Missing you ➳ L.H

Letter two

P.O.V Ashton

Eindelijk is het vrijdag. Als het goed is komt er vandaag weer een brief binnen van Chrissy. Luke en Michael zijn even boodschappen doen. Calum zit fifa te spelen en ik zit wat op mijn twitter rond te neuzen.

Het is inmiddels al 20.00 uur, langzaam begin ik de hoop op te geven, net wanneer ik chips uit de keukenkastjes wil pakken hoor ik de brievenbus open en dicht gaan.

Snel spurt ik naar beneden, ren de woonkamer in, via de deur naar de hal en ja hoor, dezelfde envelop met hetzelfde handschrift ligt weer op onze deurmat. Ik raap hem op en loop naar binnen, laat mezelf neerploffen op de bank en ik open voorzichig de envelop.

From: Chrissy Hitt

To: Luke Hemmings, 5sos

Het spijt me zeer dat ik mijn dagboek zo laat inleverde bij je huis, maar ik werd opgehouden door Kevin.

Nu denk je vast; waarom heb je niet gezegd dat Kevin even moest wachten? Nou, dat zal ik je eens vertellen.

Kevin is een van mijn pesters. Sinds ik verhuisd ben naar Australië is mijn hele leven veranderd. Nieuwe school, nieuwe vrienden, nieuwe start. Tenminste, dat dacht ik. Zoals ik al zei, nieuwe school. Drie jaar geleden besloten mijn ouders om te verhuizen, ver weg van onze oude woonplaats. Ik werd gepest op mijn oude school, ik en mijn beste vriendinnen zijn zelfs aangereden door mijn pesters, aangezien ze het wel even ''leuk vonden'' om mij pijn te doen. Ook al deden ze niet alleen mij pijn, maar ook mijn beste vriendinnen. Ik zie het grappige gedeelte hiervan niet, maar oké, back to the point.

Kevin was een van die oude pesters. Hij zat achter het stuur toen ik en mijn beste vriendinnen aangereden werden. We hebben een klacht ingediend bij de school en hij is geschorst voor een aantal maanden. Dit nam hij niet goed op. Toen wij naar Australië verhuisden is hij, tot mijn grootste schrik, ook naar Austrailië verhuisd.

Natuurlijk kwam hij bij mij op school. Je kan het waarschijnlijk al wel raden? Alles begon weer opnieuw.

In het begin viel het nog mee, Kevin had nog niet zoveel vrienden gemaakt en stond er een beetje alleen voor. In tegenstelling tot mij, ik had 3 beste vriendinnen, Amy, Kate en Lucy. Nou ja, dit dacht ik.

Richard, een jongen uit onze klas organiseerde een feestje. De hele school was uitgenodigd. Amy, Kate, Lucy en ik zijn diezelfde dag nog naar de stad geweest om kleding voor die avond te kopen. Net 4 uur voordat het feest begon waren we klaar, en besloten we te vertrekken naar het huis van Lucy om ons daar om te kleden.

Dit verliep allemaal nog goed. Maar toen... ik weet niet wat ik moet zeggen.

We liepen richting het huis van Richard toen er ineens een auto uit het niets verscheen. Amy liep links van me en werd als eerste geraakt. Kate en Lucy konden nog weg springen. De auto schampte mij waardoor ik hard op de grond viel en buiten bewustzijn raakte.

Toen ik wakker werd lag ik in het ziekenhuis. Eerst drong het niet tot mij door, totdat er een dokter binnenkwam en mij het hele verhaal vertelde.

Amy was op slag dood, Lucy en Kate geven mij de schuld van alles en zo ben ik mijn 3 beste vriendinnen kwijtgeraakt. Ik mis ze elke dag, wetend dat ik ze me nooit zullen vergeven.

In ieder geval, ik was aan het vertellen dat Kevin me ophield.

School was bijna afgelopen, nog 1 vak en ik kon weer naar huis. Dan zou ik weer mijn dagelijkse routine volgen, thuiskomen, huiswerk maken, mijn brieven aan jou schrijven en dan zou ik op bed neerploffen.