Doktor Jeon'un kan kokan hastane koridorunda arkasından atlılar geliyormuş gibi koşmasının sebebi ülkelerine aniden atılan bombadan sevgilisi Yoongi'nin de nasibini almış olmasıydı. Koşarken bir yandan da ellerinin tersiyle gözyaşlarını siliyordu. Bacakları titriyordu, yazın kavurucu sıcağına rağmen buz tutmuş gibiydi bedeni. Kötü bir his kalbini ele geçirmiş, beyni onunla oyun oynar gibi sevgilisinin cesedini gözünün önüne getiriyordu.
Sonunda en az 10 tane yaralının bulunduğu büyük hastane odasına ulaştı. Gözlerindeki yaşlar artık onun iradesi dışında akıyorlardı. Hızlı adımlarla bütün yatakların arasından geçti ve en son sırada sağ tarafta savunmasız, kanlar içinde, gözleri kapalı ve kıyafetleri parçalanmış bir biçimde yatan sevgilisine baktı. Travmaya girmiş olmalıydı ki güzel gözlerinden akan yaşlar bir an durdu. Bedeni olduğu yere çakılmış gibiydi. Kafası Yoongi'ye dönük ve kalp atışları hızlıydı. Bir müddet girdiği şoktan çıkamadı. Durduğu yerden bu şekilde görmeye alışık olmadığı sevgilisine bakıyordu. Etrafındaki koşuşturmadan ve şu an bütün ülkeyi saran telaştan sıyrılmış sevgilisine bakıyordu. Olanları sindirmesi biraz uzun sürse de sonunda Yoongi'nin baş ucuna gelip, ellerinden tutup ağlamaya başladı. Gözyaşları yeniden akmaya başlamıştı.
"Yoongi, uyan sevgilim. Ben geldim hadi kalk ne olur uyan!" Yoongi, ilk defa cevap vermiyordu ona.
"Acaba kalbi atıyor mudur?" diye düşündü ve nabzını kontrol etti. Atıyordu! Evet hala bir şansı vardı. Uyandıracaktı onu ve asla bırakmayacaktı. Vücudunu kontrol etmeye başladı. Yaralarının nerelerde olduğunu bulmaya çalışıyordu. Kollarında ve karın bölgesinde ufak tefek yaralar vardı. Ağır değildi durumu ama neden ölü gibi yatıyordu? Anlayamadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hiraeth ♧ yoonkook
Fanfiction- geri dönemeyeceğinizi bildiğiniz bir yere karşı duyduğunuz özlem... - anafikir bir bilgisayar oyunundan alınmıştır.
