Ne kadar ayrı kalırsak kalalım karşılaştığımız an kaldığı yerden devam eder bizimki derdim hep..Gözün görebildiği kadar yakınımda olmasan da kalbim her zaman hissederdi..Senin kalbini de bende sanıyordum.
Bugün duyduklarıma şaşırdım mı öldüm mü bilemedim ki ben..
En acısı da ne biliyor musun?
Yapmamıştır diyemedim.Ağzımı bırak kalbimden bile geçmedi geçemedi....
Sonra ne duyduğumu senin ne yaptığını unuttum da ben neden ''yapmamıştır'' diyemedim de kalakaldım biliyor musun ?Neden sana olan inancımı yitirdim ki ben..Ben mi yaptım..Yoksa sen mi yolladın beni..
Bence sen yolladın..Hemen anlatayım...Ben yıllar önce bu inancımı yitirip '' yok böyle bir şey sallamayın'' nidaları atarken beni susturan,inanmalısın diye direten,böyle bir şey sende yoksa bile bende var diyen sen,günlerdir beni aramayınca hissetmiş kalbim demek bana söylememiş..Hani kalplerimiz hissediyordu ya..
Sadece iyimiz lafınla şaha kalkan gönlüm,yarınlar için olan umudum,yalnız değilim huzuru hepsini aldın gittin sen..
Kimseyi istemiyorum tamam..Sana da söylemeyeceğim emin ol...Herkesin kendi hayatı ne de olsa...
Aşk yok biliyorum...Ama dostluk vardı ya...Öyle diyorlardı..Ben seni bırakmadım ki içimden..
sen benim dostumsun..Ben öyle biliyorum..Gidiyor musun benden gerçekten??
