Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
§
"Şimdi, sen her zaman bizimle mi olacaksın?"
Elimdeki son tabağı da durularken, başımla onayladım.
"Yüz bin kez sordun Taetae, evet."
Akşamdan kalan bulaşıkları yıkarken, Taehyung hepsinden önce uyanarak yardıma gelmişti.
"Noona.."
"Efendim?"
"Senden bir şey isteyebilir miyim?"
"Ne?"
"Ee.." diye geveleyince 'söyle' diye uyardım.
"Bugün Yoongi'nin doğum günü. Ve kaç yıldır hiç bir şey yapmadan geçiriyor. Hani sen de pasta yapmayı biliyorsun ya, yapsan mı?"
Hepsi iyi geçiniyordum. Yoongi ile bile. Zaten dedemin böyle biri olduğunu öğrendiğimden beri, Yoongi'nin suçsuz olduğunu anlamıştım.
"Yaparım tabii."
"Oley be! Sonunda kaç yıldan sonra pasta yiyeceğim."
Gülerek başımı olumsuzca salladım.
"Oğlum senin derdin pasta yemek, Yoongi'nin doğum günü değil ki."
İçeriye giren Jungkook'la 360 derece dönerek buzdolabını açtım. Dün geceden beri içim içimi yiyordu. Yanlış anlamıştı ama yani yanlış anlamak gibi bir isteği de varmış gibiydi.
Yumurta, süt, kakao ve yağı çıkartıp masaya dizdim.
"Saçmalama Jungkook, tabii ki de derdim pasta yemek."
Bu çocuk fazla salaktı, ya da salak rolünü iyi yapıyor.
"Hadi biz de kahvaltıyı hazırlayalım, Noona pastayı yapacak."
•
"Tae git Yoongi'yi uyandır."
İki saattir bekliyorduk, ama adam uyanmıyordu. Ama adamlar nerden bilsin tabii; soğuk havalar yaklaştığında ayıların uyku vakti uzanır.
"Hayatta olmaz, sabah sabah dayak yemek istemiyorum ben. Gitsin Jennie uyandırsın. Onun kuzeni sonuçta."
Göz devirdim.
"Defol şuradan tae."
İki tane pasta yapmıştım. Biri büyük, diğeri küçük. Küçük olanı, malzeme artığı olduğu için yapmıştım. Taehyung etrafı kolaçan edip, kulağıma eğilerek fısıldadı.
"Eğer yaparsan, küçük pastayı Jungkook'un yüzüne yapıştırırım."
Herkes salonda dikkatli bir şekilde bize bakarken, ben hızlıca ayağa kalkıp sırıttım.
