NEPENTHE ( YENİ HALİ İNTERNET SİTEMDE RZGARKESKİN.BLOGSPOT.COM)

NEPENTHE Bölüm 4

~Sylwia

Bana hoşça kal dediğini duyduğumda arkama döndüm ve son bir kez gözlerinin içine baktım.

Yavaş yavaş yürüyordum olanları düşünüp nasıl bir şeyin içine düştüğümü, biraz ileride bir köpek gördüm. Köpeklerden korkan biri olmadığım için yolumu değiştirme gereği duymadım. Zaten her şekilde ilerlerdim, çok yorgunum ve hemen otel odama gidip yatmak istiyorum diye düşünürken fazla büyük konuştuğumu anladım.

Köpek bana doğru koşuyor ve deli gibi havlıyordu, korku içinde çığlık atıp yeniden o çocuğun evine doğru koştum.

Kapıyı hunharca çalarken bir yandan da hemen açmaları için dua ediyordum ki hizmetli kapıyı açtı, beni içeriye buyur etmeden direk daldım.

Bu sefer başka bir hizmetli vardı,

"Efendim buraya bu şekilde girmeniz doğru değil."

Fakat ben çok korkmuştum ve fazlasıyla titriyordum bu yüzden dediklerini algılayamıyordum bile, sözünü bitirmesini beklemeden mutfağa doğru ilerledim, hala oradaydı beni gördüğünde ayağa kalktı, şaşırmıştı. Ona doğru koştum ve kollarımı beline kenetledim derin bir nefes alıp kafamı gövdesine gömdüm. Hala titriyordum, kesinlikle normal bir zamanda bunu kimseye yapmazdım... Ama şimdi neden yapmıştım ki bunu ona?

-James

Uzun zamandır kimse bana kendi isteği ile sarılmamıştı.
Aklıma 10 yıl öncesinde, 7 yaşındayken annemin beni okula bırakmadan önceki sarılması gelmişti, kenetlenmiştim. Hareket edemiyor ya da göz kırpamıyordum, nefesim kesik ve düzensizdi.
Kendime gelmemi sağlayan şey " eğv eğv " diye bir sesti, bu ses yaşlı adamdan geliyordu. Başımı ona çevirdiğimde. Bir gözü kapalı işaret parmağı ile kızı gösterip bir şeyler yapıyordu ve o tuhaf sesleri çıkarıyordu. Anlamamıştım. Sylwia'nın omuzlarını tutup biraz kendimden uzaklaştırıp göz seviyesine eğildim.
"Ne olmak?" Cevap vermesini beklemeden hızla dış kapıya koştum. Ona bunu yapanı bulduğumda neler yapacağımı düşünüyordum. Neden bilmiyorum. Ama o kızı korumam gerekiyormuş gibi hissediyordum. Sürekli yanında olmak istiyordum. Belki de yaptığım şeyleri telafi etmek ve kendimi affetmek içindir.
Kapıyı açtım, dışarı çıktım. Kimse gözükmüyordu sadece usulca yürüyen bir köpek, etrafa iyice baktım. Daha sonra arkama, kıza dönüp iki elimi yana açıp "eeee" der gibi baktım.

Bana köpeği gösterdi ve titreyen sesi ile konuştu,

"O beni buraya kadar kovaladı ve havladı! Ama ben ona zarar verecek hiçbir şey yapmamıştım..."

Bunları söylerken arkamda duruyordu. Ama sanki bana sarıldıktan sonra daha sakinleşmiş gözüküyordu, titremesi geçmişti.

Şaşkınca bir köpeğe bir de Sylwia'ya baktım ve istemsizce sırıttım, daha sonra köpeğe doğru eğildim, kızın görmeyeceği şekilde bir gözümü griye dönüştürüp köpeğin maskeyi görmesini sağladım. Köpek bunu gördüğünde ilk önce kulaklarını daha sonra da kuyruğunu indirip mırıldayarak buradan uzaklaştı. Hemen kalktım ve Sylwia ya dönüp,

"Gördün mü? Demek kaçarsan peşine takılır. İstemek sen evine götürmemi?"

"Hayır teşekkür ederim, zaten sana bay bir rahatsızlık verdim..."

Hayır derken başı biraz eğikti, çekiniyor mu acaba diye düşünerek içeri bir adım attım ve yaşlı adama dönüp,

"Ben dışarı çıkıyorum babalık"

Ve dışarı çıkıp kapıyı örttüm.
Yaşlı adam hizmetlisine dönerek,

"Duydun mu? Bana baba dedi!"
"Efendim... bu işi abartmaya başladınız. O sandığınız kişi değil. Sıradan bir çocuk."
Yaşlı adam iki elini de yemek masasına vurup kalktı,