Aşk Senle Kokuyor (TAMAMLANDI)

23= kendine gelll

5 silahın da aynı anda patlaması bende büyük bir şok yaratmıştı. Korkuyordum ve yerimden bile kıpırdayamıyordum. Tahire doğru tutulmuş o kadar silah birden patlamıştı. Ama her şey... her şey ters tepmişti.

Adamlar birden silahların hepsini sinana doğru çevirmişler. Yerde kanlar içinde yatan kişi tahir değil de sinanmış.

O an tahire bir şey olmamış diye sevinsemde içim bir yandan da kan ağlıyordu. Sinan için değil tabi ki.

Bunların hepsi benim yüzümden diye...

" nefesimm." Diyerek yanıma geldi tahir.

Bana sarılacağı sırada ben geri çekildim. Hem yaşadığım şokla ilgiliydi hemde hâla kendimi suçluyordum.

Ben olmasaydım tahir burda olmiycaktı. Ve yine ben olmasaydım bunların hiçbiri yaşanmiycaktı.

" t..tahir i..iyi misin?" Dedim hâla ondan uzak durarak.

" iyiyim nefes iyiyim de sen iyi misin? Neden benden uzak duruyorsun? Hem sen neden ameliyatta değilsin?" Diye hesap sormaya başlamıştı bana.

" ben seni kurtarmak için geldim ve ameliyata da girmedim." Dedim yangazlara doğru bakarak.

" abi valla bize hiç bakma bizi öldürecek gibi bakıyordu ne etseydik yani." Dedi murat kendilerini savunmak için.

" hayde nefes hayde hastaneye." Demişti ama ben onu dinlemedim.

" ben gelmiyorum tahir. Ben istanbula geri dönücem." Dedim. O kadar utanıyordum ki tahire bunları yaşattığım için. Bu yüzden yüzüne bile bakamıyordum hâla.

" ne demek istanbula geri dönücem." Tahir dediklerimi anlamamış gibi yaparak konuşmaya başladı. Ama ben onun ciğerini bilirim. Belli ki anlamıştı.

" öyle işte. Ben olmasaydım sen ölümden dönmek zorunda kalmayacaktın. Ben olmasaydım ailen şuan senin için endişe etmek zorunda kalmiycaktı." Diye bağırdım. Sesim biraz fazla çıkmış olucak ki boş depoda yankı yapıyordu.

" sevdadan mı kaçıyorsun nefes. Bizim aşkımızdan mı korktun. Nefes etme. Beni bırakma, canımı yakma." Diyordu ama anlamıyordu ki beni.

" alakası bile yok tahir. Asıl ben burda kalmaya devam edersem hem senin canın yanıcak hemde ailenin ve sizin canınız yanarsa benimde canım yanar anlamıyor musun?" Dedim. Bu sefer yüzüne bakmaya cesaret edebilmiştim.

" şuan burası kavga etmek için pek uygun bir yer değil bence." Dedi fatih ordan bize doğru gülümseyerek.

" siz karışmayın." Tahirle ikimizde aynı anda onlara bağırınca biraz korkup geri çekilmek zorunda kaldılar.

" nefess. Yeter..." diye bağırdığında ister istemez bende ürkmüştüm biraz.

" ne bağırıyorsun be." Diyerek bende bağırdım ona.

" bağırmıyorum ben." Diyerek yeniden bağırmıştı.

" abi... yenge gidelim artık he. Annemler bizi bekliyorlar." Dedi fatih. Aramızda ki fırtınanın dinmesini sağlamaya çalışıyorlardı ama pek beceremiyorlardı.

Bizim aramızda ki fırtına 100 yılda geçse asla dinmezdi. Dinemezdi...

" yangaz haklı. Önce hastaneye gidip senin beyninde bulunan tümörden kurtulucaz sonda da bu meseleyi kapatıcaz. Hadi nefes." Dedi. O her zaman dediğinde kararlıydı. Ama en az bende kararlıydım.

" evet bencede konuyu kapatalım. Yoksa gittikçe tatsız bir hâl alıcak. En iyisi benim gitmem. Hoşçakal tahir." İçim kan ağlasada bunları söylerken. Mecburdum...

Birkaç dakika önce benim yüzümden sevdiğim adam burda ölücekti. Ne kadar zor olucaktı tahmin bile edemezdim. Bu yüzden gitmem en iyisi olucak. Herkes için...

" iyi bunu sen istedin." Dedi. Neyi ben istedim ya. Pardonn.

" yangaz arabayı hazırla abim birazdan yengeme paso yanlış yapıcak." Dedi murat. Ne yanlışı be.

" bencede. Yenge sinirlenme he." Diyerek arabaya doğru koştu fatih.

" ne oluyor be?" Diye sorduğumda kimse bana cevap bile vermedi. E yuh ama yani.

" şu oluyor nefes hanım." Dedi tahir. Şaşkın şaşkın onları izlerken son anda anladım ne yapacağını.

" ya indir beni." Diye bağırdım tahirin omuzlarında.

Evet tahmin ettiğiniz gibi beni omzuna atmıştı öküz.

" çok konuşuyorsun nefes. Ağzını bantmalak zorunda kalmak istemiyorum bu yüzden sus güzelim." Dedi. Ne de güzek güzelim diyordu be.

Off nefes kendine gel...

Düşüncelerimde sıyrılmak isteyip tahirin omuzlarından inebilmek için harekete geçicektim ki. Ölümcül baş ağrım buna engel oldu.

" tahir bana bir şeyler oluyor." Dedim başımı tutarak.

Gerçektende bir şeyler oluyordu. Başım her zamankinden daha da kötü ağrıyordu.

" yemezler nefes." Dedi. Bana inanmıyordu tabi ben olsam bende inanmazdım.

" tahir." Dedim son kez.

Daha sonra gözlerim birden kendini karanlığa bıraktı. Bedenim yorgun düştü. Kanatlarım kırıldı...

Son duyduğum ses yine tahirin sesiydi.

" nefes kendine gelll."..............

Sezon finalinin üzerinden tam 1 ay geçti. Hikayeyi özlediniz mi?

Hikayeyle ilgili duygu ve düşüncelerinizi yazınız lütfen.

Yorum yapmayı ve oy vermeyi de unutmayın.🙂🙂🙂