ΒΡΟΧΗ ΜΟΥ

Κεφάλαιο 34 Το όνειρο

Τρεις μέρες μετά
Αμοργός

"Αχχχ." Βογκηξα δυνατά στη προσπάθεια μου να φτάσω τη μπάλα όμως μάταια.

"Άουτ. Τους σκίσαμε." Φώναξε η Ράνια και άρχισε να χοροπηδάει

Είχαμε χωριστεί άντρες γυναίκες και παίζαμε beach volley στη παραλία,ενώ τα μικρά μας έπαιζαν πιο δίπλα στη παιδική χαρά με τη κοπέλα να τα προσέχει.

Ο ιδρώτας έτρεχε πάνω μου σαν νερό,άρπαξα τη πετσέτα μου και άρχισα να τον σκουπίζω. Ο Ματία ήρθε κοντά μου με μούτρα και άρπαξε τη δική του.

"Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη τάπα που μου έκανες." Μου είπε και τον χτύπησα απαλά στο μπράτσο.

"Ήμασταν καλύτερες,απλώς δεξου το. Άσε που εσύ κανονικά έπρεπε να παίζεις μαζί μας." Του απάντησα και άρχισα να γελάω.

"Να φας σκατά Διδώ." Μου είπε και με κοιτούσε ενώ είχε στενεψει τα μάτια.

"Τι γλυκός." Του είπα και συνέχισα να γελάω."πάμε για μια βουτιά;" Τον ρώτησα και φόρεσα ξανά τα γυαλιά ηλίου μου.

"Άντε καλά πάμε." Μου απάντησε και εκείνη την ώρα μας πλησίασε και η Ράνια.

"Ο Λαυρέντης και ο Άγγελος θα φύγουν για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες για το σημερινό καραόκε. Τι λέτε πάμε για μια βουτιά; " Ρώτησε και ήπιε μια γουλιά από το νερό της.

"Μόλις αυτό λέγαμε. Φύγαμε." Της είπα και αρχίσαμε να τρέχουμε σαν τα μωρά στη παραλία.

"Επιτέλους Ράνια γιατί αυτή εδώ μου κάνει μπούλινγκ τόση ώρα." Φώναξε ο φίλος μου και άρχισα να τον κυνηγάω.

Εδώ και τρεις μέρες ένιωθα άλλος άνθρωπος,είχα βρει τον εαυτό μου και απολάμβανα τις στιγμές με τους φίλους μου,χωρίς να σκέφτομαι πια τι θα γίνει με τον Άγγελο. Μετά το βράδυ στη σκηνή απλώς συνυπήρχαμε αρμονικά στη παρέα και συμπεριφερόμασταν σαν να μην τρέχει τίποτα. Όσο αφορούσε τη μικρή,περνούσαν πολλές ώρες την ημέρα μαζί και απολάμβαναν παιχνίδια στο γιοτ,όσο και στις εξορμήσεις μας στα νησιά παρέα.

Ήταν υπέροχος μπαμπάς,όχι γιατί της έκανε όλα τα χατήρια,κάτι που θεωρούσα εξαιρετικά φυσιολογικό,αλλά γιατί της αφιέρωνε χρόνο με ουσία. Ήθελε να της μάθει πράγματα, όπως και να μάθει για εκείνη,γι αυτό δεν έχανε στιγμή ευκαιρία να συζητάει μαζί της για πράγματα που της άρεσαν. Ένιωθα τόσο όμορφα που επιτέλους τους έβλεπα μαζί,να μιλάνε και να γελάνε που είχα αφήσει στην άκρη το μεταξύ μας.