Ms. No Crush Since Birth (one shot)

Experienced Love? No. Crush nga wala, love pa kaya? Kahit crush by looks wala. Personality wala. Wala talaga, sabi nga ng kaibigan ko, ‘grabe ka naman! Looks wala, personality wala din, never ka pa nagka-crush sbi mo, tao ka pa ba? Grabe ka naman kasi ehh, high school na tayo at lahat lahat,, wala pa kahit isa?!? Dami naman may itsura at gwapo at magaling dito sa school ah?!?Kahit 0.1 percent crush lang wala?!?!?’ No talaga even 0.1 percent pa, ewan ko nga bakit ehh. Ako nga pala si Seira. Seira Gonzales. Grade 8 student in a well-known university. And I….

Don’t have a crush since birth. Because of this, my friends tease me ‘Ms. NCSB’ or ‘Ms. No Crush Since Birth’.

“SEIRAAAAAA~~~!!!!” natauhan ako sa malakas na sigaw ni Cyrene, ang dakilang best friend ko hahahah~!

“Oh? Aga-aga sigaw ka ng sigaw.” Free time kasi naming ngayon, wala teacher may ina-asikaso so pwede daw namin gawin kahit anong gusto naming basta sa loob lang kami ng room at wag super super ingay.

“Kanina pa kita kinakausap, di ka naman pala nakikinigggggg!!” sabay pout sha.

“Ay, soorrrryyyy~!!! Ano ba ulit sinasabi mo?”

“Tignan mo…” tapos sabay turo sha sa isang lugar…… na may lalaki--- may itsura daw. Eto nanaman kami -_____________-

“Cyrene Fontaine, ilang beses ko sasabihin sayo wala akong type sakanila, or should I just say wala akong crush.” Emphasis on the ‘wala’. Nag-buntong hininga sha.

“Kelan ka ba magkakaroon ng crushhhhh~!??!?!!! Or baka wala ka namang type sakanila kasi…” she gasped… “tomboy ka ba?!?!! Waaaaaah~ Seira naman!!!! Omgeeeeeee huhhuhu.”

“Baliw ka Cyrene -________-. Hindi ako tomboy nohhh. And push mo pala ang pag-e-emote bes! Pwede ka na sa Oscars award… Best acting and emoting.”

“Oo nga naman, sa ganda, kilos at porma mong yan alangan namang tomboy ka.” Sabi nya sabay tinignan ako mula ulo hanggang paa.

*krriiiiiinnnggg*

“Bell na, bye bes next time nalang~!” sabay naming sabi, kaya napatawa kami ^^

XXXXXXXXXXX

Uwian naaaaaaaa~!!!!

Nagkita kami ni bes at nauna na sha kasi kelangan ko pa pumunta sa library para sa isang pinapagawa saamin ng teacher namin.

Pagkarating ko, hinanap ko na agad ung librong kelangan ko kaso kung minamalas, sa pinaka mataas na shelf sha… di ko abot.

“Ahhh, alam ko na!” sigaw kong mahina, sarili ko lang nakakarinig. Kumuha ako ng upuan tpos tumungtong, kaso dahil malas nga. Maliit lang ung upuan na nakuha ko at di naman ako katangkaran kaya di ko parin abot.

“Kyaaaaa~!” pumikit ako, mulat (o____-) pikit (-___-) mulat (-______O). Bakit di parin ako tumatama sa sahig? Dumilat ako ng tuluyan and nalaman ko kung bakit di ako tuluyang nahulog. May lalaki… obviously nasalo nya ako, kaya nga di ako nahulog diba? Nag-tama mata namin, for the first time… na may nasabi akong gwapo---sa isip ko lang, na lalaki sa buong buhay ko. Grabe noh? Umiwas ako ng tingin kasi medyo awkward na at tumayo ng maayos.

“A-aahhh, ehhh…. T-thank you!”

“Ok ka lang? May inaabot ka atang libro? Which one? I’ll get it for you.”