Love for the Muggle

Myrthe luisterde met een half oor naar de begeleidster – die wild gebarend in het Engels vertelde over de hoofdstad waar ze oh zo trots op was, in een wanhopige poging aandacht te krijgen van het groepje dat ze geacht werd te leiden. Ze zat samen met een groep drukke tieners in een typisch Engelse dubbeldekker die geacht werd hen naar London te vervoeren. Myrthe slaakte er nog net in een langgerekte gaap te onderdrukken, ze moest moeite doen haar ogen open te houden. Ze was de hele nacht wakker gebleven door de harde onweer die pas de volgende dag was voorspeld. Vervolgens bleef haar broertje 2 uur lang op de deur kloppen, jammerend dat hij niet alleen op zolder durfde te slapen. Ze had hem uiteindelijk met een gezicht dat veel weg had van het weer haar kamer ingeduwd – een kussen gepakt. En was zelf naar beneden gegaan om het zich zelf gemakkelijk te maken op de harde leren bank die in de woonkamer stond. Waar ze een uur later werd wakker geschud door haar moeder die haar vertelde dat ze binnen een half uur in de auto moest zitten op weg naar Hoek van Holland waar ze vanuit daar de boot naar Engeland zou nemen. Ze had gehoopt dat ze tijdens de boottocht de slaap zou kunnen inhalen maar de begeleidster, Jamey stelde ze zichzelf voor, zorgde voor het tegendeel. Ze bleef de hele reis het ene na het andere kampeerliedje zingen en zorgde ervoor dat de sfeer opgewekt bleef. Jamey zelf was een Britse in hart en nieren, ze vind het enig om buitenlandse tieners wat van de cultuur en de taal bij te brengen. Het viel haar dan ook zwaar tegen toen de groep weinig tot geen interesse toonde, deze groep tieners was hier duidelijk niet om van de cultuur te genieten. In ieder geval de meeste, Myrthe was hier wel degelijk om wat van de taal op te steken. Haar ouders hadden haar verplicht om naar – hoe zei het noemde – ‘zomerschool’ te gaan vanwege haar rampzalige gemiddelde voor Engels. Het was weliswaar een mager zesje maar ze wist dat ze zonder hulp haar vijfde jaar niet ging halen, je moest immers een volle zes staan voor je Examens. Het was alleen zo moeilijk om haar aandacht op dit moment bij Jamey te houden terwijl haar hersenen zo verlangde naar een lang schoonheidsslaap. Een stomp in haar bovenarm bracht Myrthe uit haar dagdroom, Annie, een meisje dat ze meteen had gemogen, keek haar dringend aan. Haar ogen wezen in de richting van Jamey, die het eindelijk voor elkaar had gekregen om de groep tot stilte te manen. Ze had de microfoon van de chauffeur overgenomen – een kleine dikke kalende man wiens gezicht iets weg had van een mol – en begon de groep te informeren over de stand van zaken. ‘Volgens mijnheer Collins,’ ze gebaarde naar de chauffeur ‘zullen we een kwartier vertraging oplopen vanwege het spitsuur, bekijk het positief.’ Ze zag de vrolijke gezichten een voor een in een grimas veranderen  ‘het kan altijd erger!’ Myrthe snoof ‘als alle Britten zo extreem vrolijk zijn als zij neem ik de eerstvolgende boot terug naar Nederland.’