BENİMSİN

6.Bölüm "O BANA BİR ŞEY YAPMAZ"

Size ard arda yayınlayacağımı söylemiştim üç bölümü ama maalesef sınav zamanında pek mümkün olmadı bu... Bu yüzden affınıza sığınarak, geçte olsa yazdığım bölümü paylaşıyorum.

Geçte gelmiş olsa bölüm, emeğimin karşılığı olarak lütfen oy ve yorum yapın...

-İyi okumalar dilerim.-

▌▌▌▌▌▌

Koral'ın sözleri beynimde şekillenirken itiraz etmek için dudaklarımı aralamıştım ki Koral bir şey dememe fırsat bırakmadan beni sırtına atmıştı.

Ne? Sırtına mı?!

Omzundan aşağıya sarkıtıldığımda Koral'ın poposunun görüş açıma girmesiyle gözlerimi büyütüp belinden tutarak kendimi dikleştirmeye çalıştım.

"N'apıyorsun sen ya?! Koral! İndirsene beni! Kime diyorum?!" En sonunda dayanamayıp bağırırken Koral hiçbir sözümü takmadığı gibi bunu da takmamış ve büyük adımlarla ilerlemeye devam edip evden çıkmıştı.

"Bak, tamam! Beni al, ama Gazal'ı bırak! Onun bir suçu yok!" En sonunda yenilgiyle çıkan sesimi Koral'a duyurmayı başaramıştım. Zira adımları durmuştu.

"O çeneni eve varasıya kadar kapat! Yoksa seni şu merdivenlerden atmaya çekinmeyeceğim!" Koral'ın yapaylıktan uzak çıkan sesi beni korkuturken beline sıkıca sarılıp konuştum.

Ben kim? Susmak kimdi Allah aşkına?

"Susayım mı? Hayır! Sen beni indirene kadar, hayır! Canımı sıkıyorsun artık Koral! İndir beni!" Apartmanın içinde bağıra bağıra konuşurken, Koral merdivenlerden hızla inmeye başlamıştı.

Koral indikçe ben omzunda korkuyla sallanırken, sanki omzunda biri yokmuş gibi davranması olan sinirlerimi daha çok harlamıştı.

"Koral! Allah'ın cezası herif! Düşeceğim cani ayı! Yavaş! Yetişin komşular! Allah'ım, imdat! Ya Koral! Allah, hepinize lâyığını versin inşallah! Münevver Teyze! Arasana lan polisi! Başka bir şey olsa durmaz, ararsın! N'oldu lan korktun mu? Korkak karı!" Sinirden bu seferde Münevver Teyze'ye sararken sesi çıkmamıştı.

Bu karı değil miydi, laf altında kalmayan? Hey Allah'ım sen nelere kadirsin öyle? Kimse bana cevap vermezken arkamızdan gelen Gazal'a sardım bu kezde.

"Allah senin de belanı versin tamam mı?! Senin yüzünden geldi bunlar başımı... Koral!" Koral adımlarını daha hızlı atarken bense düşmemek için bir taraflarımı yırtıyordum.

Zira adamın eli bacaklarımda emanet gibi duruyordu! Bir düşsem, tutmazdı bu cani!

"Bana ne bela okuyorsun be?! Bilerek yapmadığımı sana söylemiştim!" Dudaklarımdan alaylı bir kahkaha kaçarken alayla konuştum.

"Senin bilmeyerek yaptığın işi si..." Koral'ın beni aniden sırtından indirmesiyle dünya tekrar düz bir şekilde dönmeye başlamıştı.

"Bir daha dünyayı bu şekilde göremeyeceğim diye büyük korkularım vardı!" Sokakları senelerdir sokak görmemiş çöl bedevisi gibi incelerken Koral kolumdan tutmuş ve beni arabaya bindirmişti. Kendisi de yan tarafıma oturup aracı çalıştırdığında kendime geldim.

Yine neyin içinde olduğumu unutmuşum! Yok arkadaş yok! Ben adam olmam! Olmaz benden!

Geçte olsa bir tepki vererek hızını kazanmış arabaya rağmen yolcu kapısını açtım. İçeri giren buz gibi soğuk rüzgarla beraber altımızda hızla kayan yolu gördüğümde çığlık atıp kapıyı kapattım.