers die hier ronddwalen.
Vorige week heb ik het schrijven weer opgepakt. De dagelijkse sleur schreef ik van mij af in google docs. Op dezelfde dag besloot ik om deze verhalen in een wordpress blog te publiceren. Het maakte mij niet uit of mensen het lazen. Het stond in ieder geval online en dat deed mij goed.
Honger brandde op mijn netvliezen, maar ik kon het niet aan om het te lezen, of verder te schrijven. Tot vandaag. Vandaag begon ik weer met schrijven aan het verhaal. Ik had een duidelijk beeld van het verhaal. Ik las mijn gepubliceerde hoofdstukken terug. Het was verschrikkelijk. Ik ben twee jaar ouder en er zijn genoeg dingen gebeurd. Niet alleen mijn beeld van het verhaal was veranderd, ook mijn schrijfstijl.
Ik raakte aan het typen tijdens mijn stage en ben niet meer gestopt. Ondertussen heb ik al acht pagina's getypt waar ik het verhaal van Honger opnieuw uitwerk. Het gaat nog steeds over vampieren. De grote lijn van het verhaal zal hetzelfde blijven. Denk ik. Ik ben nog aan het typen en krijg vaak nieuwe ideeën. Uiteindelijk weet ik niet eens meer waar ik twee jaar terug naar toe wilde met dit verhaal, dus dit biedt nieuwe kansen.
Er wordt een heel nieuw verhaal gepubliceerd, onder een andere naam. Dit verhaal zal uiteindelijk verwijderd worden. Voor nu gaat het nieuwe boek Nieuwsgierig heten. Misschien dat ik de titel ooit verander naar Honger.
Ik vraag jullie niet om allemaal massaal dit boek te gaan lezen. Net als mijn wordpress blogs vind ik het leuk om te publiceren. Het doet mij goed om het online te zetten. Het maakt mij niet uit als je het niet wilt lezen. Geef het een kans.
Het maakt mij ook niet uit als je mij haat omdat ik een lange tijd afwezig was. Omdat ik dit verhaal niet afgemaakt heb. Daarom hoef ik ook geen haatreacties te ontvangen. Ik weet dat jullie aardige en schappelijke mensen zijn, dus ik verwacht ze eigenlijk ook niet.
Ik zal in het begin kleine stukjes publiceren van het stuk wat ik al geschreven heb. Ondertussen werk ik gewoon verder aan het verhaal. Op deze manier hoop ik vooruit te werken en altijd te kunnen publiceren. Ik weet nog niet hoe vaak ik zal publiceren. Een keer per dag of twee dagen.
Ik hoop jullie hiermee een beetje te hebben geïnformeerd over het hoe en wat. Ook hoop ik dat jullie benieuwd zijn naar het nieuwe verhaal. Daar ga ik nu weer verder aan werken.
Liefde.
JE LEEST
Honger 》NIEUWSGIERIG
VampireAls je dit boek gelezen hebt, of van plan bent om te lezen, kan je beter Nieuwsgierig gaan lezen. Aan dit verhaal zal niet meer worden gewerkt, maar wordt in een nieuws jasje gestoken. Sommige dingen zullen herkenbaar zijn, andere niet! Kennis is ee...