The ghost-girl (completed)

Part 8

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Πήγαμε και ρωτήσαμε τι πτήσεις έχει. Γαλλία Βοσνία και Τουρκία.

Αν- Λέω να πάμε Γαλλία.

Τ-Όχι έχω φανς εκεί. Έχω μια καλύτερη ιδέα....δες εκεί!!!

Ένα αεροπλάνο μεταφορών!

Αν- Δεν ξέρουμε που πάει.

Τ- Ποιος νοιάζεται; Έλα πάμε!!!

Μπήκαμε στο αεροπλάνο με το που γύρισαν οι φυλακές από την άλλη. Χωθήκαμε ανάμεσα στα κιβώτια και περιμέναμε. Δεν βάλανε μέσα κάτι άλλο και το αεροπλάνο ξεκίνησε.

Αν- Έτσι και καταλήξουμε σε κανένα Ιράκ θα σε σκοτώσω εγώ η ίδια κακομοίρη μου!

Τ- Σουτ!!! Μίλα πιο σιγά.

Αν- Καλά καλά!

Τ- Ξέρω που πάει.

Αν- Πού;

Τ- Αγγλία....

Αν- Α τέλεια! Πάντα ήθελα να δω τον μεγάλο μπεν!

Τ- Ποιον να δεις;

Αν- Το μπιγκ μπεν καλέ!

Τ- Έχεις την εντύπωση πως πάμε για τουρισμό;

Αν- Εμ...why not!?

Τ- Το ξέρεις πως ο αδερφός μου είναι στο νοσοκομείο ε; Ανυσηχώ για αυτόν! Και εσύ μου λες να πάμε βόλτα στο Λονδίνο!

Αν- Νόμιζα πως ήθελες να τα ξεχάσεις όλα....

Τ- Θέλω...αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω τον Μάρκους....μόνο να εξαφανιζόταν η Έμιλυ....

Τα φώτα έσβησαν και η Άννα ούρλιαξε και γατζώθηκε πάνω μου. Περιμέναμε πέντε λεπτά...μέχρι που ένας κύριος μπήκε μέσα με τον φακό και μας είδε...

Κυ- Βρε βρε βρε! Λαθρεπιβάτες; Η αστυνομία θα χαρεί πολύ!

Άλλος ένας μπήκε μέσα.

Κυ2- Βρε συ αυτά είναι παιδιά!

Κυ- Ναι όντως...πού σας ξέρω...πού σας ξέρω....

Είχαμε παγώσει. Κυριολεκτικά. Ένα κρύο ρεύμα έμπαινε μέσα χωρίς να είναι κάτι ανοιχτό.

Κυ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ!!! Εσύ το έσκασες από το σπίτι σου κλέβοντας εκατομμύρια από τους γονείς σου και εσύ σκότωσες τον αδερφό σου!

Γύρισα και κοίταξα την Άννα. Ήταν κόκκινη. Πριν προλάβω να μιλήσω, τα φώτα άρχισαν να αναβοσβήνουν πολύ γρήγορα. Το κρύο ήταν φοβερό. Σηκώθηκα με το ζόρι. Και τελικά τα φώτα έμειναν ανοιχτά....οι εργάτες ήταν νεκροί....η Άννα ήταν νεκρή και το αεροπλάνο έπεφτε....

Έγραψα επιτέλους! Θα σας αφήσω λίγο σε αγωνία για αυτό είναι λίγο! Αύριο ή μεθαύριο θα βάλω και άλλο!!!

Καλά παιδιά ένα παρτ έχει 100 προβολές! Στα είκοσι παρτ δηλαδή τι θα γίνει;;;